Το Newsbomb.gr κάθε μήνα φιλοξενεί ένα διήγημα του δημοσιογράφου και συγγραφέα, Κυριάκου Κουζούμη.
«Με θέα στην Κέα» είναι ο τίτλος του νέου διηγήματος του Κυριάκου για το Newsbomb.gr. Διαβάστε το τρίτο μέρος «Τα τρία σενάρια».
Καλή ανάγνωση!
«Τα τρία σενάρια»
Ένστολοι νεαροί άνδρες βρέθηκαν στη Συκαμιά και συνομίλησαν με τους δύο τουρίστες. Παράλληλα, διεξήχθη η πρώτη αυτοψία στο όχημα που είχαν βρει παρατημένο κάτω από πυκνόφυτα δένδρα. Ο ένας αστυνομικός τηλεφώνησε και έδωσε τα στοιχεία της πινακίδας. Από την άλλη άκρη της γραμμής πληροφορήθηκε πως δεν είχε δηλωθεί κλοπή για το εν λόγω αυτοκίνητο και πως αυτό ανήκε στον… Εμμανουήλ Χατζηγεωργίου.
Μέσα στις επόμενες ώρες είχε ειδοποιηθεί η Κεντρική Ασφάλεια στην Αθήνα και είχαν ήδη ξεκινήσει οι έρευνες. Εν τω μεταξύ, είχε εντοπιστεί η κατοικία του Μάνου στην Κέα. Εκεί οι αστυνομικοί βρήκαν την κύρια πόρτα μισάνοιχτη. Με πλήρη προσοχή εισήλθαν στο εσωτερικό και με μια πρώτη εκτίμηση όλα έδειχναν στη θέση τους. Ωστόσο στο χαμηλό τραπεζάκι του σαλονιού είχαν ξεμείνει μερικά αποφάγια πίτσας και δύο τρία κουτάκια μπύρας άδεια. Τα τοποθέτησαν σε διάφανα σακουλάκια και τα έκλεισαν αεροστεγώς. Η Σήμανση θα είχε πολλή δουλειά.
Περιηγήθηκαν στο σπίτι και δεν βρήκαν κάτι που να τους κίνησε ιδιαίτερα την περιέργεια, μέχρι που έφτασαν στην κουζίνα.
«Δείτε εδώ!» είπε ένας αστυνομικός και τους έδειξε ένα ιδιόχειρο σημείωμα στην επιφάνεια του τραπεζιού. Συνειδητά δεν το άγγιξε με γυμνά χέρια. Ο επικεφαλής της έρευνας βρέθηκε στο σημείο και διάβασε την ημερομηνία στο χαρτί. Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου. Και κατόπιν τα δυο λόγια που αναγράφονταν. Συγγνώμη για όλα. Πρέπει να πηγαίνω.
Με ένα τσιμπιδάκι το εναπόθεσε ομοίως σ’ ένα διάφανο σακουλάκι και ψέλλισε: «Άρα μάλλον πρόκειται για αυτοκτονία».
«Και πού είναι το πτώμα;» αναρωτήθηκε ο συνάδελφός του.
~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~
Χτύπησε το κινητό της Μαρίας. Άγνωστος αριθμός.
«Να το σηκώσω;» φώναξε η Ευτυχία, διότι η Μαρία ήταν στο μπάνιο. Μόλις πήρε την έγκρισή της, απάντησε στην κλήση και πληροφορήθηκε το επείγον του πράγματος. «Μισό λεπτό, να σας τη δώσω». Μεταφέρθηκε ώς το μπάνιο. «Είναι απ’ την αστυνομία», ψιθύρισε στη φίλη της και της έδωσε τη συσκευή.
«Παρακαλώ; …Ναι, η ίδια. …Δεν σας καταλαβαίνω. Τι συνέβη; …Πότε; Τώρα; …Μα, εξηγήστε μου πρώτα τι με θέλετε. …Τέλος πάντων, θα… θα προσπαθήσω».
«Τι έγινε;» ρώτησε χαμένη η Ευτυχία.
«Δεν ξέρω. Δεν μου είπαν. Μου ζήτησαν να πάω από ’κει. Είναι επείγον, μου είπαν. Θα κρατήσετε τη μικρή;»
~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~
Ντυμένη πρόχειρα και με την αγωνία να την έχει κατακλύσει η Μαρία βρέθηκε στη ΓΑΔΑ και εκεί συναντήθηκε με τον αστυνόμο Παπασταύρου, που είχε αναλάβει τον φάκελο της υπόθεσης.
«Κυρία Κωστίδου, λυπάμαι αλλά οφείλω να σας ενημερώσω πως…» προλόγισε ο Παπασταύρου και την ενημέρωσε για όλα όσα είχαν ήδη γίνει γνωστά στις Αρχές.
Η Μαρία είχε μείνει άφωνη. Στραβοκατάπιε το σάλιο της και άρχισε να ρωτά ξανά και ξανά. «Και πού είναι; Πού είναι; Θέλετε να μου πείτε ότι σε ένα νησί που είναι μια σταλιά στον χάρτη δεν τον έχετε βρει;»
«Κυρία Κωστίδου, δεν γνωρίζουμε καν αν είναι ακόμη στην Κέα. Ωστόσο σύμφωνα με τα στοιχεία των ακτοπλοϊκών εταιρειών δεν έχει αναχωρήσει».
Η Μαρία αγνόησε παντελώς την ένδειξη περί απαγόρευσης του καπνίσματος και άναψε ένα. «Δηλαδή… Δηλαδή αφήνετε ανοιχτό το ενδεχόμενο να έχει πάθει κάτι ή ακόμα χειρότερα να… να έχει αυτοκτονήσει;»
«Για την ώρα όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά. Η έρευνα είναι σε εξέλιξη».
«Δεν είναι δυνατόν! Δεν μπορώ να το πιστέψω!» Πήρε μια βαριά τζούρα. «Κύριε Παπασταύρου, αν κάποιος σκοπεύει να δώσει τέλος στη ζωή του, τις περισσότερες φορές αφήνει πίσω του κάποιο σημείωμα. Έτσι δεν είναι;»
«Έτσι είναι! Και ο Μάνος Χατζηγεωργίου… άφησε». Φανέρωσε το σχετικό σημείωμα μέσα από ένα ντοσιέ και της το έδειξε. «Αναγνωρίζετε τον γραφικό του χαρακτήρα;»
Όλα γύρω της σκοτείνιασαν. Όλα! Το πιγούνι της κρέμασε και τα ακροδάχτυλά της μυρμήγκιασαν. Αρκέστηκε μονάχα σε ένα καταφατικό νεύμα.
«Μην απελπίζεστε, κυρία Κωστίδου. Η λογική το λέει ξεκάθαρα. Αν δεν βρεθεί πτώμα, τότε δεν υπάρχει νεκρός. Αλήθεια…» συμπλήρωσε. «Εσείς που ήσαστε την Κυριακή στις 5 Σεπτεμβρίου;»
Η Μαρία προσγειώθηκε απότομα στην πραγματικότητα. «Τι πράγμα; Υπονοείτε κάτι;» ρώτησε προσβεβλημένη.
«Τυπική διαδικασία. Σας παρακαλώ πείτε μου».
«Στη Χαλκίδα. Μαζί με τους γονείς μου και το παιδί μου». Άλλαξε ριζικά τη στάση της και αποκάλυψε ότι… «Με τον Μάνο ήμαστε σε διάσταση εδώ και μερικές εβδομάδες. Πριν από λίγες μέρες υπέβαλα και αίτηση διαζυγίου.
»Τι ρωτάτε; Θέλει και φαντασία; Από τη μια η κακοποιητική συμπεριφορά και από την άλλη η απιστία. Δεν επαρκούν αυτά; Αυτό όμως δεν σημαίνει κάτι. Μακριά μου τον ήθελα. Όχι νεκρό!»
»Ναι, γνωρίζω. Δυστυχώς, γνωρίζω! Είναι… η αδελφή μου. Βίκυ Κωστίδου».
~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~
Όταν πια ο Παπασταύρου είχε μείνει μόνος με τους συναδέλφους του απαίτησε να ελεγχθούν όλες οι κινήσεις της Μαρίας αλλά και της Βίκυς.
«Σύμφωνα με τα στοιχεία των ακτοπλοϊκών εταιρειών, η Μαρία Κωστίδου ταξίδεψε για τελευταία φορά στην Κέα πέρυσι τον Ιούλιο, ενώ η Βασιλική Κωστίδου επέστρεψε από την Κέα την 1η του Σεπτέμβρη. Πιθανόν μαζί με τον αγνοούμενο. Οι ημερομηνίες επιστροφής τους συμπίπτουν. Στη συνέχεια, ο Μάνος Χατζηγεωργίου ταξίδεψε ξανά στην Κέα, το Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου. Έκτοτε… δεν υπάρχει άλλη κίνηση», ήταν η διαφώτιση του Παπασταύρου από μία νεαρή αστυνομικό.
«Μάλιστα! Άρα, περιμένουμε να “μιλήσει” το κινητό του τηλέφωνο», ψέλλισε ο αστυνόμος και στράβωσε κακόκεφα τα χείλη του.
~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~
Την επόμενη μέρα ο «καλλιτέχνης» των ψηφιακών συστημάτων, ο Βαγγέλης βρέθηκε στο γραφείο του Παπασταύρου έχοντας ανά χείρας μια σειρά από εκτυπωμένες κόλλες Α4.
«Τι καλό μας φέρνεις;»
Ο Βαγγέλης ξεκίνησε να του διαβάζει όλα τα γραπτά και τα ηχητικά μηνύματα των τελευταίων ημερών απ’ το κινητό του Μάνου, το οποίο είχε βρεθεί απενεργοποιημένο στο σπίτι του στην Κέα. Ο αστυνόμος έμελλε να βυθιστεί σε μεγαλύτερο προβληματισμό.
«Μάλιστα! Άρα η κυρία Βίκυ δεν είχε ιδέα και λογικά, αν δεν της έχει μιλήσει η αδελφή της, εξακολουθεί να μην έχει. Βρείτε μου τη διεύθυνσή της…»
Μέσα στο επόμενο δίωρο ο Παπασταύρου ήταν στο σπίτι της. Με ύφος σκυθρωπό την πληροφόρησε πως…
«Για την ώρα αγνοείται. Αυτό μας δίνει ελπίδες ότι… ότι μπορεί να ζει. Το σημείωμα όμως, σε συνδυασμό με όλα τα άλλα, κάνουν τις ίδιες ελπίδες φρούδες».
Η Βίκυ είχε μεταμορφωθεί σε άγαλμα. «Δεν είναι δυνατόν! Όχι, όχι… Ο Μάνος! Τόσες μέρες χαμένος. Ήμουν βέβαιη ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά πού να βάλει ο νους μου τέτοιο πράγμα;» ξέσπασε σε δάκρυα και μεμιάς ήπιε μια γερή γουλιά απ’ τον καφέ της. Έπειτα έτριψε το παγωμένο της κούτελο και πάσχισε να χαλιναγωγήσει το σύγκρυο που την κυρίευε ανελέητα.
«Κυρία Κωστίδου, γνωρίζω πως ο ρόλος μου είναι άχαρος, αλλά επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω κάτι ακόμα. Μήπως γνωρίζετε αν ο Μάνος Χατζηγεωργίου είχε εχθρούς;»
«Εχθρούς; Ο Μάνος; Για όνομα του Θεού! Όχι! Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες, αλλά όχι. Τη μόνη που μπορώ να φανταστώ είναι τη γυναίκα του, δηλαδή… την πρώην γυναίκα του». Πήρε λίγο χρόνο και ομολόγησε όλα όσα είχαν συμβεί πριν από μερικές εβδομάδες.
Ο Παπασταύρου αν και γνώριζε πως η Βίκυ δεν ήταν στην Κέα κατά την ημερομηνία του σημειώματος, τη ρώτησε σχετικά.
«Σπίτι! Του είχα τηλεφωνήσει και του είχα προτείνει να πήγαινα να τον συναντήσω. Είχε όμως πολλή δουλειά και μου ζήτησε να μην πάω». Αναστέναξε και τα δάκρυα επέστρεψαν εντονότερα. «Δεν έπρεπε να τον είχα ακούσει. Αν είχα πάει, τώρα όλα θα ήταν αλλιώς! Όλα!»
«Ψυχραιμία, κυρία Κωστίδου», συνέστησε ο Παπασταύρου. «Θα είμαι πολύ ειλικρινής μαζί σας. Τα σενάρια που εξετάζουμε είναι τρία. Πρώτο αυτό της απαγωγής. Έχουν περάσει όμως μέρες και κανένας εκ των πιθανών απαγωγέων δεν έχει επικοινωνήσει με κάποιον απ’ το περιβάλλον του Μάνου Χατζηγεωργίου. Δεν με προβληματίζει απαραίτητα. Έχουμε περιπτώσεις που οι δράστες επικοινωνούν ακόμη και μία εβδομάδα μετά, μόνο και μόνο για να κάνουν σπάσιμο νεύρων. Δεύτερο αυτό της αυτοχειρίας. Το ιδιόχειρο σημείωμα είναι λιτό και δεν είναι σαφές πως η απόφασή του ήταν να δώσει τέλος στη ζωή του. Θα μπορούσε να σημαίνει πως απλώς θέλησε να εξαφανιστεί απ’ όλους κι απ’ όλα, έστω για λίγες μέρες. Ομοίως έχουμε τέτοιες περιπτώσεις. Το πρόβλημα σ’ αυτήν την περίπτωση είναι ότι άφησε το σπίτι του ανοιχτό και το αυτοκίνητό του σε μια ερημική παραλία. Και τρίτο αυτό της δολοφονίας. Θα είμαι τίμιος μαζί σας. Προσωπικά θεωρώ πως αυτό είναι το επικρατέστερο. Ωστόσο… δίχως πτώμα δεν υπάρχει έγκλημα».
«Έχετε ψάξει; Στην παραλία που λέτε, στο σπίτι, στους δρόμους του νησιού έχετε ψάξει; Είναι μικρό νησί η Τζια. Δεν μπορεί να μην έχετε βρει κάτι… Δεν μπορεί!» Ξέσπασε.
«Δεν μου επιτρέπεται να σας αποκαλύψω στοιχεία της έρευνας, μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω πως όλα είναι σε εξέλιξη. Όλα!»
Η Βίκυ για μια στιγμή κοκκάλωσε. «Κι αν… Κι αν δεν βρεθεί; Αν κάποιος φρόντισε να εξαφανίσει το πτώμα; Θέλετε να μου πείτε ότι…»
«Ψυχραιμία, κυρία Κωστίδου. Ψυχραιμία. Όλα θα αποδειχθούν…»
Η Βίκυ έχωσε τα νύχια της τόσο δυνατά μέσα στις παλάμες της που λίγο ήθελε για να τρέξει αίμα. Με βραχνή φωνή ξεστόμισε: «Αυτή το έκανε! Δεν ξέρω πώς μήτε πότε. Αλλά αυτή το έκανε. Είχε λόγο! Αυτή!»
~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~
«Αυτή η Σκύλλα φταίει για όλα. Αυτή!» ήταν το δριμύ κατηγορώ και του αδελφού του Μάνου, του Στάθη.
Είχε πληροφορηθεί απ’ τον αστυνόμο τα πάντα και δίχως δεύτερη σκέψη εξαπέλυσε τα πυρά του προς τη Μαρία.
«Δεν τα πήγαιναν καλά. Από τότε μάλιστα, που έκαναν παιδί, η κυρία συνεχώς τον απέφευγε. Μία είχε επιλόχειο, μία στενοχώρια, μία προβλήματα με τη δουλειά, μία περίοδο, μία πονοκέφαλο, ε, τι να ’κανε κι ο αδελφός μου; Βρήκε άλλη, για την ακρίβεια άλλες. Πόσο να άντεχε; Η κυρία το έμαθε και του πάτησε αίτηση διαζυγίου. Μάλιστα, του έκανε και ασφαλιστικά μέτρα. Η άθλια! Του πήρε και το παιδί! Άκουσον άκουσον! Αυτή τα ’χει κάνει όλα. Ελέγξατε πού ήταν τη νύχτα που μου λέτε; Ακόμη και να μην ήταν στην Κέα, ποιος την εμποδίζει να πλήρωσε άλλους για να τον βγάλουν από τη μέση; Μπορεί μέχρι και το σημείωμα να ήταν πλαστό. Ψάξτε καλά αυτή τη Μέγαιρα. Ψάξτε την καλά!» Ξεσπάθωσε την οργή του και κοπάνησε με βία το χέρι πάνω στο τραπέζι. «Ευτυχώς που οι γονείς μας δεν ζουν. Δεν θα άντεχε κάτι τέτοιο η μάνα μας. Ευτυχώς!»
~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~
Το επόμενο πρωί ο Παπασταύρου καθόταν στο γραφείο του και μαζί με τους συναδέλφους του είχαν απλώσει όλα τα στοιχεία για την εξαφάνιση του Μάνου.
«Έχουμε και λέμε. Το σημείωμα ανήκει στον ίδιο, σύμφωνα με τον γραφολόγο. Κάτοικοι του νησιού καθώς και δύο επιχειρηματίες είδαν τον Μάνο την Κυριακή στις 5 Σεπτεμβρίου στην Κέα. Αποδεικνύεται άλλωστε και από τις κάμερες της ταβέρνας που κάθισαν να φάνε μεσημεριανό. Από ’κει έφυγε μόνος του. Φαίνεται σε πλάνο να επιβιβάζεται στο αυτοκίνητό του. Αργά το βράδυ κατέβηκε πάλι στο λιμάνι και αγόρασε μία πίτσα και μπύρες. Ομοίως υπάρχει μαγνητοσκοπημένο υλικό. Επέστρεψε σπίτι του και έκτοτε… αγνοείται», προλόγισε η αστυνόμος Λίνα Καρρά.
«Στο κινητό του βρέθηκαν μηνύματα τόσο της πρώην συζύγου του όσο και της αδελφής της. Ελέγχθηκε το σήμα. Καμιά απ’ τις δύο δεν ήταν στην Κέα τη νύχτα της Κυριακής. Το αυτοκίνητο του αγνοούμενου βρέθηκε στην παραλία Συκαμιά λίγες μέρες μετά από δύο τουρίστες. Η μηχανή σβηστή και τα κλειδιά στη μίζα. Τα μόνα δαχτυλικά αποτυπώματα στο τιμόνι αλλά και αλλού ήταν αυτά του Χατζηγεωργίου», συμπλήρωσε ένας άλλος αστυνομικός, ο Παύλος Πετρίδης.
«Κύριε αστυνόμε, γιατί επιμένετε στο σενάριο του εγκλήματος; Κι αν υποθέσουμε πως ισχύει, τότε πού είναι το πτώμα; Μέχρι και βατραχάνθρωποι κινητοποιήθηκαν. Έψαξαν όλον τον κόλπο και δεν βρήκαν τίποτα».
«Έγκλημα είναι! Είμαι βέβαιος!» Ξεδίπλωσε αργά ο Παπασταύρου. «Για δες την άτιμη! Και το έκανε και δεν μπορούμε να τη “δέσουμε”». Κοπάνησε το χέρι του στην επιφάνεια του γραφείου και διέταξε ξανά έλεγχο των βυθών.
~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~
Η οργή του Παπασταύρου είχε ξεχειλίσει. Αποφασισμένος να βρει την άκρη του νήματος έφτασε μέχρι το σπίτι των αδελφικών φίλων της Μαρίας και εκεί τα είπε έξω από τα δόντια.
«Κυρία Κωστίδου, θέλετε να σας πω τη γνώμη μου; Ας πούμε ότι δεν είμαι αστυνόμος παρά ένας καλός σας φίλος που ξέρει να αποκωδικοποιεί κίνητρα, καταστάσεις και συγκύριες. Θέλετε;» Αφού εισέπραξε το ψυχρό, θετικό νεύμα της, συνέχισε. «Εσείς το κάνατε. Εσείς σκοτώσατε τον σύζυγό σας. Φροντίσατε να είστε στη Χαλκίδα για να έχετε το τέλειο άλλοθι και πληρώσατε άλλους ώστε να κάνουν τη βρομοδουλειά. Εκείνοι εξαφάνισαν το πτώμα και… ούτε γάτα ούτε ζημιά. Γνωρίζετε πως έγκλημα δίχως πτώμα δεν είναι έγκλημα και επίσης εφόσον δεν υπάρχει έγκλημα δεν μπορεί να απαγγελθεί κατηγορία. Ως φίλος σας θα σας συνέστηνα να μιλήσετε ανοιχτά. Ίσως τότε να πέσετε στα μαλακά. Σε αντίθετη περίπτωση τα ισόβια σας περιμένουν, διότι η ποινή του ηθικού αυτουργού είναι ίδια και απαράλλακτη με αυτήν του φυσικού αυτουργού. Ακόμη κι αν δεν μας “δώσετε” τους πληρωμένους φονιάδες σας, εσείς δεν θα ξεφύγετε απ’ το γράμμα του Νόμου. Σκεφτείτε τα όσα σας είπα και καλέστε με στο τηλέφωνο. Θα είμαι ανά πάσα ώρα διαθέσιμος». Έτριψε τα γόνατά του και σηκώθηκε.
Η Μαρία τον κοιτούσε με ύφος ψυχρό και αδιάφορο. «Αν βρείτε το πτώμα και αν μου απαγγελθούν κατηγορίες, τότε θα είμαι κι εγώ ανά πάσα ώρα διαθέσιμη, αστυνόμε. Καλή σας μέρα».
~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~
Οι επόμενοι μήνες κύλησαν μαρτυρικά για τη Μαρία. Από τη μια είχε να σταθεί δίπλα στην κόρη της, η ψυχολογία της οποίας ήταν στα Τάρταρα, εξαιτίας των καταιγιστικών εξελίξεων ενώ απ’ την άλλη είχε να πολεμήσει το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον του Μάνου που τη στοχοποιούσε για την εξαφάνισή του.
«Πες μου τι του έκανες! Πού είναι ο αδελφός μου; Ακόμη και νεκρός να είναι, έχω δικαίωμα να τον θάψω. Πού είναι ο Μάνος; Σε είχε κυρά και αρχόντισσα και του το ξεπλήρωσες έτσι. Δεν είσαι άνθρωπος εσύ, κτήνος είσαι!» της είχε βροντοφωνάξει ο Στάθης με δάκρυα στα μάτια.
«Μαρία μου, ξέρεις πόσο φίλοι είμαστε, αλλά οι εφημερίδες και τα κανάλια μιλούν συνέχεια για σένα. Ο κόσμος ρωτά και η γειτονιά έχει βουίξει. Μας κατηγορούν πως υποθάλπουμε μια εγκληματία. Έλα στη θέση μας. Δεν γίνεται να μένετε άλλο εδώ. Με καταλαβαίνεις φαντάζομαι…» ήταν τα λόγια του Στέλιου, ενώ η Ευτυχία έστεκε πίσω του όρθια και σκυθρωπή. Ήθελε να ’ταν αλλιώς τα πράγματα.
Έκτοτε η Μαρία αναγκάστηκε να μετακομίσει μόνιμα στη Χαλκίδα. Μετέγγραψε τη μικρή σε τοπικό Δημοτικό και τοποθέτησε δύο μόνα κρεβάτια στην παιδική της κάμαρα στο πατρικό της. Εκεί θα συνέχιζε τη ζωή της…
Από το newsbomb
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου