Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Η καινούργια δουλειά, αν και στην αρχή φάνηκε βαρετή στη Μαριγώ, στην πορεία άρχισε να της αρέσει. Κάποιες στιγμές που δεν είχε τίποτα να κάνει, σχεδίαζε στο χαρτί κοπέλες με ρούχα που έφτιαχνε με τη φαντασία της. Ανακάλυψε πως το έκανε με απίστευτη ευκολία, σαν να ήταν το πιο απλό πράγμα του κόσμου. Όταν η ιδιοκτήτρια της βιοτεχνίας είδε μερικές από τις δημιουργίες της, έμεινε άφωνη. Τόσα χρόνια στη δουλειά και δεν έφτανε ούτε στο δαχτυλάκι την άμαθη εργάτρια της! Πραγματικό ταλέντο, γεννημένη σχεδιάστρια!
“Καλή δουλειά”, της είπε μια μέρα. ¨Χρειάζεσαι εξάσκηση βέβαια, αλλά πραγματικά μπορείς να καταφέρεις πολλά πράγματα. Καλό θα είναι να πας σε μια σχολή κοπτικής ραπτικής.”
Η ιδέα την ενθουσίασε. Την άλλη κιόλας ημέρα γράφτηκε σε μια τέτοια σχολή. Σε λίγους μήνες ήταν ήδη αστέρι εκπλήσσοντας ακόμη και τους δασκάλους της με την τόση εμπειρία. Από τότε έγινε το δεξί χέρι της ιδιοκτήτριας, σχεδιάζοντας ρούχα που άρχισαν να πουλάνε τρελά! Μέσα σε δυο χρόνια δεκαπλασιάστηκαν οι παραγγελίες.
Ο χώρος αποδείχθηκε μικρός για τόση επιτυχία και αποφάσισαν να μετακομίσουν σε μεγαλύτερο κτίριο. Οι απολαβές της Μαριγώς αυξήθηκαν θεαματικά και έτσι νοίκιασε ένα τριάρι σε νεότευκτη πολυκατοικία, και αγόρασε ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο για να πηγαινοέρχεται στο Περιστέρι που έγινε η καινούργια έδρα της επιχείρησης, μιας και δεν ήθελε να φύγει από τον Κορυδαλλό. Τίποτα συνταρακτικό δεν συνέβη στη ζωή της αυτά τα χρόνια, πέρα από την επαγγελματική της καταξίωση. Μια βόλτα στον λίγο ελεύθερο χρόνο της, κανένα πρόχειρο μαγείρεμα αραιά και που, και αυτά ήταν όλα. Η δουλειά είχε επισκιάσει όλα τα υπόλοιπα ενδιαφέροντα της. Μόνο η εκδίκηση που ήθελε να πάρει παρέμενε ζωντανή, και πλησίαζε η ώρα που θα την έκανε πραγματικότητα.
Κάποιες λίγες εφήμερες σχέσεις που έκανε το μόνο που της πρόσφεραν ήταν σεξουαλική εκτόνωση. Την καρδιά της δεν κατάφερε κανένας να την αγγίξει. Τα παράξενα οράματα και οι πληγές που τα ακολουθούσαν, είχαν πάψει από εκείνο το απόγευμα στο ξενοδοχείο. Τον περίεργο άντρα με τα λευκά, μόνο μια φορά τον είδε στον ύπνο της. Κάτι της είπε αλλά το πρωί δεν θυμόταν τίποτα. . Της μάνας της τηλεφωνούσε τυπικά κάθε μήνα. Στις επίμονες παρακλήσεις της να την δει, απαντούσε αόριστα ότι θα βρεθούν σε λίγο καιρό. Απέφευγε να της δώσει την διεύθυνσή της. Δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα! Έπρεπε όλα να τα ετοιμάσει πρώτα στην εντέλεια.
Με την Καλλιόπη ούτε ξανασυναντήθηκε, ούτε ξαναμίλησε ποτέ. Μια φορά μόνο πριν λίγους μήνες πήρε τηλέφωνο σπίτι, όμως η θεία της της είπε πως δεν έμενε πια μαζί της. Δεν την ρώτησε που μπορούσε να τη βρει, γιατί απλά δεν την ενδιέφερε. Η ζωή που είχε επιλέξει η πρώην φιλενάδα της ήταν διαμετρικά αντίθετη από τις δικές της επιλογές. Η μεγάλη της φιλοδοξία πια ήταν να ανοίξει την δική της επιχείρηση γυναικείων ενδυμάτων. Το μόνο που της έλειπε ήταν το κεφάλαιο.
Δεν είχε σκοπό να στήσει κάτι πρόχειρο και φτηνιάρικο, αλλά κάτι που θα συντάραζε τον κόσμο της μόδας. Ο καινούργιος βοηθός της, ένας εικοσπεντάρης ομοφυλόφιλος πραγματικός κούκλος, θα γινόταν ο άμεσος συνεργάτης της. Είχε όλα τα προσόντα. Έξυπνος, δουλευταράς, με πολύ καλή γνώση της αγοράς και υψηλές γνωριμίες. Σε λίγες μέρες, τέλος Φλεβάρη προγραμμάτισαν να επισκεφτούν μαζί, την έκθεση για το γυναικείο pret-a-porter του Μιλάνου. Ήταν η πρώτη φορά που θα έμπαινε σε αεροπλάνο και φοβόταν αρκετά.
”Χαζούλα”, τη μάλωσε ο Ερρίκος(αυτό ήταν το όνομα του βοηθού). “Το αεροπλάνο είναι το ασφαλέστερο μεταφορικό μέσο! Το αυτοκίνητο είναι πολύ πιο επικίνδυνο!”
Τελικά έφτασε η ημέρα της αναχώρησης και τα συναισθήματα της ήταν ανάμικτα. Από τη μια η προσμονή για τη μοναδική εμπειρία να βρεθεί στο κέντρο της μόδας και από την άλλη ο φόβος γι αυτό το ίδιο το ταξίδι. Στο αεροδρόμιο του Ελληνικού η κίνηση δεν ήταν μεγάλη. Τσέκαραν τα εισιτήρια τους και κάθισαν για έναν καφέ. Είχαν μια ώρα μέχρι να αναγγελθεί η πτήση τους. Ο Ερρίκος δεν ξεκολλούσε τα μάτια από ένα νεαρό πιλότο της Ολυμπιακής που έπινε κι αυτός τον καφέ του στον πάγκο.
“Κανόνισε να γίνουμε ρεζίλι!”, του είπε η Μαριγώ χαμογελαστή.
”Απλά θαυμάζω το ωραίο. Είναι επιλήψιμο αυτό;”
Όχι δεν ήταν. Και η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν την είχε φέρει σε δύσκολη θέση με τις επιλογές της προσωπικής του ζωής. Πάντα διακριτικός και χωρίς τις εξαλλοσύνες άλλων ομοφυλόφιλων. Ακόμη και η φωνή του δεν σε προδιέθετε για την ιδιαιτερότητα του.
“Αυτός δεν είναι ο δικηγόρος που βγαίνει συχνά πυκνά στην τηλεόραση;”, ρώτησε ξαφνικά ο Ερρίκος όταν είδε τον Ιωάννου, στον γκισέ. Η Μαριγώ γύρισε και τον αναγνώρισε. Τον συνόδευε μια εντυπωσιακή ξανθιά, απροσδιορίστου ηλικίας, είχε άλλωστε τη φήμη του περιζήτητου εργένη..
”Ναι ο Αλέξανδρος Ιωάννου, ο καλύτερος δικηγόρος της Αθήνας όπως λένε.”, απάντησε.
“Και πολύ γοητευτικός άντρας”, συμπλήρωσε ο Ερρίκος.
Το ζευγάρι κατευθύνθηκε προς το μπαρ και η Μαριγώ έψαχνε τρόπο να τους πλησιάσει.
“Λες να ενοχληθεί αν τον ρωτήσω κάτι σχετικά με τη δουλειά που θέλουμε να κάνουμε;”, ρώτησε τον Ερρίκο.
“Το κασέ του είναι πολύ υψηλό! Μην φανταστείς πως θα σου δώσει τσάμπα απάντηση. Το πολύ πολύ να σε παραπέμψει στο γραφείο του.”
Η Μαριγώ σηκώθηκε και πήγε προς το μπαρ.
“Είστε ο κύριος Ιωάννου ο δικηγόρος, έτσι δεν είναι;”, ρώτησε τον Αλέξανδρο.
Γύρισε και την κοίταξε. Είχε τη μισή του ηλικία και ένα πανέμορφο παρουσιαστικό, που κάτι του θύμιζε.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου