ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΣΚΥΒΩ ΚΑΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ( Τραγούδι)

ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΣΚΥΒΩ ΚΑΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ

(Μελοποιημένο, από την "μπάντα των αρμενιστών")

Το τίποτα, απλόχερα απλώνεται,

στου κόσμου, το ελεεινό παζάρι,

κι η Αλήθεια, σαν που---να περιφέρεται,

να βρεί κάνα πελάτη, γιά να πάρει.

Χαφιέδες, εξουσίες, σκοπιμότητα,

ορίζουν, τους κανόνες και τα πρέπει.

Κι επάνω ένας Θεός, όλο αθωότητα,

τα μάτια του να κλείνει, να μην βλέπει.

Βαρέθηκα, να σκύβω και να ντρέπομαι,

με κούρασε αυτή η ιστορία(μαλακία).

Μοναχός, στη ζωή μου, θα πορεύομαι,

απλός επαναστάτης, με αιτία.

Το μέλλον σας, κουφάλες, δεν αντέχεται,

περαστικός, εδώ σταμάτησα για λίγο.

Στα πόδια σας, συνέχεια, δεν θα μ’ έχετε,

με μια ροκιά θα σας πηδήξω και θα φύγω.