Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Δυο μέρες μετά έγινε η κηδεία. Σύσσωμο το προσωπικό της εταιρίας, οι μαθητές του εκπαιδευτηρίου και αρκετές δεκάδες ακόμη γνωστών και φίλων έδωσαν το παρόν στο τελευταίο ταξίδι του Φίλιππου. Η Ιουλίτη, ούτε δευτερόλεπτο δεν άφησε από την αγκαλιά της τη Μαρία, που τους εξέπληξε όλους με την αξιοπρεπή στάση με την οποία αντιμετώπισε το τραγικό γεγονός. Κάποιοι σχολίασαν αρνητικά αυτή την συμπεριφορά, όχι όμως η ηγουμένη. Αυτή κατάλαβε αμέσως την πνευματική αλλοίωση που είχε υποστεί, και αν και δεν ήξερε τον λόγο, ήταν σίγουρη πως η παλιά καλή της φίλη επέστρεψε στην Αλήθεια, έστω και με τον πιο οδυνηρό τρόπο!
Το πρόσωπο του Φίλιππου σε τίποτα δεν θύμιζε νεκρό. Ούτε καν η χαρακτηριστική χλομάδα άλλαζε την εντύπωση. Πολλοί μουρμούριζαν μεταξύ τους πως επρόκειτο για θαυμαστό γεγονός.. Ο επίσκοπος που είπε λίγα λόγια στο τέλος της τελετής, δεν δίστασε να μιλήσει για σημάδια αγιότητας. Το χαμόγελο που ήταν ζωγραφισμένο στα χείλη του νεκρού παιδιού το απεδείκνυε! Μόνο πάνω από τον τάφο λύγισε η Μαρία, και αν δεν την συγκρατούσαν η ηγουμένη και ο Ερρίκος, θα κατέρρεε πάνω στο φέρετρο.
Το βράδυ κανείς από τους τρεις δεν είχε διάθεση να γυρίσει σπίτι. Δεν μπορούσαν να αντέξουν την απουσία. Όλα εκεί θύμιζαν τον Φίλιππο, η αύρα του ήταν διάχυτη σε όλους τους χώρους. Η Βαγγελιώ ακολούθησε τον Αλέξανδρο στο διαμέρισμα του, και Η Μαρία με την Ιουλίτη προτίμησαν την λύση του ξενοδοχείου. Έτσι κι αλλιώς, κανένας δεν επρόκειτο να κοιμηθεί αυτή την νύχτα. Η ηγουμένη επιστράτευσε ότι θυμόταν από τους πατέρες για να παρηγορήσει την φίλη της. Σε πολλά σημεία αυτοσχεδίαζε, για να κάνει πιο κατανοητά όσα θεωρούσε δύσκολα να αφομοιωθούν από την Μαρία. Έδειχνε να προσπαθεί να παρακολουθήσει, όμως η πληγή ήταν πολύ νωπή ακόμη και μάτωνε συνέχεια.
“Υπάρχει τρόπος να έρθει κανείς σε επαφή με τους νεκρούς;”, ρώτησε με αγωνία.
“Χάσμα μέγα εστήρικται, μεταξύ υμών και ημών! Έτσι είπε ο Χριστός μας, και έτσι είναι.”, απάντησε η ηγουμένη. “Κάποιες ελάχιστες φορές επιτρέπει ο Κύριος μια τέτοια επαφή, αν είναι προς το συμφέρον της ψυχής. Όμως σε κάθε Θεία Λειτουργία επικοινωνούμε με τους κεκοιμημένους μέσω της Θείας Ευχαριστίας!”
“Δεν το αντέχω Καλλιόπη!”, της είπε με συντριβή. ”Φοβάμαι πως τα δικά μου εγκλήματα έφεραν αυτή την τιμωρία του Θεού!”
“Αυτό να μην το ξαναπείς!”, την μάλωσε αυστηρά. “Τα δικά μας λάθη πληρώνουμε, δεν μας τιμωρεί ο Θεός. Ο Θεός είναι η απόλυτη Αγάπη! Επιλέγουμε την άρνηση στο θέλημα Του; Ε, τότε ζούμε την κόλαση μας! Εκείνος ποτέ δεν μας απορρίπτει, ότι κι αν έχουμε κάνει, όσο κι αν έχουμε αμαρτήσει. Αρκεί ένα ήμαρτον και μας δέχεται πάλι στην βασιλεία Του, σαν στοργικός Πατέρας!”
”Δηλαδή, υπάρχει ελπίδα να με συγχωρήσει, ακόμη και μετά από όλα όσα έχω κάνει;”, ξαναρώτησε με αμφιβολία η Μαρία.
“Συγχώρεσε τους σταυρωτές του γλυκιά μου! Είναι δυνατόν να μην συγχωρέσει εσένα;”
“Υπάρχουν τόσα που δεν ξέρεις”, ομολόγησε. “Δεν είναι μόνο ο θάνατος του Αριστείδη!”
Η Ιουλίτη έβαλε την παλάμη στο στόμα της Μαρίας, αποτρέποντας την να συνεχίσει. “Όχι τώρα, και όχι σε εμένα!”, της είπε αποφασιστικά. “Ότι έχεις να πεις, πρέπει να τα ακούσει μόνον ο Θεός και ο πνευματικός σου. Όταν αισθανθείς την συντριβή για τις πράξεις σου, και μετανοήσεις θα σε οδηγήσω στον δικό μου. Είναι διακριτικός και φωτισμένος ιερέας”.
“Είμαι έτοιμη!”, απάντησε με ζέση. “Θέλω να βγάλω αυτό το βάρος από μέσα μου!” Και με τα λόγια αυτά ξέσπασε σε ένα βουβό κλάμα, που συντάραξε την ηγουμένη. Η μεταστροφή της Μαρίας ήταν ολοφάνερη, όμως δεν ήταν σίγουρη αν αυτό οφειλόταν σε πραγματική μετάνοια, ή ήταν απλώς τύψεις παρόμοιες με του Ιούδα, που τον οδήγησαν στην απόγνωση και την αυτοχειρία.
“Θα σου πρότεινα, αν και ξέρω πως είναι πολύ δύσκολο, να έρθεις για λίγες μέρες στο Μοναστήρι.”, της είπε τελικά με δισταγμό.” Εκεί θα βρεις την ηρεμία που σου είναι απαραίτητη και θα συναντήσεις τον γέροντα μου. Εκείνος έχει την εμπειρία και την γνώση να σε καθοδηγήσει.
”Μεθαύριο φεύγουμε μαζί!”, απάντησε με ζήλο. “Να τακτοποιήσω μερικές εκκρεμότητες στην εταιρία, που απαιτούν την παρουσία μου, και ξεκινάμε!”
Έμειναν αρκετή ώρα ξάγρυπνες μέχρι που κάποια στιγμή κοντά στο χάραμα τα μάτια της ηγουμένης βάρυναν από την αϋπνία και την ένταση της ημέρας. Άθελα της παραδόθηκε σε έναν λυτρωτικό ύπνο. Έναν ύπνο που κράτησε μόλις μερικά λεπτά, καθώς την ξύπνησε η φωνή της Μαρίας, που φαινόταν να συνομιλεί με κάποιον. Ταραγμένη κοίταξε γύρω της αλλά κανείς δεν υπήρχε στο δωμάτιο εκτός από τις δυο τους!
“Ήταν εδώ!”, της εξήγησε με απόκοσμη χροιά η Μαρία. “Όρθιος, γελαστός, ντυμένος στα κατάλευκα! Τον παρακάλεσα να μείνει κοντά μας, όμως μου είπε πως εκεί που βρίσκεται είναι πολύ καλύτερα, και πως ακόμα και αν είχε επιλογή, εκεί θα έμενε!”
Αν δεν υπήρχε αυτή η εξαίσια μυρωδιά διάχυτη παντού, ίδια με εκείνη στους Αγίους Αποστόλους, η ηγουμένη θα πίστευε πως ήταν φαντασία του πονεμένου της μυαλού. Τώρα δεν ήξερε τι να πιστέψει! Κι αν ήταν δαιμονικός πειρασμός; Μήπως δεν παρουσιάζεται ο πονηρός ακόμη και σαν άγγελος, όπως βεβαιώνουν οι πατέρες; Προτίμησε να μην δώσει συνέχεια. Απλά της χάιδεψε το κεφάλι και ξεκίνησε να διαβάζει τον όρθρο.
Δείτε επίσης: Απίθανα δώρα σε φανταστικές τιμές μόνο στο Temu!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου