Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
«Θα έρθει Νικόλα! Εγώ ο ίδιος θα πάω τώρα να την φέρω!», του απάντησε και το εννοούσε. Έκανε νόημα στη Νεκταρία πως φεύγει και έτρεξε στο τηλέφωνο. Ευτυχώς ο παπάς ήταν στην εκκλησία και τον ενημέρωσε. Εκείνος τον διαβεβαίωσε πως θα έπαιρναν ταξί και το πολύ σε μια ώρα θα ήταν εκεί.
Στη διαδρομή προς τον Ευαγγελισμό έμειναν αμίλητοι, βυθισμένοι στις σκέψεις τους. Η Αρχοντούλα με το μυαλό στην κατάσταση του μπάρμπα Νίκου και ο παπά Διονύσης στα γεγονότα της προχθεσινής ημέρας στην ιερά σύνοδο. Εντελώς απρόσμενα μπαίνοντας στην αίθουσα συνεδριάσεων βρέθηκε μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη. Δεξιά του Αρχιεπισκόπου καθόταν ο νεαρός καλόγερος που τον είχε σκανδαλίσει παλιότερα. Το θεώρησε θεϊκό σημάδι και απέσυρε την υποψηφιότητα του για επίσκοπος, ξαφνιάζοντας τους Αρχιερείς που θεωρούσαν σίγουρη την εκλογή του. Από εκείνη την ώρα και μετά στριφογυρνούσε στο μυαλό του η εικόνα του όμορφου καλόγερου. Προσπάθησε με το κομποσκοίνι να διώξει τις πονηρές σκέψεις και άλλοτε τα κατάφερνε, άλλοτε παραδίδονταν στις φαντασιώσεις του. Έκανε σκέψεις ακόμα και να βγάλει τα ράσα. Όχι για δεσπότης μα ούτε και για απλός μοναχός δεν ήταν άξιος. Αν κάτι τον απέτρεπε από το να το κάνει πράξη ήταν η αγάπη προς το Χριστό και το ποίμνιο του. Ίσως η επίσκεψη στο Άγιο Όρος που είχε προγραμματίσει για τον άλλο μήνα τον βοηθούσε να ξεπεράσει τους δαίμονες του.
Στην είσοδο του νοσοκομείου τους περίμενε ο Αντώνης και τους οδήγησε στο θάλαμο νοσηλείας. Ο Μπάρμπα Νίκος έδειχνε μια καλυτέρευση που όμως δεν ξεγέλασε ούτε τον Αντώνη ούτε το Μάνο. Από την εμπειρία και τις ιατρικές τους γνώσεις ήξεραν καλά πως αρκετοί ασθενείς έχουν αναλαμπές πριν το τέλος. Και αυτό ακριβώς συνέβαινε και στη συγκεκριμένη περίπτωση. Πάντως όπως και να έχει ήταν μια καλή ευκαιρία να τον αποχαιρετίσουν με τις αισθήσεις του σε εγρήγορση.
Μπήκαν διστακτικά και πλησίασαν το κρεβάτι. ¨Ο παπά Διονύσης τον σταύρωσε με τον ξύλινο σταυρό του που περιείχε κομμάτι του τιμίου ξύλου και μουρμούρισε μια προσευχή. Η Αρχοντούλα ακούμπησε το χέρι της στο μέτωπο του και τον φίλησε γλυκά στο μάγουλο. Έκανε τεράστια προσπάθεια να μην καταλάβει την ταραχή και τη θλίψη της Χαμογέλασε με κόπο και του μίλησε με σπασμένη φωνή.
«Πως είσαι γέρο μου; Μια χαρά φαίνεσαι!».
Ο άρρωστος κάρφωσε τα μάτια του στα δικά της και έβγαλε τη μάσκα.
«Δεν έχω πολύ χρόνο Αρχοντούλα μου», της είπε ξέπνοα. «Τα ξέρω όλα! Μου τα είπε η γερόντισσα Χριστονύμφη στο μοναστήρι. Να πας να τη βρεις και θα σου λυθούν όλες οι απορίες!». Σταμάτησε αποκαμωμένος και η Νεκταρία του έβαλε και πάλι τη μάσκα. Ανώφελη κίνηση. Με δυο ανάσες έσβησε ήρεμα σαν πουλάκι.
Ο Αντώνης του έκλεισε τα μάτια και ο παπάς διάβασε την ευχή.
Η Αρχοντούλα κράτησε σφικτά στην αγκαλιά της τη Νεκταρία που πλάνταζε στο κλάμα.
Οι νοσοκόμες πήραν το Νικόλα να τον κατεβάσουν στο νεκροθάλαμο αφού υπέγραψε ο Μάνος το πιστοποιητικό θανάτου. Απέμεναν τα διαδικαστικά που ανέλαβε ο Αντώνης τηλεφωνώντας στο γραφείο κηδειών. Έπρεπε να γίνουν πολλά γιατί η μεταφορά του νεκρού στην Αίγινα δεν ήταν απλή υπόθεση. Απαιτούσε γραφειοκρατία που τη σιχαινόταν, αλλά δεν γινόταν αλλιώς.
Δυστυχώς οι υποχρεώσεις δεν του επέτρεπαν να συνοδεύσει τη σορό και αυτό τον στεναχωρούσε ιδιαίτερα. Και είχε πολλούς λόγους να αισθάνεται άσχημα. Και για τον ίδιο το Νικόλα και για τη Νεκταρία που χρειαζόταν στήριξη, αλλά κυρίως για την Αρχοντούλα που θα έπρεπε να επιστρέψει μόνη στην Αίγινα με τον κίνδυνο να καραδοκεί.
«Πάμε να πιούμε ένα καφέ», παρότρυνε τους υπόλοιπους. Μας χρειάζεται σίγουρα και άλλωστε εδώ δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε. Τώρα θα αναλάβουν οι ειδικοί.».
«Ευκαιρία να προσκυνήσω τον τάφο του Αγίου, που το έχω τάμα τόσα χρόνια!», μίλησε πρώτος ο παπάς σπάζοντας τον πάγο που είχε δημιουργηθεί στο τραπεζάκι της καφετέριας, εξαιτίας του θανάτου. «Αύριο πρώτα ο Θεός κατεβαίνουμε στην Αίγινα», συνέχισε απευθυνόμενος στη Αρχοντούλα. « Να δούμε και τι έχει να σου πει η γερόντισσα!».
Αυτό ακριβώς έτρεμε η Αρχοντούλα! Τις αποκαλύψεις που μπορεί να βγαίνανε στο φως! Αν είχε έστω και μια ένδειξη πως θα ήταν για καλό θα ηρεμούσε κάπως. Όμως κάτι τέτοιο δεν προέκυπτε από τα μέχρι τώρα δεδομένα. Καμία ευχάριστη ανάμνηση δεν είχε τον τελευταίο καιρό από την προηγούμενη ζωή της, κι αυτό ήταν ανησυχητικό σημάδι!
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου