Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Ίσως εκείνος με την αγάπη να μπορούσε να την οδηγήσει στον κατάλληλο πνευματικό “γιατρό”
Ο Θανάσης κρατούσε διαρκώς σημειώσεις και σκιτσάριζε πρόχειρα τις αγιογραφίες. Ακριβείς μετρήσεις θα έκανε το συνεργείο που θα παραλάμβανε την αρχική του εισήγηση. Πήρε προσεκτικά λίγο από το επίχρισμα για εργαστηριακή έρευνα, και το τοποθέτησε σε ειδικό αποστειρωμένο κουτί..
”Αν τελειώσατε, μπορούμε να πάμε στην τράπεζα. Σε λίγο θα σερβιριστεί το γεύμα”, είπε διστακτικά η ηγουμένη.
Πριν προλάβει να απαντήσει ο Θανάσης, τον πρόλαβε η Μαρία.
“Μόλις τελειώσουμε θα φύγουμε. Είμαι σε ολιγοήμερες διακοπές και δεν σκοπεύω να τις χαραμίσω κλεισμένη εδώ!”
Ο Θανάσης κατακόκκινος από ντροπή, αναγκάστηκε να συμφωνήσει μαζί της, ευχαριστώντας θερμά την ηγουμένη. Έμειναν ακόμη περίπου σαράντα λεπτά, μέχρι να ολοκληρωθεί το πλάνο του Θανάση. Η Μαρία προχώρησε προς το αυτοκίνητο και η ηγουμένη βρήκε την ευκαιρία να εκθέσει του Θανάση, τους φόβους και τις υποψίες της,
“Είναι πολύ πιεσμένη αυτόν τον καιρό”, την δικαιολόγησε αυτός. “Συνήθως είναι ευγενική και γλυκιά”.
“Μακάρι να έχεις δίκιο παιδί μου! Όμως φοβάμαι πως συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό. Καλό θα είναι να ζητήσετε τη γνώμη και την βοήθεια πνευματικού.”
Ο Θανάσης κούνησε το κεφάλι με συγκατάβαση. Αυτό με τις καλόγριες να βλέπουν παντού αόρατους εχθρούς, ξεπερνούσε την δική του σχέση με τη μεταφυσική. Την αποχαιρέτησε φιλώντας της το χέρι.
“Στο καλό να πάτε, και ο Θεός μαζί σας”, αντιχαιρέτησε εκείνη. Σε όλη τη διαδρομή μέχρι την Χαλκίδα δεν αντάλλαξαν κουβέντα. Η συμπεριφορά της Μαρίας προς την ηγουμένη είχε ενοχλήσει αλλά και είχε παραξενέψει τον Θανάση. Στους λίγους μήνες γνωριμίας τους τίποτα δεν τον προδιέθετε για μια τέτοια αντιμετώπιση απέναντι σε έναν άνθρωπο του Θεού. Όχι ότι ο ίδιος είχε ιδιαίτερη σχέση με την εκκλησία, πάντως φρόντιζε να κρατάει τουλάχιστον τους τύπους. Έφτασαν αργά το απόγευμα στο ξενοδοχείο και μετά από ένα γρήγορο ντους κατέβηκαν στο εστιατόριο. Όλη την ημέρα δεν είχαν φάει τίποτα και η πείνα έκανε αισθητή την παρουσία της.
“Θα με παντρευτείς;”, πέταξε σαν βόμβα την ερώτηση, μετά από τόσες ώρες σιωπής η Μαρία, την ώρα που απολάμβαναν τις καλοψημένες μπριζόλες τους.
Το τελευταίο πράγμα που περίμενε να ακούσει ο Θανάσης ήταν αυτό! Καμία προηγούμενη αναφορά δεν είχε γίνει πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, και άλλωστε η συγκυρία δεν ευνοούσε τέτοια απόφαση.
“Το εννοείς πραγματικά;” ρώτησε με τη σειρά του μετά από αρκετή σκέψη.
“Ποτέ δεν λέω κάτι χωρίς να το έχω ζυγίσει πριν! Ταιριάζουμε, μ΄αγαπάς γιατί όχι;”
“Σε αγαπάω ναι! Όμως εσύ;”
“Κουτέ!”, του είπε με νάζι. “Θα έτρεχα μαζί σου στις ερημιές, αν δεν σε αγαπούσα;”
Ο Θανάσης έμεινε σκεφτικός για λίγο. Την αγαπούσε τη Μαρία. Τον έλκυε η ομορφιά, η δυναμικότητα, το ταπεραμέντο της. Επιζητούσε τη συντροφιά της, τις υπέροχες ερωτικές στιγμές που του χάριζε. Βαθιά μέσα του ήλπιζε σε μια τέτοια προοπτική, ίσως όχι και εντελώς ανυστερόβουλα! Η οικονομική άνεση της, αποτελούσε σίγουρα ένα επιπλέον δέλεαρ. Όμως μετά τη σημερινή συμπεριφορά της, άρχισε να έχει ενδοιασμούς. Αυτή η μέχρι τώρα άγνωστη πτυχή του χαρακτήρα της, τον τρόμαξε αρκετά. Κι αν του επιφύλασσε και άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις;
“Αν και λίγο ανορθόδοξη η πρόταση γάμου”, της είπε τελικά, “γιατί συνήθως ο άντρας είναι που παίρνει τέτοια πρωτοβουλία, θα ήμουν τρελός να μην δεχτώ! Πόσες ευκαιρίες παρουσιάζονται στη ζωή να είσαι με τον άνθρωπο που αγαπάς;”
“Από αύριο ψάχνουμε για καινούργιο σπίτι!”, αναφώνησε πρόσχαρα. “Και μετά τα Χριστούγεννα, μας περιμένει το Δημαρχείο!”
Ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό του. Ο πολιτικός γάμος δεν αποτελούσε επιλογή του, και πολύ περισσότερο των γονιών του. Απλοί άνθρωποι της επαρχίας, δεν υπήρχε περίπτωση να συναινέσουν σε τέτοια απόφαση. Για μια στιγμή σκέφτηκε να εκφράσει την αντίθεση του, όμως προτίμησε να το αφήσει για αργότερα. Εξάλλου είχε όλο τον καιρό μπροστά του, για να της αλλάξει γνώμη.
“Πάμε κάπου να το γιορτάσουμε;”, της πρότεινε. “Έχουμε δυο λόγους γι αυτό, την πρόταση αλλά και τη γιορτή σου!”
“Ξέρω ένα πολύ καλό μέρος”, του απάντησε χαμογελαστή. Το 212 δωμάτιο, με θέα την παραλία!”
Το υπονοούμενο ήταν σαφές και ο Θανάσης δεν έχασε την ευκαιρία. Ανέβηκαν στο δωμάτιο και έκαναν παθιασμένο σεξ, που κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Και ύστερα εξουθενωμένοι παραδόθηκαν στις αγκάλες του Μορφέα.
Η Μαρία ξύπνησε πριν τον Θανάση, και αν και η πρώτη σκέψη της ήταν να παραγγείλει το πρωινό στο δωμάτιο, τελικά αποφάσισε να κατέβει στο σαλόνι. Έπρεπε να τηλεφωνήσει σπίτι, να δει αν όλα πήγαιναν καλά. Αφού βεβαιώθηκε πως δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, άρχισε να σκέφτεται το χθεσινό βράδυ. Δεν ήταν σίγουρη αν έκανε καλά που πρότεινε γάμο στο Θανάση. Η συντηρητική αντιμετώπιση του σε σχέση με τις επιλογές της την προβλημάτιζαν, Και από την άλλη δεν ζούσε μαζί του τίποτα από αυτά που χαρακτηρίζουν ένα μεγάλο έρωτα. Εντάξει, της άρεσε να είναι κοντά του, αλλά έφτανε αυτό για μια τόσο σοβαρή δέσμευση; Αν δεν υπήρχε το παιδί και η Βαγγελιώ δεν θα προχωρούσε ποτέ σε μια τέτοια κίνηση. Ας όψονται όμως οι μικροαστικές αντιλήψεις του περίγυρου της, που την ανάγκαζαν να συμβιβαστεί!
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου