ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΑΓΑΠΗΣΑ
Τις μουσικές αγάπησα, που σ’ έχουν νανουρίσει.
Τις ώρες πού’ πινες νερό, στου έρωτα τη βρύση.
Του ήλιου το αγκάλιασμα, το πρώτο καλοκαίρι.
Τα όνειρα που βύζαξες, και σε καναν Αστέρι!
Αγάπησα στα μάτια σου, τις φωτεινές κηλίδες,
τα δάκρυα που σου χάρισα, κι όμως, ποτέ δεν είδες!
Της νύχτας τις διαδρομές, στο φως τ’ αποσπερίτη.
Τους στίχους που σε μάγευαν, από τα «Ρω», του Ελύτη.
Τίποτα δεν αγάπησα, πιο πάνω από σένα,
κι ούτε στιγμή λογάριασα, τα χρόνια τα χαμένα.
Ξέρω δεν είναι δυνατόν, τη μοίρα σου να ορίσω,
σε μια γωνιά τ’ ονείρου σου, μου φτάνει εκεί να ζήσω!
(Ρ)
Αποδιωγμένος εραστής, στη μοναξιά των στίχων,
ανάξιος ακροατής, των μουσικών σου ήχων.
Προσκυνητής αδέξιος, των αναστεναγμών σου,
άπειρος κλέφτης, θεατής, των μαγικών στιγμών σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου