Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Ένας ανεπαίσθητος θόρυβος από την κρεβατοκάμαρα έκανε τον Τζόρνταν να γυρίσει το βλέμμα του προς τα εκεί. Σαν να πήρε το μάτι του κάποια κίνηση πίσω απ τη μισάνοιχτη πόρτα.
“Ποιαν έχεις μέσα αλητάκο;”, ρώτησε παιχνιδιάρικα τον Τάσο.
Εκείνος κατάλαβε πως το να κρύβεται δεν ήταν και πολύ φρόνιμο.
“Μια πρόσφατη γνωριμία. Για την ακρίβεια μόλις χθεσινοβραδινή!”.
“Καλή;”, αναρωτήθηκε ο Τζόρνταν.
Η Αποκριά ήταν η μεγάλη δόξα του Γιαβρή. Όλο το χρόνο ήταν ένας τίποτας. Γυρνούσε από δω κι από κεί ψάχνοντας για κανένα μεροκάματο, πότε καντηλανάφτης, πότε στ’ αμπέλια, πότε στις στάνες, πότε κάνοντας θελήματα στους νοικοκύρηδες του χωριού. Έβγαινε κάθε Σάββατο στο παζάρι κι άμα περνούσε κανένας φορτωμένος με ψώνια, κολλούσε δίπλα του: «Να σε ξαλαφρώσω άρχοντά μου από το βάρος; Με μια δεκαρούλα θα τα πάω εγώ
Πολύ υγρασία σε εκείνο το...υπερυψωμένο υπόγειο...πώς να το πείς....του παλιού νεοκλασικού που μετακομίσαμε για μια ακόμα φορά εκείνα τα χρόνια.
Είχε μεγαλώσει η οικογένεια και το ένα δωμάτιο δεν έφτανε.
Άλλη γειτονιά όμως...άντε να βρείς νέους φίλους...άντε να προσαρμοστείς στο νέο σχολείο.
Περνούσε και ένα ρέμα δίπλα από το σπίτι που το ρέμβαζες όταν
του Νίκου Τσιφόρου
Μεγάλη υπόθεση να ‘σαι ωραία κοπέλα! E ρε! περνάν οι σερνικοί με φλογοματιές, τους πέφτουνε τα σάλια, αναστενάζουνε βορινά και πετάνε τη κουβέντα τους την καφτή:
«Αμάν μπαρμπουνάρα μου»!
Κάτι αναιδείς έρχουνται έτσι ν’ ακουμπήσουνε το ξερό τους απάνω σε σωματικές σφαιρικότητες, λες, αδερφέ μου κι ικανοποιηθήκαν απολύτως με τούτη τη βρωμιά, κάτι άλλοι το προχωρούνε και λένε προστυχιές σιχαμένες και κατακαμαρώνουνε με τούτη την εκδήλωση του… «σελφ-σέρβις», στα τρόλεϊ πάνε να
Σήμερα η μακαρονάδα σε ένα φαγάδικο δεν είναι κάτι φθηνό...
Με τη σάλτσα και τα διάφορα παιχνίδια του σεφ κάνει κάποια ευρώ.
Παλιά την είχαμε για να στουμπώνει το στομάχι και να ζητάει λιγότερο να φάει από τα ακριβότερα φαγητά.
Πηγαίναμε τα μεσημέρια στο μαγέρικο της Αριστείδου στο Κέντρο της Αθήνας και παραγγέλναμε
Ο ΙΡΛΑΝΔΟΣ Ο ΤΖΟ
Ξεκίναε το ταξίδι της, η νύχτα σιωπηλή,
το άθλιο σαπιοκάραβο, το έλουζε η αρμύρα.
Κάθε βουτιά στα κύματα, του θάνατου φιλί,
κι ο καπετάνιος άμαθος, τζόβενο δίχως πείρα.
Δυό ξοφλημένοι Σικελοί, κάτω στη μηχανή,
φιλί ζωής της δίνανε, λιγάκι να κρατήσει,
Κι ο δεύτερος, κιαλάριζε, πολίτσια μη φανεί,
Η ποίηση στα χαρακώματα
με αφορμή την έκδοση του βιβλίου Ποιήματα από την πολεμίστρα
του Μαξίμ «Νταλί» Κριβτσόβ
Την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2025 στις 19.30
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Ἐκινδύνευε νὰ βυθισθῇ εἰς τὸ κῦμα ἡ μικρὴ βάρκα τοῦ Κωνσταντῆ τοῦ Πλαντάρη, πλέουσα ἀνάμεσα εἰς βουνὰ κυμάτων, ἕκαστον τῶν ὁποίων ἤρκει διὰ νὰ ἀνατρέψῃ πολλὰ καὶ δυνατὰ σκάφη καὶ νὰ μὴ ἀποκάμῃ, καὶ εἰς ἀβύσσους, ἑκάστη τῶν ὁποίων θὰ ἦτο ἱκανὴ νὰ καταπίῃ ἑκατὸν καράβια καὶ νὰ μὴ χορτάσῃ. Ὀλίγον ἀκόμη καὶ θὰ κατεποντίζετο. Ἄγριος ἐφύσα βορρᾶς, ὀργώνων βαθέως τὰ κύματα, καὶ ἡ μικρὰ φελούκα, διὰ νὰ μὴν ἀρμενίζῃ κατεπάν᾽ τὸν ἀέρα, εἶχε μαϊνάρει* τὸ πανί της, καὶ εἶχε μείνει ξυλάρμενη* καὶ ὠρτσάριζε* κ᾽ ἐδοκίμαζε νὰ κάμῃ βόλτες*. Τοῦ κάκου. Μετ᾽ ὀλίγον
Παραμονές Πρωτοχρονιάς τότε και το απόγευμα η καθιερωμένη ετήσια επίσκεψη στην οκογενειακή φίλη στο Κολωνάκι....
Τι να καταλάβεις τότε...από το χέρι σε έπαιρνε η μάνα...σου έλεγε τα σχετικά... και γραμμή στην περίφημη συνοικία.
Τα καλά παπούτσια και όχι αυτά με τα πέταλα μήπως και γρατζουνίσεις τις ξύλινες σκάλες και το καλογυαλισμένο παρκέ που θύμιζε πίστα πάγου για τους αμάθητους.
Ήταν δύσκολη ημέρα αλλά
Φωτης Κοντογλου
Κρύο τάντανο ἔκανε, παραμονὴ Χριστούγεννα.
Ὁ ἀγέρας σὰ νά ῾τανε κρύα φωτιὰ κι ἔκαιγε. Μὰ ὁ κόσμος ἤτανε χαρούμενος, γεμάτος κέφι. Εἶχε βραδιάσει κι ἀνάψανε τὰ φανάρια μὲ τὸ πετρόλαδο. Τὰ μαγαζιὰ στὸ τσαρσὶ φεγγοβολούσανε, γεμάτα ἀπ᾿ ὅλα τὰ καλά.
Ὁ κόσμος μπαινόβγαινε καὶ ψώνιζε· ἀπὸ τό ῾να τὸ μαγαζὶ ἔβγαινε, στ᾿ ἄλλο ἔμπαινε. Κι ὅλοι χαιρετιόντανε καὶ κουβεντιάζανε μὲ γέλια, μὲ χαρές.
Οἱ μεγάλοι καφενέδες ἤτανε
