Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
«Να προσέχετε!», τους συμβούλεψε ο Αντώνης. «Δεν ξέρουμε τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, ούτε και γιατί. Αν αυτή η καλόγρια πραγματικά ξέρει, τότε κινδυνεύει κι αυτή! Και μη βασιστείς παπά μόνο στο ζευγάρι που είδαμε στην εκκλησία. Τώρα που έχουμε δει τα πρόσωπα τους, μπορεί να αλλάξουν σχέδια και να στείλουν άλλους. Το ερώτημα είναι τι φοβούνται τόσο σε μια ανήμπορη γυναίκα;»
Κανείς δεν είχε απάντηση σε αυτές τις επισημάνσεις και απέμειναν σιωπηλοί.
«Θα σας κατεβάσω εγώ στον Πειραιά», πρότεινε ο Αντώνης. «Η Νεκταρία θα έρθει μαζί μου μέχρι το πρωί που θα την φέρω στο λιμάνι για να ταξιδέψετε μαζί. Αν είσαστε έτοιμοι μπορούμε να φύγουμε».
Έτσι και έγινε. Τους άφησε στο σπίτι και με τη Νεκταρία συνέχισαν για το δικό του. Η Δανάη δεν είχε έρθει ακόμα και ο Αντώνης της πρότεινε να κάνει ένα μπάνιο για να ξεκουραστεί και να διώξει την ένταση. Απέφυγε να μείνει στο σαλόνι που επικοινωνούσε με το λουτρό και αφού τις έδωσε καθαρές πετσέτες βγήκε στο μπαλκόνι. Γιατί άραγε ένιωθε τέτοια ταραχή όταν βρισκόταν κοντά της; Ήταν ερωτευμένος με τη Δανάη και αυτό δεν άλλαζε. Την ίδια ώρα όμως αισθανόταν ότι αυτή η κοπέλα τον τραβούσε σαν μαγνήτης. Όχι δεν ήταν ερωτικό πάθος. Δεν είχε καν δει κάτι περισσότερο από το πρόσωπο της. Αγνό, άβαφο, ταλαιπωρημένο, σίγουρα όμορφο, όμως χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο. Κι όμως όσο το κοίταζε, τόσο δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια του από πάνω του.
Ο ερχομός της Δανάης τον έβγαλε από τις σκέψεις του. Την αγκάλιασε και τη φίλησε με πάθος. Την είχε προετοιμάσει πως θα φιλοξενούσαν τη Νεκταρία και έτσι δεν χρειάστηκαν πολλές εξηγήσεις. Η Δανάη προσφέρθηκε να της δώσει κάποια εσώρουχα και ότι μαύρο έβρισκε στη ντουλάπα της.
«Τα συλλυπητήρια μου για το πατέρα σου!», της είπε όταν καθαρή και καλοντυμένη μπήκε στο σαλόνι. «Μου έχει πει τόσα ο Αντώνης που είναι σαν να τον γνώρισα. Πείτε τα εσείς, εγώ πάω να ετοιμάσω κάτι για να φάμε!».
Πήγε στην κουζίνα με ένα περίεργο προαίσθημα στην καρδιά. Αυτό το κορίτσι ενώ είχε μια αθωότητα που βρίσκεις μόνο στους ανθρώπους της επαρχίας, ταυτόχρονα είχε κάτι που σε μαγνήτιζε. Κι αν ενέπνεε τέτοια συναισθήματα στην ίδια, τι επίδραση μπορεί να ασκούσε στον Αντώνη που στο κάτω-κάτω ήταν και άντρας; Όχι πως δεν του είχε εμπιστοσύνη, κάθε άλλο! Τόσα χρόνια μαζί του δεν της είχε δώσει το παραμικρό δικαίωμα να αμφισβητήσει την αγάπη και την αφοσίωση του. Εκείνο που την προβλημάτιζε ήταν μάλλον η δική της ανασφάλεια. Τελευταία έπιασε πολλές φορές τον εαυτό της να σκέφτεται το μέλλον με τον Αντώνη. Θα ήθελε να γίνει μια καλή νοικοκυρούλα με δυο τρία κουτσούβελα να νταντεύει; Με τίποτα! Γι αυτό εξάλλου διαρκώς ανέβαλε τον γάμο με διάφορες δικαιολογίες, που μόνο την ίδια έπειθαν! Τον αγαπούσε, ίσως όχι με το ίδιο πάθος της αρχής της σχέσης τους, όμως η έγγαμη ζωή της φαινόταν σκλαβιά. Εξάλλου είχε και την καριέρα της που έπρεπε να κοιτάξει. Ήταν λοιπόν αναπόφευκτο κάποια στιγμή οι κόσμοι τους να έρθουν αντιμέτωποι, κι αυτό μπορεί να τη στεναχωρούσε άλλα δεν ήταν διατεθειμένη να υποχωρήσει στα θέλω της!
Έφτιαξε στα γρήγορα μια μακαρονάδα με σάλτσα σκόρδου και έβαλε τα πιάτα στο τραπέζι. Μια πιατέλα με τυριά και αλλαντικά συμπλήρωνε το γεύμα.
«Περάστε!», τους προσκάλεσε. «Δεν προλάβαινα για κάτι καλύτερο, ελπίζω να μη με παρεξηγήσετε!».
«Μα τι λέτε!», διαμαρτυρήθηκε η Νεκταρία. «Όλα είναι υπέροχα και εσείς τόσο λαμπερή! Ειλικρινά δεν βρίσκω λόγια να σας ευχαριστήσω!»
Έφαγαν χωρίς ιδιαίτερη όρεξη, όχι γιατί το φαγητό δεν ήταν καλό, αλλά γιατί ο θάνατος του Νικόλα βάραινε τις ψυχές τους.
Η Νεκταρία αφού τους ευχαρίστησε ακόμα μια φορά, πήγε στο δωμάτιο που της υπέδειξε η Δανάη για να κοιμηθεί. Της έλειπε ο ήσυχος ύπνος μετά από τόσες μέρες αγωνίας.
«Νόστιμη κοπέλα.», είπε η Δανάη σε μια προσπάθεια να δει τις αντιδράσεις του Αντώνη. «Και δείχνει αρκετά μορφωμένη.».
«Μόνο το γυμνάσιο έχει τελειώσει, αλλά όπως μου είπε της αρέσει πολύ το διάβασμα Ήθελε να σπουδάσει για φιλόλογος αλλά δεν υπήρχαν τα μέσα.».
Η φωνή του ήρεμη και σταθερή δεν φανέρωνε κάτι από ότι υποψιαζόταν. Το ίδιο και η στάση του σώματος του. Αν υπήρχε κάποιο ενδιαφέρον από μέρους του κατάφερνε να το καλύπτει πειστικά. Ίσως τελικά να υπερέβαλε για τις προθέσεις του. Καθώς δεν είχε διάθεση για ύπνο αποφάσισε να βγει μια βόλτα. Το πρότεινε στον Αντώνη που το αρνήθηκε δηλώνοντας πολύ κουρασμένος. Και πραγματικά όταν γύρισε μετά από λίγα λεπτά γιατί είχε ξεχάσει το πορτοφόλι της, τον βρήκε να κοιμάται μακάρια.
Όταν έφτασαν στο λιμάνι η νεκροφόρα ήταν ήδη στο φέρυ. Συνάντησαν τον παπά και την Αρχοντούλα και αφού τους αποχαιρέτησε ο Αντώνης μπήκαν κι αυτοί στο πλοίο. Όλοι οι ναύτες και ο καπετάνιος συλλυπήθηκαν την Νεκταρία που την γνώριζαν αφού χρόνια έκαναν αυτό το δρομολόγιο.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου