Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Θα έλεγε κανείς πως πίσω από την φαινομενική της επιθετικότητα, κρύβεται ένας άλλος άνθρωπος! Έτσι ήταν πάντα;”
Η Καλλιόπη σκέφτηκε λίγο πριν απαντήσει. Να του έλεγε την αληθινή ιστορία, ίσως τον έκανε να νομίζει πως ζηλεύει. Από την άλλη, να ωραιοποιούσε την κατάσταση θα τον έφερνε πιο κοντά της και αυτό ήταν το χειρότερο.
“Έχει αλλάξει λίγο καιρό τώρα”, είπε τελικά. “Πέρασε κάποιες δύσκολες καταστάσεις που την επηρέασαν πολύ.”
“Έχω γνωρίσει ανθρώπους που έχουν βιώσει τραυματικές εμπειρίες. Τίποτα όμως δεν μοιάζει με αυτό που είδα σε αυτή την κοπέλα! Μου έμοιαζε σαν να θέλει να ζητήσει βοήθεια, και δεν ξέρει από ποιόν και με ποιο τρόπο! Δεν ξέρω τι ακριβώς της συμβαίνει, όμως πιστεύω πως η ψυχή της είναι εγκλωβισμένη από κάτι πολύ δυνατό!”
”Θέλεις να πεις πως κάτι ελέγχει το μυαλό της;”, ρώτησε με τρόμο.
“Αυτή την εντύπωση μου έδωσε! Θεωρώ εντελώς αφύσικο να συμπεριφέρεται έτσι, όταν μόλις έχει θάψει τον πατέρα της! Αλλά και η φυγή της από το χωριό την ίδια μέρα της κηδείας, αφήνοντας μόνη την μητέρα της στον πόνο της, κάθε άλλο παρά λογικό μου ακούγεται!”
“Υπάρχουν δυστυχώς και άλλα”, αποφάσισε να του εξομολογηθεί η Καλλιόπη και του διηγήθηκε την ιστορία με το θάνατο του Αριστείδη και τη δική της συμμετοχή σε αυτόν.
“Τότε τα πράγματα είναι πραγματικά πολύ σοβαρά!”, αντέδρασε ταραγμένος. “Αυτά που μου περιγράφεις, εδραιώνουν την πεποίθηση μου πως ενεργεί κάτω από ψυχικό καταναγκασμό!”
“Εννοείς δαιμονική κατάληψη;”
“Δεν είμαι ειδικός να απαντήσω. Όμως πολύ το φοβάμαι! Όπως και να έχει δεν μπορούμε να την αφήσουμε αβοήθητη!”
Ο τρόμος ρίζωσε πια για τα καλά στην καρδιά της Καλλιόπης. Και η ίδια από την πρώτη στιγμή σε παρόμοιο συμπέρασμα είχε καταλήξει, όμως φοβόταν να το παραδεχτεί. Και φοβόταν πιο πολύ γιατί για δεύτερη φορά, άθελα της, έμπλεκε έναν άνθρωπο σε επικίνδυνα μονοπάτια. Αυτή τη φορά όμως θα έκανε το παν να αποτρέψει οτιδήποτε κακό να συμβεί στον Γιώργο.
“Αν πραγματικά συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν νομίζω πως είμαστε ικανοί να το αντιμετωπίσουμε εμείς”, προσπάθησε να τον αποτρέψει. “Μόνο η δύναμη του Θεού και φωτισμένος πνευματικός θα την ελευθέρωνε!”
“Να είσαι σίγουρη, πως δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτεί κάτι τέτοιο! Εμείς πρέπει να αναλάβουμε αυτό το φορτίο. Με αγάπη και υπομονή ίσως καταφέρουμε να την οδηγήσουμε στη σωτηρία.”
“Τότε άφησε εμένα να προσπαθήσω. Εσένα θα σε δει-αν δε σε έχει ήδη δει- σαν υποψήφιο εραστή και θα έχεις μπλεξίματα. Εξάλλου μην ξεχνάς πως ξέρει ότι σπουδάζεις θεολογία και αυτό θα είναι κόκκινο πανί αν αληθεύουν οι φόβοι μας.”
“Ούτε συζήτηση πως θα αντιμετωπίσεις μόνη σου τέτοια κατάσταση! Μάλλον δεν έχεις ιδέα τι πρόκειται να υποστείς! ”
"Θα μιλήσω με τον πνευματικό μου και θα αποφασίσει εκείνος πως πρέπει να κινηθούμε. Μέχρι τότε θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα αποφύγεις οποιαδήποτε επαφή μαζί της!”
Την καθησύχασε με ένα απαλό χάδι στα μαλλιά και ένα γλυκό χαμόγελο.
Την ίδια ώρα η Ρηνιώ πρότεινε στη Μαριγώ να κοιμηθούν σπίτι της.
“Η πρόταση μου ισχύει βέβαια και για σένα! Θα μου έκανε μεγάλη χαρά να σε φιλοξενήσω. Λείπουν όλοι και ο Μάρκος θα γυρίσει αργά τη νύχτα. Θα χαρεί κι αυτός να σε δει.”
”Δεν είναι άσχημη ιδέα! Έχω ακούσει πως τα βόρεια προάστια είναι πολύ όμορφα!”
“Πάμε λοιπόν. Θα περάσουμε υπέροχα!”
Η εντύπωση που δημιούργησε η Εκάλη στη Μαριγώ, δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες της. Ένα χωριό λίγο πιο εξελιγμένο από το δικό τους της φάνηκε. Προτιμούσε την πολυκοσμία της μεγαλούπολης. Η βίλα όμως της φάνηκε υπέροχη! Με την πισίνα φωτισμένη και τους τεράστιους φοίνικες έμοιαζε ονειρική.
“Τι δεν θα έδινα για μια βουτιά!”, είπε με λαχτάρα.
“Και τι σε εμποδίζει; Έχω μαγιό στο σπίτι, πάμε να το φορέσεις.”
“Δεν νομίζω πως χρειάζεται!”, είπε προκλητικά καθώς πέταγε από πάνω της όλα τα ρούχα. Έτσι ολόγυμνη βούτηξε στο δροσερό νερό. Η Ρηνιώ θέλησε να της φωνάξει πως το γυμνό της κορμί το αποτύπωναν οι κάμερες ασφαλείας, και την άλλη μέρα θα ήταν σε κοινή θέα, τουλάχιστον του Μάρκου! Όμως δεν της είπε τίποτα γιατί μάλλον δεν θα την πείραζε. Μπήκε στο σπίτι και έφερε μια πετσέτα. Η θερμοκρασία εκεί ήταν αρκετά πιο χαμηλή από ότι στο κέντρο.
”Γιατί δεν μπαίνεις και εσύ;” ρώτησε τη Ρηνιώ.
”Προτιμώ το μεσημεριανό μπάνιο. Το βράδυ κρυώνω λίγο.”
Η Μαριγώ μετά από αρκετή ώρα αποφάσισε να βγει. Με αργές, νωχελικές κινήσεις ανέβηκε τη μικρή σκαλίτσα και τυλίχτηκε στην πετσέτα.
“Θέλεις ένα χυμό”, τη ρώτησε η Ρηνιώ μόλις μπήκαν σπίτι. Η Μαριγώ άφησε την πετσέτα να πέσει στο πάτωμα.
“Ένα ποτήρι κρασί θα το προτιμούσα, αν έχεις.”
Άνοιξε ένα μπουκάλι και της γέμισε το ποτήρι. Ύστερα της έφερε τα ρούχα να ντυθεί.
“Γιατί βιάζεσαι;”, της είπε πονηρά. “Αισθάνομαι υπέροχα έτσι! Εσύ ποτέ δεν το κάνεις;”
“Να τριγυρίζω ολόγυμνη εννοείς; Όχι δεν το συνηθίζω!”
“Ντρέπεσαι για το σώμα σου; Δεν θα έπρεπε! Έχεις πολύ όμορφο κορμί!”
Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενε να ακούσει η Ρηνιώ! Ερωτική επίθεση από τη Μαριγώ δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε σαν κακόγουστο αστείο!
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου