Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
"Μέσα σε τρία χρόνια κάναμε δυο γιους. Με τη γέννηση του μικρότερου, η συμπεριφορά του άρχισε να αλλάζει! Είχε βίαιες εξάρσεις και συχνά με κτυπούσε. Με τα παιδιά εξακολουθούσε να είναι τρυφερός. Όλη του την κακία την έβγαζε πάνω μου! Άντεξα μαζί του δεκαέξι χρόνια, ώσπου ένα μεσημέρι Αυγουστιάτικο, καλή ώρα σαν και τώρα, με κτύπησε τόσο άγρια, που νόμιζα πως θα με σκοτώσει. Τον πρόλαβα εγώ! Με το μεγάλο μαχαίρι της κουζίνας του κατάφερα τρεις μαχαιριές στην κοιλιά, και αυτό ήταν. Το δικαστήριο μου αναγνώρισε ελαφρυντικά πρότερου εντίμου βίου και βρασμό ψυχής. Έφαγα 10 χρόνια και έκατσα μέσα τα επτά”.
“Και όλα αυτά τα χρόνια, τι έγιναν τα παιδιά;”, ρώτησε η Μαριγώ.
“Εκείνο το καλό ζευγάρι τα ανέλαβε. Τα μεγάλωσε σαν δικά του. Ο μικρός όμως ξέφυγε. Δεκαεπτά χρονών τον βρήκαν πεθαμένο σε ένα παγκάκι στα Πατήσια με τη σύριγγα καρφωμένη στο χέρι! Ο μεγάλος αντίθετα σπούδασε και μπήκε στον διπλωματικό κλάδο. Σήμερα είναι πρέσβης σε μεγάλη χώρα. Μη με ρωτήσεις σε ποια γιατί δεν ξέρω! Δεν μου ξαναμίλησε ποτέ μετά το θάνατο του πατέρα του, και ότι μάθαινα ήταν από τους ανθρώπους που τον μεγάλωσαν. Μέχρι που έφυγαν από τη ζωή και σταμάτησε η πληροφόρηση”.
”Και δεν προσπάθησες να μάθεις, να τον βρεις, να του εξηγήσεις”;
“Όχι! Τίποτα από αυτά δεν έκανα. Η καρδιά μου είχε σκληρύνει τόσο, που δεν με απασχολούσε καθόλου. Ούτε στην κηδεία του μικρού πήγα, αν και μου το πρότεινε ο διευθυντής των φυλακών”! ”Μετάνιωσες καθόλου”;
“Αν εννοείς για το φόνο, όχι! Ίσως με τα παιδιά να άλλαζα κάτι, και θα το έκανα αν συναντούσα νωρίτερα την τσιγγάνα που μου άλλαξε τη μοίρα”!”
“Τσιγγάνα;¨, απόρησε η Μαριγώ. “Και πως σου άλλαξε τη μοίρα;”
”Μόλις είχα βγει από τη φυλακή. Κάθισα σε ένα παγκάκι να σκεφτώ τι θα έκανα από εκεί και μετά. Με πλησίασε να μου πει το ριζικό μου. Γέλασα και της απάντησα πως την ξέρω καλά τη μοίρα μου.
”Αυτό που φοράς στο λαιμό σου σε καταστρέφει!”, μου είπε ξαφνικά. "Φορούσα ένα κλειστό ζιβάγκο εκείνη τη μέρα και έτσι ήταν αδύνατο να δει πως είχα κατάσαρκα το βαφτιστικό μου Σταυρό. Αυτό με έκανε να δώσω σημασία στα λόγια της.
“Να το βγάλεις αμέσως και να το πετάξεις”, συνέχισε. “Θα σου δώσω εγώ κάτι που θα σε προστατεύει στη ζωή σου”.
Μου έβαλε ένα φυλακτό στο χέρι και έφυγε γρήγορα, χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα. Έκανα ότι μου είπε! Πέταξα το Σταυρό και φόρεσα το φυλακτό. Αν θέλεις το πιστεύεις, όλες οι κακοτυχίες σταμάτησαν εντελώς από τότε! Και τώρα που είμαι πια στα ογδόντα κατέληξα εδώ στο νησί, φτωχή αλλά ήρεμη!
”Θέλεις να μου πεις πως τα μάγια είναι πιο δυνατά από τον Θεό”;
“Σου λέω ότι ακριβώς συνέβη σε μένα! Πραγματικά δεν έχω απάντηση, αλλά έτσι έγινε”!
Η Μαριγώ μόλις εκείνη τη στιγμή ανακάλυψε πως δεν φορούσε το δικό της βαφτιστικό Σταυρό.
Ποτέ δεν το συνέδεε με ότι τις είχε συμβεί. Τώρα όμως άρχισε να το σκέφτεται.
“Δηλαδή, από τότε που έβαλες το φυλακτό, σταμάτησαν όλα τα παράξενα”;
”Ναι καλή μου! Σαν ένα χέρι να με σκέπασε και να με προστάτεψε από όλα τα κακά”!
”Και εγώ που μπορώ να βρω ένα τέτοιο φυλακτό”;
” Γέρασα Μαριγώ! Ξεπέρασα πια τους φόβους μου. Ίσως μόνο ο φόβος του θανάτου έχει απομείνει. Δηλαδή, ούτε αυτός ακριβώς. Μόνο η υποψία πως θα με τιμωρήσει και μετά θάνατο! Ξέρω πως το χρειάζεσαι πιο πολύ από εμένα. “Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δώτε”, έτσι δεν λένε”1Και με μια κίνηση ξεκρέμασε το φυλακτό από το λαιμό της και της το έδωσε.”Πάρτο, θα σου χρειαστεί τις επόμενες μέρες! Μόνο μην ξεχνάς,φυλακτό και Σταυρός δεν πάνε μαζί!”
Το πήρε κι το έβαλε στην τσέπη του παντελονιού της. Πριν προλάβει να την ευχαριστήσει, η γριά σηκώθηκε και δίχως να γυρίσει να την κοιτάξει έφυγε μέσα από κακοτράχαλα μονοπάτια, προς τη δημοσιά. Σε λίγα λεπτά είχε εξαφανιστεί από το οπτικό πεδίο της Μαριγώς.
”Ώστε αυτή ήταν η αιτία της κακοδαιμονίας του τελευταίου καιρού;”, αναρωτήθηκε. “Άραγε θα λειτουργήσει και σε μένα το φυλακτό ή μήπως μόνο στη φαντασία της γριάς λειτουργεί;”. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, θα ήθελε να εμφανιστεί ο περίεργος άντρας με τα λευκά. Όμως αν και τον κάλεσε με τη σκέψη της, δεν φάνηκε. Ούτε το φυλακτό έβαλε. Ακόμα δεν είχε πειστεί από την ιστορία της γριάς. Με βαριά καρδιά και ακόμη πιο βαρύ βήμα, κίνησε για το σπίτι. Η ξαφνική εμφάνιση της παράξενης γυναίκας, σε ένα χώρο που κανονικά δεν είχε κανένα λόγο να βρίσκεται, σε συνδυασμό με το ψέμα που της είπε, ότι δηλαδή την είδε από μακριά, ενώ δεν μπορούσε από το μέρος που ήρθε να είχε οπτική επαφή με το λατομείο, την προβλημάτιζαν πολύ. Και ύστερα η ιστορία της! Πιο πολύ σε μυθιστόρημα έφερνε. Όχι πως η ζωή δεν δημιουργεί πράγματα και καταστάσεις πέρα από την πιο καλπάζουσα φαντασία, όμως της φάνηκε πως διηγούνταν μια ιστορία που είχε φτιάξει στο μυαλό της, χωρίς καμιά συναισθηματική φόρτιση πέρα από κάποια ψεύτικα δάκρυα. Ποια ήταν αλήθεια και γιατί την πλησίασε; Μήπως ήταν κι αυτή άλλο ένα δημιούργημα του νου της; Αυτό το απέκλεισε αμέσως γιατί υπήρχε το φυλακτό, η αδιάψευστη απόδειξη πως ήταν πραγματική! Παράξενη, αλλά πραγματική. Αποφάσισε να ξεχάσει το περιστατικό, τουλάχιστον προς το παρόν. Είχε πολλά περίεργα να σκεφτεί και άλλο ένα δεν βοηθούσε την κατάσταση.
Έφτασε σπίτι και εκεί την περίμενε άλλη μια έκπληξη. Ο Βασίλης καθόταν στα σκαλοπάτια κρατώντας το κεφάλι με τα δυό του χέρια. Φαινόταν σαν κάτι να τον είχε συνταράξει. Δεν άργησε να βρει τι ήταν αυτό. Δίπλα του είχε το γράμμα που αποκάλυπτε τα πάντα! Σε μια στιγμή απροσεξίας θα το είχε αφήσει εκτεθειμένο. ”Καλύτερα έτσι”, σκέφτηκε η Μαριγώ. “Με έβγαλε από τον κόπο να του το πω εγώ”!
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου