Με μια παρτίδα
Με μια παρτίδα σε κερδίζω ή σε χάνω,
σ’ένα παζάρι ανατολίτικο, σκληρό.
Μισή γκανιότα για το χρόνο το ρουφιάνο,
κι άλλη μισή γι’αυτόν που ορίζει τον καιρό.
Κίτρινα φώτα χρωματίζουν την ανία,
Μαροκινά μετάξια, ντύνουν τη σιωπή.
Σ’ ένα καρέ, σαν από Χόλλυγουντ ταινία,
ποντάρω ρέστα, στη μεγάλη ανατροπή.
Άβουλο θύμα στου γραμμένου την ατζέντα,
θολό μυαλό, κι όλο τζογάρει αβλεπί.
Στρωμένο φύλλο, από χέρι πάει για κέντα,
μα πάντα παίρνει το παιχνίδι άλλη τροπή.
(Ρ)
Και συ στο μπαρ μεσ’ στη σατέν σου τουαλέτα,
χαζογελάς με ξοφλημένους εραστές.
Τα όνειρα θάβεις, για μια γρήγορη ξεπέτα.
έπαψαν πια να σ’ εξιτάρουν οι ποιητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου