ΞΥΠΝΟΥΣΕ Η ΝΥΧΤΑ
Ζήλεψαν, τόση ευτυχία, οι ουρανοί,
και δίχως έλεος, σε πήραν από μένα.
Σημάδι βάλαν τη ζωή μου, οι κεραυνοί,
και δεν μ’ αφήσανε προορισμό, κανένα,
Στης μοναξιάς, ακουμπισμένος τις σκιές,
Μοιρολογώντας, το νεκρό το καλοκαίρι.
Σκοτάδι στάζαν, της ψυχής μου οι πληγές,
κι η μοίρα ανήμπορη, κοντά μου να σε φέρει.
Μικρό σημάδι, κόκκος άμμου στην ακτή,
χάραξα ρότα, για τ’ απέραντο ταξίδι.
Μ’ όρκο αιώνιας αγάπης, δυνατής,
στο θάνατο έδωσα, αρραβώνα δαχτυλίδι.
(Ρ)
Ξυπνούσε η νύχτα, στο νεφέλωμα του Ωρίωνα,
Αύγουστος μήνας, κι όμως Θεέ μου, πόσο κρύωνα!
Τόση αγάπη, τόσα όνειρα ανείπωτα,
και όλα δώσανε τη θέση τους στο τίποτα!
Δείτε επίσης: 10 επιστημονικές αλήθειες, που μοιάζουν απίστευτες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου