Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Τι θέλεις να πεις;”, τον ρώτησε τρομοκρατημένη, ενώ μαύρες σκέψεις κυρίευσαν το μυαλό της.
“Είναι δικό μου το παιδί!”, είπε με απόγνωση. “Δεν το επιδιώξαμε, ήρθε ξαφνικά. Μην φανταστείς πως πρόκειται για κάτι επιπόλαιο, την αγάπησα από την πρώτη φορά που την είδα, ίσως γιατί μου θύμιζε εσένα!”
“Και τώρα;”, ρώτησε με φωνή που μόλις ακουγόταν η Βαγγελιώ, σταυρώνοντας τα χέρια στο στήθος.
“Δεν πρέπει να μάθει τίποτα για το παρελθόν, τουλάχιστον για την ώρα. Μπροστά της θα το παίζουμε δυο άγνωστοι.”
“Αυτό δεν γίνεται!”, απάντησε. “Έχει δει μια φωτογραφία σου που φύλαγε η μάνα μου. Βέβαια της είπε ένα παραμύθι, αλλά αμφιβάλλω αν το πίστεψε.”
“Τότε θα επιμείνουμε σ΄αυτό το παραμύθι, Δεν θέλω να την χάσω, καταλαβαίνεις!”
Η Βαγγελιώ αναγκάστηκε να παραδεχτεί, πως αυτό ήταν το καλύτερο για όλους. Του εξήγησε με λίγα λόγια το σενάριο που είχε φτιάξει η μακαρίτισσα.
“Δεν πρέπει να ανέβουμε μαζί”, αποφάσισε ο Αλέξανδρος, όταν τελείωσε την αφήγηση της. “Θα πάω εγώ πρώτος και έρχεσαι σε λίγο. Προς Θεού, πρόσεχε πως θα φερθείς μπροστά της. Είναι πανέξυπνη, και το ξέρεις!”
Το θέατρο που παίχτηκε μετά από λίγο στο δωμάτιο της Μαρίας, δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τις πιο πετυχημένες παραστάσεις! Με την έκπληξη της απρόσμενης συνάντησης, τους θερμούς εναγκαλισμούς, με όλα τέλος πάντων που συνοδεύουν τέτοιες στιγμές.
“Γνωρίζεστε;”, ρώτησε δήθεν απορημένη η Μαρία.
”Από πολύ παλιά, πριν καν γεννηθείς.”, απάντησε με ένα πλατύ χαμόγελο η μάνα της. “Τον φιλοξενούσαν για λίγο καιρό ο παππούς με τη γιαγιά στο χωριό. Τι μεγάλη χαρά να ξαναβρεθούμε μετά από τόσα χρόνια!”
“Και θα χαρείς περισσότερο αν σου πω πως αυτός είναι ο πατέρας του παιδιού μου!”, είπε χαιρέκακα η Μαρία.
“Ούτε στις ταινίες!”. φώναξε ενθουσιασμένη η Βαγγελιώ. “ Τι ευτυχία να συγγενέψουμε με τον παλιό καλό μου φίλο!”
Η Μαρία ένιωσε να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της! Τι παιχνίδι ήταν πάλι αυτό που της έπαιζαν; Κανονικά θα έπρεπε να έχουν καταρρεύσει και οι δύο με αυτή την εξέλιξη. Και όμως αυτοί έδειχναν μέσα στην καλή χαρά, λες και ήταν ότι καλύτερο τους είχε συμβεί στη ζωή τους!
“Μόνο που θα σε μαλώσω Αλέξανδρε!”, συνέχισε με την ίδια διάθεση, η Βαγγελιώ. “Μπορούσατε να περιμένετε το γάμο πρώτα!”
“Στην κόρη σου να τα πεις.” χαμογέλασε.” Εγώ είμαι έτοιμος ακόμα και αύριο να την παντρευτώ, αλλά κάνει τη δύσκολη!” “Δηλαδή δεν έχεις αντίρρηση;”, ρώτησε μουδιασμένα η Μαρία τη μάνα της.
“Γιατί ψυχή μου να έχω αντίρρηση; Αν εννοείς τη διαφορά ηλικίας, σε πληροφορώ πως οι καλύτεροι γάμοι είναι αυτοί που ο άντρας είναι πολύ μεγαλύτερος!”
“Διαφορά ηλικίας ναι, αλλά ο Αλέξανδρος θα μπορούσε να είναι πατέρας μου!”, της απάντησε προκλητικά για να τσεκάρει την αντίδραση της. Περίμενε ότι αυτή θα ήταν η χαριστική βολή, αλλά έκανε και πάλι λάθος.
“Ίσως, όμως τώρα είναι πατέρας του δικού σου παιδιού!”, της είπε ήρεμα. “Κι αν ήταν καλός σαν σύντροφος, γιατί να μην είναι σαν σύζυγος;”
Δεν καταλάβαινε τίποτα η Μαρία και αυτό το κρυφτούλι της έσπαζε τα νεύρα, όμως το τελευταίο της χαρτί δεν το είχε τραβήξει ακόμη! Θα το έκανε μόλις επέστρεφαν σπίτι.
“Καλά”, συμφώνησε. “Έχουμε χρόνο να τα δούμε αυτά όταν βγω από εδώ".
Οι τρεις μέρες που έμεινε ακόμη στο μαιευτήριο δεν έκρυβαν άλλα απρόοπτα και ήρθε η ώρα να γυρίσουν σπίτι. Η Μαρία είχε ζητήσει από τον γιατρό να της σταματήσει το γάλα, γιατί βέβαια δεν είχε το χρόνο, αλλά ούτε και τη διάθεση να θηλάζει. Ο Ερρίκος φρόντισε για τις προμήθειες από το φαρμακείο και η Βαγγελιώ ανέλαβε όλα τα υπόλοιπα, μαγείρεμα, τάισμα του μωρού, καθαριότητα. Την έκτη ημέρα από την επιστροφή τους, η Μαρία θεώρησε πως ήρθε η στιγμή των αποκαλύψεων. Στο τραπέζι της κουζίνας η μάνα απολάμβανε μια από τις λίγες ελεύθερες ώρες της, πίνοντας τον καφέ της. Έφτιαξε και η Μαρία και κάθισε απέναντι της.
“Λοιπόν;” τη ρώτησε με επιτακτικό ύφος. “Δεν νομίζεις πως ήρθε η ώρα να μου πεις την αλήθεια για τον Αλέξανδρο;”
Σαν να της φάνηκε πως η Βαγγελιώ δίστασε για λίγο, όμως εκείνη απλώς ξαφνιάστηκε με την ερώτηση.
“Μα στην είπα να σε χαρώ! Ένας παλιός γνωστός απ τα παλιά. Τι άλλο να σου πω;” Η Μαρία άνοιξε την τσάντα της, έβγαλε το γράμμα και το πέταξε μπροστά της.
'Εδώ κάπως αλλιώς τα λέει!”, της φώναξε με οργή. “Κάνε τον κόπο να το διαβάσεις!”
Η Βαγγελιώ πήρε στα χέρια της το γράμμα απορημένη αλλά και έκπληκτη από το επιθετικό ύφος της κόρης της. Το διάβασε προσεκτικά όσο της επέτρεπε η προχωρημένη πρεσβυωπία της και έδειχνε να μην πιστεύει στα μάτια της. Όταν επιτέλους έφτασε στο τέλος, το δίπλωσε προσεκτικά και το έδωσε πίσω στην κόρη της.
“Ποιος σου έδωσε αυτές τις ανοησίες;”, τη ρώτησε με ύφος που φανέρωνε την έντονη δυσαρέσκεια της. “Όλα αυτά είναι χοντροκομμένα ψέματα!”
“Ψέματα!” κάγχασε η Μαρία. “Ο γιος του μαιευτήρα σου μου το έδωσε!”
“ Ο μαιευτήρας μου ήταν ο Θανάσης Παπαγεωργίου, συνταξιούχος τώρα, Συριανός που ζει ακόμη εκεί! Αυτόν τον Απόστολο Ηλιάδη τον ξάδερφο, που υποτίθεται πως γράφει αυτό το γράμμα, δυο φορές τον έχω συναντήσει στη ζωή μου! Μια όταν ήμουνα παιδούλα ακόμη, και μια στη Σύρο στο νοσοκομείο. Ποτέ δεν είχαμε πολλές επαφές.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου