Δείτε εδώ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Όταν επέστρεφε σπίτι θα το αποθήκευε και σε στικάκια. Φόρεσε τα ακουστικά και άκουσε ξανά όλη τη μαγνητοφωνημένη συνομιλία. Με μια μικρή απογοήτευση συνειδητοποίησε πως δεν μπορούσε να το παρουσιάσει στους εργοδότες του. Η αναφορά σε κάποιον Δήμο, θα έδειχνε υποκλοπή, όσο κι αν θα προσπαθούσε να τους πείσει για το αντίθετο. Και ύστερα, ακόμη και αν τους έπειθε, θα ήταν διατεθειμένοι να το δημοσιεύσουν; Μάλλον όχι! Το πολύ πολύ να εκβίαζαν τον Οικονόμου, γνωστή τακτική της κίτρινης δημοσιογραφίας! Αποφάσισε τελικά να μην αναφέρει τίποτα στην εφημερίδα. Αργότερα πιο ψύχραιμα θα σκεφτόταν με ποιον τρόπο θα το αξιοποιούσε.
Πήρε τηλέφωνο τον αρχισυντάκτη του και τον πληροφόρησε πως η συνέντευξη αναβλήθηκε. Η κατσάδα που άκουσε δεν τον ενόχλησε καθόλου. Ούτως ή άλλως τα ψωμιά του εκεί ήταν μετρημένα και το ήξερε. Παραήταν ευσυνείδητος για τα δικά τους μέτρα!
Ο Κοσμάς ο οδηγός και σωματοφύλακας του Πέτρου, στάθηκε αναποφάσιστος έξω από το γραφείο του. Είχε ήδη σουρουπώσει και πάντα τέτοια ώρα το αφεντικό έφευγε για το σπίτι του στην Εκάλη. Κτύπησε διακριτικά χωρίς ανταπόκριση. Δοκίμασε και δεύτερη φορά. Στην τρίτη αποτυχημένη προσπάθεια ανησύχησε. Άνοιξε την πόρτα και μπήκε. Τον βρήκε γερμένο με το κεφάλι πάνω στα χέρια του. Έμοιαζε να κοιμάται, όμως ο Κοσμάς ήθελε να σιγουρευτεί πως δεν συμβαίνει κάτι άλλο.
'Κύριε Οικονόμου”, του είπε σιγανά για να μην τον τρομάξει, ακουμπώντας τον ταυτόχρονα στον ώμο.
Ο Πέτρος ανασήκωσε το κεφάλι κοιτώντας τον σαν να προσπαθούσε να τον αναγνωρίσει. Του πήρε
μερικά δευτερόλεπτα να το καταφέρει.
“'Έλα Κοσμά, με πήρε ο ύπνος γαμώτο. Και είδα και ένα κωλοόνειρο! Τον μακαρίτη τον αδελφό μου, πως ήρθε να με δει” .
Άναψε τσιγάρο και τότε θυμήθηκε το ραντεβού με τον δημοσιογράφο.
“Ρε συ ήταν να έρθει ένας δημοσιογράφος το απόγευμα να μου πάρει συνέντευξη. Δεν ήρθε;”.
”Από ότι μου είπε ο φύλακας, είναι αρκετή ώρα που έφυγε. Μάλλον θα είδε πως κοιμόσαστε και δεν ήθελε να ενοχλήσει.”, απάντησε ο Κοσμάς.
“Τόσο το καλύτερο!”, μουρμούρισε ανακουφισμένος. “Νάξερες πόσο τους βαριέμαι κάτι τέτοιους τύπους!”.
Σηκώθηκε αργά και φόρεσε το σακάκι του. Δεν ήθελε απόψε να πάει σπίτι. Να δει ποιον εκεί; Τις υπηρέτριες ή τον μάγειρα; Κάτι τέτοιες ώρες μια υποψία μεταμέλειας τον επισκεπτόταν. Μήπως κάτι δεν έκανε σωστά στη ζωή του; Κατάφερε τόσα που άλλοι θα χρειαζόντουσαν πενήντα ζωές και πάλι δεν θα έφταναν τη δική του καταξίωση. Όμως ευτυχία ένιωσε ποτέ; Η ικανοποίηση του κάθε φορά που έκλεινε μια μεγάλη δουλειά, ή όταν κάποιος υπουργός του έκανε τεμενάδες, ήταν ευτυχία;
“Σκατά!”, μονολόγησε και ο Κοσμάς τον κοίταξε παραξενεμένος. “Και στο κάτω κάτω ποιος είναι ευτυχισμένος; Τα φουκαραδάκια που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, ή μήπως οι συνταξιούχοι των 500 ευρώ;”
“Ο Αργύρης!”, του είπε μια φωνή στο μυαλό του. “Και η Αναστασία, και χιλιάδες άλλοι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, με τις όμορφες στιγμές της αγάπης και της συντροφικότητας”.
“Πάμε παραλία”, διέταξε τον Κοσμά. “Σήμερα θα σε βγάλω έξω. Αλήθεια δεν πρέπει να έχουμε βγει μαζί ποτέ!”.
Ο Κοσμάς χαμογέλασε πικρά.
“Δεν θα είχα ποτέ μια τέτοια απαίτηση κύριε! Ανήκουμε σε διαφορετικούς κόσμους. Ένας απλός υπάλληλος είμαι!”.
“Και εγώ το αφεντικό σου, που γουστάρει απόψε την παρέα σου! Πάμε πριν το μετανιώσω!”.
Ο Ιάσονας όλη τη νύχτα δεν έκλεισε μάτι. Έψαξε στο διαδίκτυο όλες τις πληροφορίες που μπορούσε να διασταυρώσει με τα λεγόμενα του Οικονόμου. Οι θάνατοι των συζύγων ήταν πραγματικοί, όπως και η τρομοκρατική επίθεση στον πρώην άντρα της Βασιλικής. Όσο για τον θάνατο κάποιου Δημήτρη που ανέφερε, δεν μπόρεσε να βρει κάτι, ούτε για τον θάνατο φοιτήτριας με το όνομα Ελπίδα, στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Αυτό το τελευταίο, μπορούσε να εξηγηθεί. Πολλοί νεκροί εκείνης της νύχτας, δηλώθηκαν ως θύματα τροχαίου, ή φυσικού θανάτου.
Η μεγάλη του αγωνία όμως ήταν να βρει ποιος ήταν ο Άρης, που σύμφωνα με τα λεγόμενα του Οικονόμου, κινδύνευε από στιγμή σε στιγμή, να γίνει το επόμενο θύμα του. Άλλο στοιχείο πέρα από το όνομα δεν είχε, και το να ψάξει όλους με αυτό το όνομα θα ήταν ανόητο ακόμη και να το σκεφτεί.
Κάποια στιγμή πέρασε από το μυαλό του να τα παρατήσει. Έμπλεκε σε μεγάλα παιχνίδια και αυτός ήταν μικρός παίκτης. Μπορεί να είχε φιλοδοξίες όταν ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του, στην πορεία όμως κατάλαβε πως οι δυνατότητες του ήταν περιορισμένες. Οι μεγάλες φουρτούνες θέλουν δυνατά καράβια να τις κουμαντάρουν και ο ίδιος αισθανόταν αδύναμο σκαρί.
Δυο επιλογές του απέμεναν. Η πρώτη ήταν η αστυνομία, την οποία απέρριψε αμέσως. Η συνομιλία με τον Οικονόμου θα θεωρούνταν παράνομη, μιας και δεν είχε τη συγκατάθεση του. Και ύστερα σε κανένα δικαστήριο δεν θα μπορούσε να σταθεί σαν αποδεικτικό στοιχείο. Ιδιαίτερα με τόσους ικανούς δικηγόρους που διέθετε ο όμιλος1
Η δεύτερη εναλλακτική του φαινόταν ως η πιο ενδεδειγμένη. Ο αδελφός του Πέτρου, ο Αργύρης Οικονόμου, είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους ποινικολόγους. Αυτός θα οδηγούσε τα πράγματα στο σωστό δρόμο, αν βέβαια είχε την πρόθεση να καταστρέψει τον αδελφό του. Αποφάσισε να το ρισκάρει, Δεν του επέτρεπε η συνείδηση του να αφήσει έναν άνθρωπο ακόμη να πέσει θύμα, ούτε έναν κατά συρροή εγκληματία να αποφύγει την τιμωρία.
Στις οκτώ ακριβώς βρισκόταν στο γραφείο του Αργύρη. Η γραμματέας του τον ενημέρωσε ότι δεν είχε έλθει ακόμη, και πως δεν υπήρχε περίπτωση να τον δεχθεί χωρίς ραντεβού.
Γίνετε μέλος στο Ελληνικό κοινωνικό δίκτυο: https://hellasbook.gr/tinios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου