Χριστούγεννα στην πεινασμένη Αθήνα

 Tα Χριστούγεννα του 1941 ήταν από τα πιο τραγικά στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία.

Μια χώρα κατακτημένη. Κάτω από την μπότα της τριπλής κατοχής, γερμανικής, ιταλικής, βουλγαρικής.

Κι ένας λαός, νικητής μόλις πριν από ένα χρόνο εκεί στα βουνά της Αλβανίας, τώρα ταπεινωμένος και πεινασμένος.

Άνδρες, γυναίκες και παιδιά, κυρίως παιδιά, άφηναν την τελευταία τους πνοή στα πεζοδρόμια της πρωτεύουσας μπροστά στα μάτια των ανήμπορων περαστικών που δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα γιατί κι αυτοί πεινούσαν…

Οι πρώτες ελλείψεις και τα

Να με μαζέψω και να φύγω (διήγημα)

Του Πέτρου Μαυρίδη

Θα παίζω πάντα εκείνο το παιχνίδι που δεν ξέρω τους κανόνες

του. Θα μπαρκάρω στο καράβι που δεν πιάνει σε λιμάνι.

ή

je t’ai somnambulé avec moi jusqu’au précipice

Σπάω γραμμές, καταπίνω με κόκα-κόλα μωβ χαπάκια σε σχήμα νεκροκεφαλής, στις μαύρες σακούλες σκουπιδιών που κατεβάζω στην πίσω αυλή του κτηρίου όπου μένω προσωρινά, πάντα κροταλίζουν άδεια μπουκάλια, σνιφάρω πόπερς, πού και πού πίνω το τσάι μου με λίγο τζι. Με άλλα λόγια -ή, καλύτερα, έτσι όπως το καταλαβαίνω εγώ-, προσπαθώ να γραπωθώ στο παρόν, να το διαστείλω, να ανοίξει μια ρωγμή στην

ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΕΥΤΗ (Τραγούδι)

ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΕΥΤΗ

Χειμώνας, κι έφτιαχνε ο χιονιάς, κεντίδια στο μπετόν,

σκληρός Δεκέμβρης ήτανε του ’73.

Μ’ ένα ποτό στο «Κύτταρο», Ηπείρου κι Αχαρνών,

ελπίδες ανασταίναμε, για νέα Πολυτεχνεία.

Τον κόσμο τον αλλάζαμε, σε πείσμα των καιρών,

τότε δεν φανταζόμασταν πως είν’ ανοησία.

Αληθοφανείς δικαιολογίες (Διήγημα)

Κυριάκος Κουζούμης

 «Τώρα πια μπορεί κάτι να έχω κερδίσει, αλλά είναι περισσότερα αυτά που έχω χάσει. Κι όμως δεν με νοιάζουν. Με νοιάζει μονάχα ότι κοιμάμαι και ξυπνάω δίχως να φοβάμαι, δίχως να αναρωτιέμαι το γιατί και το πώς, το τι έκανα λάθος. Είναι ωραίο να κοιμάσαι ανάλαφρα. Ξέρεις κάτι; Οι άνθρωποι έχουμε δύο ζωές. Η πρώτη ξεκινά με τη γέννησή μας ενώ η δεύτερη όταν αντιληφθούμε πως δεν έχουμε άλλη ζωή. Με θυμάμαι να ορκίζομαι στον εαυτό μου πως… θα τα καταφέρω. Δεν ήταν εύκολο, αλλά είχα χρέος. Τώρα πια μπορεί κάτι να έχω κερδίσει…»

Άφησε το βλέμμα να

Ακέραιη (διήγημα)

Της Μαρίας Μητά

Μπήκα στο σπίτι με σπασμένο τακούνι και ήμουν ευχαριστημένη που δεν ήταν πλευρό. Λάβαρο το τακούνι και το σούρσιμο στο πάτωμα μικρό νυχτερινό ενθύμιο. Τράβηξα τον εαυτό μου μέχρι το μπάνιο, απέφυγα αριστοτεχνικά το είδωλο μου στον καθρέφτη. Τόσο αργά και συνάμα τόσο νωρίς μέσα στη νύχτα δεν ήθελα περιττές συναντήσεις. Σκέφτηκα να γεμίσω την μπανιέρα και να βυθιστώ. Θα είναι σαν να κοιμάμαι και πάλι στη μήτρα της μάνας μου, το σκέφτηκα και αηδίασα. Το καλό με το μεθύσι είναι ότι ξεχνάς γρήγορα τις μαλακίες που σκέφτεσαι. Το κακό από την άλλη είναι ότι σου

Το κοτέτσι (διήγημα)

 Της Ιωάννας Μαραγκουδάκη

«Μερόπη, τις καλές σουπιέρες της μαμάς πού τις έχεις βάλει;»

«Κέρατα να ’χανε μωρέ Ευγενία, το μάτι θα σου βγάζανε. Πάνω από το κεφάλι σου είναι, δίπλα στα σερβίτσια με τη λουλουδάτη μπορντούρα. Αλέκο; Πήγαινε, παιδί μου, να πιάσεις τις σουπιέρες της θείας σου, που δεν φτάνει. Μμμμ… Κοντοπούτανο».

Πιάνω τις σουπιέρες και σκέφτομαι ότι η μάνα μου αποκαλεί κρυφά κοντοπούτανο τη θεία Ευγενία είκοσι τρία χρόνια τώρα. Όσα δηλαδή είμαι κι εγώ. Και την αποκαλεί έτσι, ασχέτως ότι έχουν το ίδιο μπόι. Για τη μάνα μου όμως οι

ΟΔΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ (Προς μελοποίηση)

ΟΔΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ

Χιλιάδες αζήτητα πτώματα,

μακριά από εξουσίες, κυκλώματα.

Νεκροί; Ζωντανοί; Και ποιος νοιάζεται;

ο τόπος «σωτήρες» χρειάζεται.

Απόντες σοφών συζητήσεων,

Τα παράθυρα (διήγημα)

 Του Σπυρίδωνα Μαυρομμάτη

Ως παιδί δεν του έλειψε τίποτα· είχε πάντα ρούχα καθαρά, μα ποτέ δεν τα λέρωσε παίζοντας. Το τραπέζι ήταν πάντα γεμάτο φαγητό, αλλά έτρωγε μόνος, μέσα στην απουσία και τη σιωπή. Το δωμάτιό του ξεχείλιζε από λογιών-λογιών παιχνίδια, κι όμως, κανένα δεν είχε αλλάξει ποτέ θέση.

Αυτά αναλογιζόταν, αφήνοντας το κεφάλι του να προεξέχει απ’ το κάθετα συρόμενο παράθυρο του διαμερίσματος. Στο χέρι κρατούσε τον καφέ του – πάντα στην αγαπημένη ηλεκτρική κούπα, αφού τον γλίτωνε από

«Περί της Eλενάρας της κουκλάρας» του Νίκου Τσιφόρου (Διήγημα)

Μεγάλη υπόθεση να ‘σαι ωραία κοπέλα! E ρε! περνάν οι σερνικοί με φλογοματιές, τους πέφτουνε τα σάλια, αναστενάζουνε βορινά και πετάνε τη κουβέντα τους την καφτή:

«Αμάν μπαρμπουνάρα μου»!

Κάτι αναιδείς έρχουνται έτσι ν’ ακουμπήσουνε το ξερό τους απάνω σε σωματικές σφαιρικότητες, λες, αδερφέ μου κι ικανοποιηθήκαν απολύτως με τούτη τη βρωμιά, κάτι άλλοι το προχωρούνε και λένε προστυχιές σιχαμένες και κατακαμαρώνουνε με τούτη την εκδήλωση του… «σελφ-σέρβις», στα τρόλεϊ πάνε να κολλήσουνε χωρίς λόγο κι αφορμή και δε τους

Κύκλος διαλέξεων: “Η Ελλάδα και ο κόσμος τον 21ο αιώνα” (Α΄ κύκλος – έναρξη 9/10/25)

 Ο «Όμιλος Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού» και ο χώρος πολιτικής και πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής», θέλοντας να συμβάλλουν στον προβληματισμό για την κατάσταση της χώρας και του γεωγραφικού της περίγυρου, διοργανώνουν κύκλο διαλέξεων, από διανοητές, πανεπιστημιακούς, στρατιωτικούς, ανθρώπους του πνεύματος κ.λπ. 

Σκοπός των διαλέξεων είναι η ιχνηλάτηση της πραγματικότητας και διατύπωση προτάσεων και εναλλακτικών για την επιβίωση του ελληνισμού τον 21ο αιώνα.

Δώδεκα διαλέξεις, πάνω σε