ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ (Προς μελοποίηση)

ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ

Όλα τα ζήσαμε αγάπη του χειμώνα!

Λύπες, χαρές και σαστισμένες εποχές,

ξύλινα λάβαρα, θανάτους, δακρυγόνα,

λοβοτομές και ματωμένες ενοχές.

Πέτρινα λόγια σε κατάμεστες πλατείες,

ήλιους με χρώματα και ροζ αστερισμούς.

Εθελοντές σε αλλοπρόσαλλες θητείες,

εξαρτημένοι από περίεργους –ισμούς.

Σε τοίχους γράψαμε, συνθήματα με αίμα,

όρκους οργής: «Δεν θα περάσει ο φασισμός»!

Όνειρα αυθαίρετα, κτισμένα μέσ’ στο ρέμα,

που τα κομμάτιασε ο πρώτος ο σεισμός.

Με δυό μισθούς, εξαγοράσαμε εφηβείες,

παραδομένοι στου αιώνα τη βροχή.

Τώρα μ’αστές καλοπροαίρετες συμβίες,

το τέλος βλέπουμε, πριν δούμε την αρχή.

(Ρ)

Κοίτα τα χρόνια, μαραμένα στο περβάζι,

ήρθαν φωτιές και δεν τα πότισε κανείς.

Τρύπια η υπόσχεση, που σάπισε και στάζει

νεκρές ελπίδες, στα σκαλιά της προσμονής.

Δείτε επίσης: Μην πετάξετε το κατακάθι του καφέ – Οι έξυπνες χρήσεις του που θα σας εκπλήξουν