Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Γιατί δεν μου μιλήσατε ούτε εσύ ούτε η μαμά ποτέ, για το Θεό;”
Η Βαγγελιώ βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση. Αν του έλεγε πως αυτή ήταν η επιλογή της κόρης της, θα τον έστρεφε εναντίον της. Από την άλλη και η ίδια δεν είχε δείξει κανένα ζήλο στο να τον οδηγήσει στην εκκλησία. Από τον καιρό που είχε έρθει στην Αθήνα, ο Θεός σαν να μίκρυνε μέσα της. Μόνο στην αρχή ακολουθούσε την παράδοση. Με την πάροδο του χρόνου άλλαξε τόσο που μόνο Χριστούγεννα και Πάσχα άναβε κανένα κερί. Κι αν προσευχόταν που και που, το έκανε σε στιγμές απελπισίας, και δίχως να πολυπιστεύει πως την ακούει κανείς!
“Μα στο σχολείο δεν κάνετε θρησκευτικά;”, προσπάθησε να δικαιολογηθεί. “Εκεί δεν σας μιλούν για τον Θεό;”
“Αλήθεια γιαγιά, πιστεύεις πως δίνει κανείς σημασία τι λέει ο δάσκαλος εκείνη την ώρα; Πιο πολύ σαν κενή ώρα την αντιμετωπίζουμε! Ξέρεις πως ακόμα και την ιστορία του Χριστού, μόνος μου την ανακάλυψα;”
Η Βαγγελιώ κατέβασε ντροπιασμένη το κεφάλι. Τι να απαντήσεις στην εύλογη αιτίαση του παιδιού; Να του παραθέσεις τις ανούσιες φιλοσοφίες της Μαρίας, πως πρέπει να μεγαλώσει πρώτα και ύστερα να κρίνει και να αποφασίσει μόνος του; Ο μικρός περίμενε μάταια μιαν απάντηση. Είδε τον δισταγμό της γιαγιάς και αποφάσισε να της μιλήσει ανοικτά. “Τον είδα και μου μίλησε!”, είπε με τα ματάκια του να φωτίζονται. “Είναι τόσο καλός και τόσο πονεμένος!”
Ο φόβος μπήκε για τα καλά στην ψυχή της. Τι είδους εμπειρία μπορεί να έχει ένα παιδί που κανείς δεν το καθοδήγησε, από τον Θεό;
“Ναι”, κατάφερε τελικά να του πει. ”Είναι πραγματικά καλός. Πολύ καλός!”, και βγήκε βιαστικά για να κρύψει την ταραχή και τα δάκρυα της.
Τα καλά νέα που ήλπιζαν, δεν ήρθαν μετά την πρώτη επίσκεψη στο παίδων. Αντίθετα, η πορεία της υγείας του Φίλιππου έβαινε διαρκώς επιδεινούμενη, σε σημείο να έχει καταστραφεί ένα μέρος της πληγωμένης του καρδιάς. Το μοιραίο ερχόταν μέρα με την ημέρα όλο και πιο κοντά και τίποτα δεν φαινόταν ικανό να αναστρέψει την κατάσταση. Τίποτα εκτός του συμβατού δότη, που όμως δεν βρισκόταν. Η πρόταση των γιατρών να μείνει το παιδί στο νοσοκομείο, βρήκε κάθετα αντίθετη τη Μαρία. Τον ήθελε κοντά της και θα πάλευε με νύχια και με δόντια να τον σώσει! Με την επιστροφή σπίτι, πήρε αμέσως τηλέφωνο τον Μάρκο.
“Δώσε μου λίγο χρόνο”, της είπε. “Δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη αυτά!”
“Δεν έχω χρόνο”, ούρλιαξε αγριεμένη. “Και το αύριο ακόμα είναι πολύ!” Έκλεισε το τηλέφωνο και βγήκε αναστατωμένη.
Περπάτησε χωρίς λόγο και προορισμό. Κάθε περαστικό που συναντούσε τον έβλεπε σαν εν δυνάμει υποψήφιο δότη. Αν ήξερε ποιος είναι συμβατός με το παιδί, θα τον σκότωνε εκείνη τη στιγμή, χωρίς κανένα δισταγμό! Έκλεισε στη χούφτα το φυλακτό. “Τώρα σε χρειάζομαι πιο πολύ από κάθε άλλη φορά”, σκέφτηκε. “Προστάτεψε το γιο μου όπως προστάτευες τη γρια και μένα μέχρι τώρα!” Στο θολωμένο μυαλό της οι δυνάμεις του φυλακτού είχαν πάρει μυθικές διαστάσεις. Τόσων αιώνων σοφία, δεν μπορεί να έκαναν λάθος.
Γύρισε σπίτι αρκετά πιο αισιόδοξη. Η επαφή της με το μαγικό ξόρκι, της αναπτέρωσε την ελπίδα. Όταν σιγουρεύτηκε πως ο μικρός ήρεμος καθόταν μπροστά στον υπολογιστή, και η νοσοκόμα μαζί με τη Βαγγελιώ ήταν κοντά του βλέποντας τηλεόραση, αποφάσισε να πάει στο εργοστάσιο. Με όλα αυτά είχε αφήσει πίσω τις δουλειές, αν και η παρουσία της πια δεν ήταν και τόσο απαραίτητη, πέρα από τις τυπικές διαδικασίες. Οι συνεργάτες της ήταν ικανοί και έμπειροι, για να φέρνουν σε πέρας οποιαδήποτε αποστολή.
Η Βαγγελιώ πλησίασε τον Φίλιππο για να ρωτήσει μήπως χρειάζεται κάτι.
“Κάτσε λίγο δίπλα μου”, της είπε με σιγανή φωνή. Πήρε μια καρέκλα και κάθισε. “Βλέπεις;”, την ρώτησε ο μικρός, δείχνοντας της την εικόνα στην οθόνη του υπολογιστή.” Αυτός είναι ο Χριστός! Στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο όμορφος! Αν δεις μια φορά τα μάτια Του, δεν πρόκειται να τα ξεχάσεις ποτέ!” “
Όνειρο θα είδες αγόρι μου”, του είπε η Βαγγελιώ, χωρίς να είναι απόλυτα σίγουρη.
“Δεν ήταν όνειρο. Ήμουν εκεί!”, της απάντησε με έμφαση. “Και πολύ σύντομα θα ξαναπάω. Με θέλει κοντά Του, μου το είπε!” Τρέμοντας από τον φόβο και την συγκίνηση, προσπάθησε να κρατήσει ίχνος ψυχραιμίας.
“Θα πας κοντά Του, όμως σε πάρα πολλά χρόνια. Όταν γεράσεις και έχεις πολλά εγγονάκια, τότε όπως όλοι μας, θα πας.”
Ο Φίλιππος της χαμογέλασε με συγκατάβαση. Ήξερε την κατάσταση της υγείας του από την πρώτη στιγμή. Το έψαξε στο Ίντερνετ όταν άκουσε μιαν απρόσεκτη νοσοκόμα να αναφέρει την πάθηση του, ενώ νόμιζε πως κοιμόταν. Δεν φοβόταν όμως! Η μεταφυσική του εμπειρία τον γέμιζε προσδοκία να συναντήσει πάλι Εκείνον.
“Θέλω να φέρεις τον παπά αύριο”, είπε ξαφνικά και η γιαγιά ένιωσε ανατριχίλα. “Πρέπει να φύγω έτοιμος. Μόνο να μην το μάθει η μαμά, γιατί δεν θα το επιτρέψει!”
Κάθε προσπάθεια να κρατηθεί κατέρρευσε με τα τελευταία του λόγια. Ξέσπασε σε ένα βουβό κλάμα, που το διέκοψε μόνο η αυστηρή ματιά της αποκλειστικής νοσοκόμας. Βγήκε παραπατώντας από το δωμάτιο. Δεν είχε δικαίωμα να στερήσει αυτή την επιθυμία του παιδιού, που έμοιαζε από τις τελευταίες του. Φόρεσε το παλτό της και κατευθύνθηκε προς την εκκλησία, να εκτελέσει την εντολή του.
Δείτε επίσης: Απίθανα δώρα σε φανταστικές τιμές μόνο στο Temu!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου