ΤΟ ΦΩΣ ΛΙΓΟΣΤΕΥΕΙ
Το φως λιγοστεύει,
Οι μέρες γεμίζουνε σκόνη,
θανάτου σιωπές συντροφεύουν τις μνήμες.
Αντένες και δέκτες τρισδιάστατοι,
κραυγές σαστισμένων «σωτήρων»,
με φόβους κυκλώνουν τη σκέψη.
Το φως λιγοστεύει,
τα όνειρα γίνονται χιόνια,
θρηνούν οι στιγμές, τις φρικτές απουσίες.
Παγώνει το «χτες» στην κατάψυξη,
μαζί σε ψυγεία ντουλάπες,
με φρούτα και σάπιες ιδέες.
Το φως λιγοστεύει.
Αιώνων ακοίμητος πόνος,
χαράζει στην πέτρα επικήδειους λόγους.
Γυμνός ξεψυχάει ο Έρωτας,
με σφαίρες στα άσπρα φτερά του,
με κόκκινη πίκρα στα μάτια.
Και στη μέση ενός κόσμου που κλαίει,
αγέραστη μούσα ψυχή,
στο σκοτάδι αστραπή, με τυφλώνεις.
Δείτε επίσης: Η ιστορία του «Ντιρλαντά» του πιο διάσημου ελληνικού τραγουδιού στον κόσμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου