Δείτε εδώ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Μην μιλάς έτσι παιδί μου!”, τον σταμάτησε η Υπαπαντή. “Αμαρτία! Χαμένο πρόβατο είναι, θα βρει το δρόμο του!”
Δεν θέλησε να τη φορτώσει περισσότερη πίκρα ο Αργύρης και κράτησε μέσα του όσα είχε να της πει για το ποιον του γιου της. Αν πίστευε πως ο χαρακτήρας του Πετρή ήταν δημιούργημα των γονιών του, τότε δεν θα δίσταζε να τους καθίσει στο σκαμνί. Όμως ποτέ δεν τον ξεχώρισαν από τα άλλα παιδιά, ούτε έκαναν καμιά διάκριση σε βάρος του. Το αντίθετο μάλιστα. Αντιμετώπιζαν με συγκατάβαση τις παραξενιές και τις ιδιοτροπίες του, σε βαθμό να δυσανασχετούν τα υπόλοιπα παιδιά.
Η μόνη περίπτωση που θα μπορούσε να δικαιολογήσει κάπως αυτή την μισάνθρωπη συμπεριφορά του αδελφού του, ήταν το διώξιμο του από το σπίτι. Λίγο ακραία αντιμετώπιση, παραδεχόταν ο Αργύρης, επιβαλλόμενη όμως από τους άγραφους κανόνες της τιμής και της ηθικής μιας μικροαστικής κοινωνίας, Αν ο χαρακτήρας του Πετρή είχε διαμορφωθεί μετά από αυτό το περιστατικό, τότε ναι, θα κατηγορούσε τη μάνα, για ότι έγινε. Όμως από μικρό παιδί είχε παραβατική συμπεριφορά, με αποκορύφωμα τον βιασμό του Δήμου, που έφερε την καταστροφή του!
Άλλη μια βασανιστική βδομάδα πέρασε χωρίς καμία εξέλιξη στο θέμα του δότη. Ώσπου το βράδυ του Σαββάτου, ένα τηλεφώνημα ξανάδωσε την ελπίδα στην οικογένεια! Είχε βρεθεί συμβατός δότης και μάλιστα στην Ελλάδα! Το μόνο που απέμενε ήταν να δώσει την συγκατάθεση του για την επέμβαση.
Ο Αργύρης ζήτησε να μάθει το όνομα του για να του μιλήσει ο ίδιος, αλλά οι υπεύθυνοι δεν μπορούσαν να δώσουν καμιά πληροφορία, γιατί προσέκρουε στο ιατρικό απόρρητο. Το μόνο που του είπαν είναι πως πρόκειται για ένα νεαρό αγόρι που μόλις είχε ενηλικιωθεί, και έγινε δότης μόλις πριν λίγες μέρες.
Τελικά ο νεαρός δέχθηκε να δώσει μυελό και παρουσιάστηκε στους συγγενείς, αν και δεν είχε τέτοια υποχρέωση.
Ο Αργύρης θέλησε να τον ανταμείψει για την ανθρωπιστική του πράξη, όμως ο νεαρός απέρριψε αμέσως ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
“Είμαι από πεποίθηση δότης κύριε Οικονόμου”, του απάντησε. “Από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου, θέλησα να βοηθώ τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Γι αυτό εξάλλου έγινα πρόσκοπος!”, κατέληξε χαμογελώντας.
“Είσαι υπέροχο παιδί!”, θαύμασε ο Αργύρης. “Οι γονείς σου θα πρέπει να είναι πολύ υπερήφανοι για σένα!”.
“Η μητέρα μου ίσως”, είπε με μια σκιά θλίψης στα μάτια. “Τον πατέρα μου τον έχασα όταν ήμουν πολύ μικρός. Σχεδόν δεν τον θυμάμαι.”.
“Πως σε λένε παλικάρι μου;”, ξαναρώτησε ο Αργύρης.
“Αναστάσιο με βαφτίσανε, αλλά όλοι Τάσο με φωνάζουν, όσο κι αν δεν μου αρέσει!”
Συνέχισαν την κουβέντα αρκετή ώρα, ώσπου μια τεράστια έκπληξη έκανε τον Αργύρη να πιστέψει στα θαύματα!
Μια νοσοκόμα φώναξε το επίθετο του νεαρού αγοριού που ήταν το ίδιο με του αδικοχαμένου λοχαγού, του Δημήτρη!
“Μήπως είσαι γιος του Δημήτρη;”, του ρώτησε με αγωνία.
“Μάλιστα Δημήτρη τον έλεγαν τον πατέρα μου! Τον είχατε γνωρίσει;”.
“Πολύ καλά αγόρι μου! Ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος, και άρα από αυτόν πήρες τα καλά γονίδια!”
Αφού έφυγε ο Τάσος για τις απαραίτητες εξετάσεις, έμεινε ο Αργύρης να αναπολεί το παρελθόν. Το παρελθόν που ξαναγύριζε για να δώσει λύση στο πρόβλημα της Αναστασίας. Έτσι εξηγούνταν η συμβατότητα τους. Είχαν συγγένεια εξ αίματος. Πρώτα ξαδέλφια για την ακρίβεια.
Μια βδομάδα μετά και αφού ολοκληρώθηκαν οι εξετάσεις έγινε η μεταμόσχευση. Όλα πήγαν καλά και μετά από ένα περίπου μήνα, ο κίνδυνος απόρριψης του μοσχεύματος είχε μειωθεί σημαντικά. Οι δείκτες της Αναστασίας βελτιώθηκαν αρκετά και οι γιατροί είπαν πως ήταν θέμα χρόνου να επανέλθει στη φυσιολογική της ζωή.
Μόνο που αυτός ο χρόνος θα ήταν αρκετός. Πολλοί μήνες σε προστατευόμενο περιβάλλον για τον κίνδυνο λοιμώξεων και συχνές παρουσίες στον Ευαγγελισμό για την παρακολούθηση της πορείας της υγείας της.
Όλα τα ανέλαβε ο Αργύρης με τη Ράνια. Της βρήκαν διαμέρισμα σε νεόδμητη πολυκατοικία και γυναίκα να την βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού. Ο Γιώργος ανέβαινε συχνά να την επισκεφτεί, όσο του επέτρεπε η δουλειά του στο μαγαζί, και η Υπαπαντή, είχε γίνει η σκιά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου