Τότε με τη χούντα (Χρονογράφημα)

 "Σύμφωνα με την έρευνα, η χούντα είχε δημιουργήσει ένα προσεκτικά σχεδιασμένο σύστημα εκπαίδευσης, το οποίο επέλεγε να εκπαιδεύσει τους βασανιστές μέσα από νεαρά παιδιά 22-23 ετών τα οποία προέρχονταν από αγροτικές οικογένειες,  τα φρονήματα των οποίων είχαν ελεγχθεί ως «κατάλληλα».

Η έρευνα στηρίχθηκε στιςπροσωπικές συνεντεύξεις δεκαέξι πρώην «Εσατζήδες» διαφόρων βαθμών.

Οι μαρτυρίες τους δημιουργούν εφιαλτική εικόνα.

Έβγαζαν οι βασανιστές τη δική τους σαδιστική προδιάθεση στα

βασανιστήρια;

Η απάντηση φαίνεται ότι κρύβεται στις ίδιες τις συνθήκες εκπαίδευσης οι οποίες ευνόησαν αυτές τις συμπεριφορές.

Οι βασανιστές αποκάλυψαν πως κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης είχαν υποστεί ξυλοδαρμούς, ηθική εκμηδένιση, «καψόνια», βρισιές, βουρδουλιές, ουρλιαχτά, από  τους παλαιότερους οπλίτες και εκπαιδευτές τους. Μετά από αυτό το «τελετουργικό μύησης» έδιναν όρκο υπακοής και πίστης στην απριλιανή «επανάσταση» και στη συνέχεια όφειλαν να... «μεταλαμπαδεύσουν» όσα είχαν μάθει στους αντιφρονούντες του καθεστώτος."

Αυτά διάβασα για τους βασανιστές του ΕΑΤ-ΕΣΑ στα χρόνια της Χούντας....

Υπερβολές...αλήθειες ;

Ένας από αυτούς που καταδικάστηκε και φυλακίστηκε έμενε στην παλιά γειτονιά της Αθήνας...

Δεν ήταν από αγροτική οικογένεια....παιδί της αλάνας όπως όλοι μας...

Η μάνα του στα σκαλιά με τις άλλες να πλέκουν και να κουτσομπολεύουν....

Ήρθε η "Εθνοσωτήριος"....χαθήκαμε...αλλού εσύ ...αλλού εγώ που λέει το τραγούδι....

Τον ξαναείδα σε στρατιωτικό τζίπ...."....έεεε πού είσαι...εγώ είμαι..."

Με την στολή το καπελάκι τα κορδόνια...ΕΣΑΤΖΗΣ...."...γειά...καλή θητεία...που είσαι εδώ Αθήνα;"

Ναι Αθήνα...και πού νάξερα....

Όλοι στην γειτονιά τον βλέπανε που πηγαινοερχότανε ....φαντάρος πράμα...ε ρε μέσον...

"...και σου τάλεγα....άσε να πάω στον Δημητράκη τον αξωματικό τον γυιό της κυρα-Λένης  απέναντι... αυτός τον έβαλε εκεί και είναι κάθε μέρα σπίτι του..."

Άκουγαν τέτοια από τις μανάδες οι υπόλοιποι της αλάνας....

Εκ των υστέρων και με τον καιρό το χαμογελαστό παιδί αυτό είχε αλλάξει...

Φοβισμένο....με σκληρή έκφραση...."....μέστωσε...είδες τι κάνει ο στρατός;...έγινε άντρας..." λέγανε οι σχολιάστριες στα σκαλάκια  το απόγευμα..."...αχ μακάρι και τα δικά μας..."

Και πέρασε ο καιρός και έφυγαν οι γαλονάδες και άνοιξαν τα στρατοδικεία και πέσανε οι καμπάνες και ανοίξανε οι νέες πτέρυγες στον Κορυδαλλό και μπήκανε  μέσα χωρίς στολές έφεδροι και μονιμάδες και σχολιάζανε οι μανάδες...

"....πω-πω  τι θα παθαίναμε αν πηγαίναμε στον αξωματικό τον γυιό της κυρα-Λένης  να βάλει και τα δικά μας παιδιά να κάνουν το στρατιωτικό τους στην Αθήνα..."

Δεν τον ξαναείδα από τότε τον γείτονα....και δεν θα ήθελα... προτιμώ να τον θυμάμαι στην αλάνα.....