Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
“Συγγνώμη!”, του βγήκε αυθόρμητα. “Πως μπόρεσα να μην καταλάβω την απάτη; Εσύ ήσουν ένας άγγελος, εκείνη (ούτε το όνομα της δεν ήθελε να εκστομίσει) απλά μια που σου έμοιαζε στο πρόσωπο!”.
Του χάιδεψε το χέρι με τρυφερότητα.
“Δεν μπορούσες να φανταστείς αυτό που έγινε. Κανείς δεν μπορούσε. Δεν ξέραμε καν πως υπήρχε αδελφή και μάλιστα δίδυμη!”.
Ο Αντώνης γύρισε κοντά τους παρέα με τον Μάνο. Τα νέα σχετικά με την υγεία της Αρχοντούλας που έφερνε δεν ήταν καλά. Ακόμα και με τις αιμοκαθάρσεις οι δείκτες δεν παρουσίαζαν σημαντική βελτίωση.
“Θα της δώσω εγώ το νεφρό μου!”, είπε αποφασιστικά η Αθανασία.
“Μάνα τρελάθηκες;”, την αποπήρε ο Αντώνης. “Μετά από όλα αυτά που σου έκανε θέλεις να μπεις σε τέτοια περιπέτεια;”.
“Μα είναι αδελφή μου!”, του απάντησε. “Που είναι το περίεργο;”.
Ο Μάνος δεν πίστευε στα αυτιά του. Τέτοιο αλτρουισμό δεν είχε συναντήσει στα χρόνια του λειτουργήματος του και μάλιστα για πρόσωπο που κανονικά θα έπρεπε να μισεί θανάσιμα!
“Κανένας γιατρός δεν θα δεχόταν την προφορά σου Αθανασία, όσο κι αν είναι αξιοθαύμαστη. Άλλωστε μάλλον είναι πολύ αργά για κάτι τέτοιο. Τα προβλήματα που έχει η αδελφή σου δεν θα επιτρέψουν μεταμόσχευση.”.
Τον κοίταξε δακρυσμένη κάνοντας και τους τρεις να ανατριχιάσουν με την ευαισθησία της.
“Κάποιος τρόπος θα υπάρχει! Έτσι δεν είναι γιατρέ;”.
“Φοβάμαι πως όχι. Η κατάσταση είναι πια μη αναστρέψιμη. Και ίσως τελικά αυτό να είναι το καλύτερο για εκείνη. Ο διασυρμός, οι δίκες, η φυλακή νομίζω θα ήταν πολύ χειρότερα.”.
Ο βομβητής του Μάνου κτύπησε και εκείνος σηκώθηκε γρήγορα να πάει στο περιστατικό που τον καλούσε.
Ταυτόχρονα σηκώθηκε και ο Θεόδωρος δηλώνοντας πως γυρίζει στο σπίτι γιατί δεν αντέχει να ακούσει άλλες βρομιές από την Αρχοντούλα. Ο Αντώνης σκέφτηκε να τον ακολουθήσει αλλά είχε ακόμα πολλές απορίες που έπρεπε να λυθούν.
“Πάω πάνω”, είπε στη μητέρα του. “Θα έρθεις μαζί;”.
“Φυσικά!”, του απάντησε και τον ακολούθησε στο ασανσέρ.
Την βρήκαν με όρο στο χέρι. Ο θεράπων ιατρός πρόσθεσε ένα φάρμακο που πίστευε ότι μπορεί να ανακουφίσει τουλάχιστον τα συμπτώματα αν όχι την ασθένεια. Έδειχνε καταβεβλημένη όμως με διάθεση να τελειώσει την εξομολόγηση της. Κάθισαν κοντά της και περίμεναν υπομονετικά. Εκείνη δεν βιαζόταν να αρχίσει σαν να έψαχνε τα λόγια που θα τους έκαναν να πονέσουν όσο γίνεται λιγότερο. Το τέλος που φαινόταν αναπόφευκτο την έκανε πιο ευάλωτη στις τύψεις και τις ενοχές.
“Κανονικά τις αμαρτίες μου σε παπά θα έπρεπε να τις εξομολογηθώ, αλλά δεν τα είχα και πολύ καλά με το Θεό για να θελήσει να με συγχωρήσει. Έλεγα λοιπόν για τα χρόνια της κατοχής και τα εγκλήματα που κάναμε τότε. Όμως τα συνεχίσαμε και μετά την απελευθέρωση. Με την ταυτότητα της Αρχοντούλας, που υποτίθεται δεν ήμουν εγώ, μπήκαμε στο σχέδιο Μάρσαλ και καταχραστήκαμε πολλά λεφτά, καταστρέφοντας δεκάδες ανθρώπους. Όλοι έψαχναν την Αρχοντία Ροδά για να πληρώσει, όμως κανείς δεν μπορούσε να σκεφτεί πως αυτά τα έκανε η Αθανασία Αφεντούλη, που ήταν στην πραγματικότητα η Αρχοντία!”
Την έπιασε ένας δυνατός βήχας και η Αθανασία της έδωσε ένα ποτήρι νερό και ανασήκωσε λίγο τα μαξιλάρια να την βοηθήσει. Με αρκετή προσπάθεια κατάφερε να συνεχίσει.
“Από εκεί και πέρα ηρεμήσαμε και σταματήσαμε τις απάτες με το φόβο μήπως όσο μπλέκαμε περισσότερο ήταν πιθανό να αποκαλυφτούμε. Μέχρι που εμφανίστηκε η Αθανασία στον Πειραιά όλα πήγαιναν καλά και τίποτα δεν φαινόταν να μας απειλεί. Ο Θύμιος, Ήφαιστος όπως ήταν γνωστός στην πιάτσα, παραξενεύτηκε με την ομοιότητα της μαζί μου και ενημέρωσε την κόρη του.
Καταλαβαίνετε πως σήμανε συναγερμός! Ψάξαμε και είδαμε πως ήταν πραγματικά εκείνη. Αυτό που μας σιγούρεψε ήταν το άρρωστο παιδί που άφησε στο μοναστήρι. Ο Ήφαιστος έκανε την κουταμάρα να της κλέψει το μενταγιόν και ευτυχώς για μας το είπε στη Μυρτώ. Όταν το έκλεψαν κι απ αυτόν, με το γνωστό τρόπο, φάγαμε τον κόσμο να το βρούμε. Η αστυνομία όμως βρισκόταν στα ίχνη τους και θα το έβρισκε πρώτη, Για καλή μας τύχη ο κλεπταποδόχος έκανε πάντα αντίγραφα των κοσμημάτων που του άφηναν ενέχυρο, αρκετά χαμηλότερης αξίας, ώστε να δίνει αυτά στην περίπτωση που γύριζαν να τα πάρουν πίσω. Όταν μάθαμε πως το μενταγιόν έπεσε στα χέρια της Αστυνομίας θορυβηθήκαμε, αλλά ο Αντρέας βρήκε την άκρη. Το αντίγραφο που είχε φτιάξει ο κοσμηματοπώλης, δεν ταίριαζε απόλυτα στο πρωτότυπο, όπως του ομολόγησε, λόγω των δεύτερων υλικών που χρησιμοποίησε. Έτσι τον έβαλε και έφτιαξε καινούργιο, ακριβώς το ίδιο με το αρχικό. Πληρώθηκε γι αυτό με τα διπλάσια χρήματα απ την πραγματική του αξία, που δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητη. Εκείνος όμως συνέχιζε να μας εκβιάζει και ζητούσε συνέχεια περισσότερα. Τότε ο Αντρέας αποφάσισε να τον βγάλει από τη μέση”,
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου