Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Και εγώ σε αγαπάω”, του φώναξε σπαρακτικά. “Δεν θέλω να σε βλέπω να πονάς!”
Ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει παρόλο που υπήρχαν μόνο λίγα σύννεφα. Σε μερικά λεπτά σχεδόν απόλυτο σκοτάδι επικράτησε αν και η νύχτα αργούσε ακόμη. Θορυβημένοι οι στρατιώτες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους μην μπορώντας να δώσουν εξήγηση για το τρομακτικό συμβάν. Μια κραυγή ακούστηκε από το ύψος του Σταυρού:
“Τετέλεσται”. Μια λέξη που ο μικρός Φίλιππος δεν ήξερε το νόημα της, όμως κατάλαβε πως ήταν πολύ σημαντική. Και τότε ένας φοβερός σεισμός συντάραξε την πόλη! Ο Φίλιππος αγκάλιασε τον Σταυρό σε μια προσπάθεια να κρατηθεί όρθιος. Πίσω του άκουσε τον επικεφαλής των στρατιωτών να λέει κάτι που του θύμιζε τα Ιταλικά που ήξερε, αλλά ταυτόχρονα ήταν αρκετά διαφορετικό. Γύρισε και αντίκρισε το πρόσωπο του αλλοιωμένο από τον τρόμο, να κοιτάζει με δέος τον νεκρό Σταυρωμένο. Μια ακόμη δόνηση ισχυρότερη από την πρώτη έκανε τον Φίλιππο να πέσει με την πλάτη στο χώμα και να χάσει τις αισθήσεις του.
--------
Ο γυμναστής του σχολείου με το που έφτασε πάνω από τον λιπόθυμο Φίλιππο, κατάλαβε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Φώναξε να καλέσουν αμέσως ασθενοφόρο και με μαλάξεις προσπάθησε να επαναφέρει τον μικρό, που δεν είχε ανάσα. Ευτυχώς ανταποκρίθηκε γρήγορα και συνήλθε κάπως. Οι διασώστες του ΕΚΑΒ που ήρθαν πολύ γρήγορα, τον έβαλαν στο φορείο, του έδωσαν οξυγόνο και έφυγαν με μεγάλη ταχύτητα για το Παίδων.
Το τηλεφώνημα από τον διευθυντή του εκπαιδευτηρίου, πάγωσε την Μαρία. Σε αλλόφρονα κατάσταση, παράτησε τα πάντα και έτρεξε στο αυτοκίνητο. Με τα μάτια θολά και τους παλμούς να ξεπερνάνε όλα τα όρια κατευθύνθηκε στο νοσοκομείο. Στην διαδρομή ειδοποίησε από το κινητό τον Αλέξανδρο. Η Βαγγελιώ είχε κατέβει λίγες μέρες στο νησί και δεν θεώρησε σκόπιμο να την ταράξει. Με την ψυχή στο στόμα πάρκαρε όπως όπως και τρέχοντας έφτασε στην υποδοχή. Η αντιμετώπιση της κοπέλας στη ρεσεψιόν την άγχωσε περισσότερο.
“Θα σας πουν οι γιατροί”, ήταν η απάντηση στην αγωνία της. Μια απάντηση που προφανώς θα έλεγε σε όλους, σαν να ήταν μαγνητοφωνημένη. Ο Αλέξανδρος μπήκε κι αυτός εκείνη τη στιγμή αλαφιασμένος
“Που τον έχουν;”, την ρώτησε με αγωνία. Του έκανε νόημα να την ακολουθήσει και πήγαν στα εξωτερικά ιατρεία. Ο παιδοκαρδιολόγος που είχε αναλάβει τον μικρό τους οδήγησε στο γραφείο του.
“Λοιπόν γιατρέ;”. Ρώτησε ο Αλέξανδρος καθώς της Μαρίας είχε κοπεί η φωνή.
“Δεν πρόκειται να σας κρυφτώ. Τα πράγματα είναι πολύ ανησυχητικά!” απάντησε με σοβαρό ύφος.
“Το παιδί βρίσκεται στο τελικό στάδιο καρδιακής ανεπάρκειας. Βέβαια θα χρειαστούν μερικές εξετάσεις ακόμη, όμως η κλινική του εικόνα είναι δραματική!”
Η Μαρία ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το παιδί της που λάτρευε βρισκόταν σε θανάσιμο κίνδυνο, κι αυτή ανήμπορη αν και πάμπλουτη να το βοηθήσει. Όχι, δεν μπορούσε να επιτρέψει να συμβεί κανένα κακό στον Φίλιππο!
Στην ανάγκη θα τίναζε στον αέρα τη ΝΟΜΑΡ, προκειμένου να μαζέψει όσα χρήματα χρειάζονται για να γίνει καλά! Ο Αλέξανδρος προσπαθούσε να κρατήσει ίχνη ψυχραιμίας.
“Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα γιατρέ;”, ρώτησε με την ελπίδα πως η κατάσταση είναι αναστρέψιμη.
“Αν επιβεβαιωθούν εργαστηριακά οι πρώτες ενδείξεις, τότε δυστυχώς οι επιλογές μας δεν είναι πολλές. Θα ακολουθήσουμε φαρμακευτική αγωγή και θα προβούμε σε τοποθέτηση συσκευής μηχανικής υποβοήθησης. Βέβαια η μεταμόσχευση αποτελεί την οριστική λύση, αν έχουμε τον χρόνο να περιμένουμε!”
Δεν τόλμησε να ρωτήσει πόσος ήταν αυτός ο χρόνος. Το έκανε όμως η Μαρία ξαναβρίσκοντας λίγη από τη χαμένη αυτοκυριαρχία της.
“Αυτή τη στιγμή δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ακριβώς”, απάντησε στην ερώτηση ο γιατρός.” Πάντως όχι περισσότερο από μερικούς μήνες μέχρι ένα-δύο χρόνια. Αυτό που με προβληματίζει είναι πως δεν αναγνωρίσατε τα σημάδια νωρίτερα! Και αν όχι εσείς, τουλάχιστον ο παιδίατρος που το παρακολουθούσε!”
“Δεν αρρώστησε ποτέ σοβαρά, πέρα από κάποιες συνηθισμένες ιώσεις”, είπε αποκαμωμένη η Μαρία. “Κουραζόταν σχετικά εύκολα, αλλά το αποδίδαμε στην έλλειψη άσκησης”
“Μα το πιστοποιητικό για την συμμετοχή του στην γυμναστική γιατρός δεν το έδωσε; Θα έπρεπε με την πρώτη ματιά να καταλάβει το πρόβλημα!”
“Ξέρετε πως γίνονται αυτά τα πράγματα", απάντησε συντετριμμένος ο Αλέξανδρος. Ακόμα και τηλεφωνικά!”
Ο γιατρός κούνησε το κεφάλι με αποδοκιμασία. Αυτοί οι επιπόλαιοι συνάδελφοι που παίρνουν στο λαιμό τους αθώα πλάσματα και δυσφημούν έναν ολόκληρο κλάδο.
“Μπορούμε να τον δούμε;” ρώτησε η Μαρία.
“Μπορείτε ασφαλώς, μόνο όμως για λίγο. Θα πρέπει να ηρεμήσει και να ξεκουραστεί. Αύριο θα είναι μια δύσκολη μέρα γεμάτη εξετάσεις. Και βέβαια δεν χρειάζεται να σας πως πως πρέπει να είσαστε όσο ψύχραιμοι είναι δυνατόν μπροστά του.” Κοιμόταν ήρεμα όταν μπήκαν στο δωμάτιο. Η Μαρία του χάιδεψε τρυφερά το μέτωπο προσπαθώντας να κρατήσει τα δάκρυα που ήταν έτοιμα να κυλήσουν από τα μάτια της.
Δείτε επίσης: Απίθανα δώρα σε φανταστικές τιμές μόνο στο Temu!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου