Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Τι έπαθε ο μπαμπάς γιαγιά;”, ρώτησε το παιδί γεμάτο αγωνία.
“Αρρώστησε και τον πήγαν στο νοσοκομείο”, του απάντησε συγκρατώντας με κόπο τα δάκρυα στα μάτια της και τις οιμωγές που πίεζαν τα στήθη και το λαρύγγι της.
Σύσσωμο το χωριό έφτασε στο χαροκαμένο σπιτικό να συμπαρασταθεί στην οικογένεια. Ο Νικολής ράκος σωστό, έσερνε τα βήματα του καπνίζοντας ασταμάτητα. Ο γιατρός του το είχε απαγορέψει δια ροπάλου, λόγω της καρδιάς του, όμως ο πόνος και η τρέλα που τον γυρόφερνε, μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούσε να μαλακώσει κάπως. Ατέλειωτα τσιγάρα και χάπια βαλεριάνας τον συγκρατούσαν από την κατάρρευση.
Οι γυναίκες, φαντάσματα του εαυτού τους, έμεναν ξαπλωμένες στο διπλό κρεβάτι, μετά από τις ηρεμιστικές ενέσεις του αγροτικού γιατρού. Ευτυχώς ο Κωσταντής κατέβασε τον μικρό Νικόλα στην Χώρα, να μείνει με την Αναστασία, η οποία διατηρούσε την ψυχραιμία και τις ελπίδες της.
Ο μόνος που ήξερε όλη την αλήθεια ήταν ο Αργύρης.
Λίγο πριν τις τρεις το απόγευμα, πήρε το γράμμα του Δήμου και δεν είχε καμιά αμφιβολία για την τραγική κατάληξη του αδελφού του. Στην αρχή δεν πίστευε στα μάτια του, με τα όσα του εξιστορούσε ο Δήμος. Διάβασε πολλές φορές την επιστολή για να συνειδητοποιήσει τη φρικτή αλήθεια.
“Αδελφέ μου”, του έγραφε”. “Την ώρα που θα διαβάζεις αυτό το γράμμα, εγώ θα έχω φύγει. Τελικά δεν μπόρεσα να ξεφύγω από τους δαίμονες μου, και αυτοί με παίρνουν μαζί τους στην κόλαση. Πριν λίγο καιρό ξανακύλησα στο βούρκο. Δεν θα σου πω δικαιολογίες για το πως έγινε αν και θα μπορούσα. Το ποτό, η κόκα, το πάρτι, ο Πετρής θα αρκούσαν να μου δώσουν ελαφρυντικά και ίσως να το ξεπερνούσα αν το τίμημα για αυτή την απερισκεψία μου δεν ήταν τόσο βαρύ.
Αργύρη, εκείνη η μια και μοναδική φορά από τότε που παντρεύτηκα, έμελλε να είναι η μοιραία. Λίγο πριν έμαθα πως είμαι φορέας του Έιτζ! Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό; Διασυρμό για μένα και την οικογένεια μου. Χλεύη και κατάρες από όλους. Συχώρα με αδελφέ, αλλά δεν θα μπορούσα να το αντέξω! Και ύστερα, θα ερχόταν αργά ή γρήγορα ο αργός και βασανιστικός θάνατος. Προτίμησα λοιπόν τη φυγή. Τον θάνατο που εγώ επέλεξα. Στην αγκαλιά της αγαπημένης μου θάλασσας! Ποτέ δεν θα με βρουν. Κανείς δεν θα μάθει τι έγινε εκτός από σένα. Και εσύ θα κρατήσεις το μυστικό μου, γιατί με αγαπάς, έτσι δεν είναι; Ακόμα και αυτό το γράμμα να το σκίσεις κομματάκια και να το κάψεις. Σε ικετεύω μην με προδώσεις Αργύρη!
Αντίο αδελφέ μου και να προσέχεις!
Σε αγαπώ!”
Με βουρκωμένα μάτια ο Αργύρης έβαλε το γράμμα στον καταστροφέα εγγράφων και κοίταξε τις μικρές λωρίδες να καταλήγουν στο καλάθι. “Γιατί ρε Δήμο!”, μουρμούρισε με πόνο. “Θα το παλεύαμε μαζί γαμώτο!”. Σηκώθηκε και έβαλε ένα γεμάτο νεροπότηρο ρακί. Είχε ανάγκη να διώξει τις εικόνες που του έρχονταν στο μυαλό. Το κορμί του Δήμου στα βάθη του Αιγαίου, να παρασύρεται από τα κύματα, έρμαιο των σαρκοφάγων ψαριών. Τι ειρωνεία! Τα ψάρια που του πρόσφεραν τα προς το ζην, τώρα του πρόσφεραν τον θάνατο!
Αναρωτήθηκε τι σήμαινε η αναφορά του Δήμου στον Πετρή. Με ποιο τρόπο αυτό το κάθαρμα μπορεί να είχε συμμετοχή στο θάνατο του;
Σχημάτισε τον αριθμό του και τον κάλεσε. Η γραμματέας του τον ενημέρωσε πως λείπει εκτός Αθηνών και θα επιστρέψει αργότερα. Αποφάσισε να γυρίσει σπίτι. Εκεί με την συντροφιά της Ράνιας και του Νικολάκη, θα ξέφευγε λίγο το μυαλό του από τη μαυρίλα του θανάτου.
Τη στιγμή που ετοιμαζόταν να σβήσει τα φώτα, ένα κτύπημα στην πόρτα τον σταμάτησε. Κανονικά δεν είχε κανένα ραντεβού γι αυτό και είχε διώξει την γραμματέα του νωρίς.
“Εμπρός”, είπε και στο άνοιγμα της πόρτας εμφανίστηκε μια εντυπωσιακή νεαρή κοπέλα, κοντά στα είκοσι, όπως την υπολόγισε με την πρώτη μάτια.
“Ονομάζομαι Νίκη Σεργή”, συστήθηκε η κοπέλα. “Δεν γνωριζόμαστε και η επίσκεψη μου δεν έχει να κάνει με νομικό θέμα, αν και μπορεί να προκύψει!”.
Της έδειξε την πολυθρόνα και την ρώτησε αν θέλει κάτι να πιει. Αρνήθηκε και μπήκε αμέσως στο θέμα.
“Είναι κάτι που με βαραίνει κύριε Οικονόμου, και έχει να κάνει με τον αδελφό σας που χάθηκε”.
Ο Αργύρης την κοίταξε κατάματα περιμένοντας τη συνέχεια.
“Ήμουν μαζί του εκείνο το βράδυ που ξεκίνησαν όλα στην Ίο. Στο πάρτι που έδινε ο άλλος σας αδελφός ο Πέτρος Οικονόμου. Τότε δεν ήξερα πως ο Δήμος ήταν αδελφός του, γιατί κανείς από τους δυο δεν το ανέφερε. Μαζί μου ήταν και ο Ορφέας Δελής, θα τον ξέρετε υποθέτω. Ομοφυλόφιλος που όμως το κρύβει πολύ αποτελεσματικά. Όπως μου αποκάλυψε εκ των υστέρων εκβιάστηκε από τον Πέτρο να κάνει έρωτα με τον Δήμο χωρίς προφυλάξεις. Ήξερε πως ο Ορφέας ήταν φορέας του Έιτζ, και για κάποιον ανεξήγητο σε μένα λόγο, ήθελε να εκθέσει στον κίνδυνο τον αδελφό σας. Ο Ορφέας φοβήθηκε τον διασυρμό και έκανε αυτό το έγκλημα! Τα υπόλοιπα σας είναι λίγο πολύ γνωστά!”.
“Θέλεις να πεις πως ο Πέτρος υποχρέωσε τον Δελή να σπείρει τον ιό στον Δήμο;”, την ρώτησε, ενώ τα μάτια του πετούσαν σπίθες.
“Ακριβώς έτσι”, απάντησε χαμηλόφωνα.” Δεν ήξερα τίποτα σας ορκίζομαι! Αλλιώς θα τον σταματούσα με κάθε τρόπο!”.
“Μπορείς να με πας σ΄αυτόν τον Ορφέα;”, ξαναρώτησε, αλλά μάλλον με διαταγή έμοιαζε η φράση του.
Δείτε επίσης: Πίνοντας καφέ θυμόμαστε καλύτερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου