Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Βιάζεσαι μικρή! Έννοια σου και θα σου κοπεί η φόρα με αυτά που θα σου πω”!
Έβγαλε να στρίψει τσιγάρο και της Μαριγώς της φάνηκε πως πέρασε αιώνας μέχρι να το ανάψει.
”Τα ξέρω όλα Μαριγώ! Τα είδα όλα!”, της είπε στο τέλος. “Εσύ τον σκότωσες”!
“Τι λες”!
“Την αλήθεια! Τον πέταξες στο γκρεμό, ήταν και η Καλλιόπη μπροστά”!
Η Μαριγώ κατάλαβε πως ήταν μάταιο να υποκρίνεται την ανίδεη.
“Και τώρα”;
“Δεν μίλησα σε κανέναν. Και ούτε θα μιλήσω αν φανείς συνεργάσιμη”!
”Δηλαδή”;
“Δηλαδή, θα μου κάτσεις σαν καλό κορίτσι! Στο κάτω κάτω θα σου αρέσει και σένα”!
”Δεν έχω πάει ποτέ με άντρα”
.”Τόσο το καλύτερο!”, της απάντησε και με μια βίαιη κίνηση την έσπρωξε μέσα στην αποθήκη. Εκεί, ανάμεσα σε φτυάρια και κασμάδες η Μαριγώ είχε την πρώτη ερωτική της εμπειρία. Το παράξενο ήταν πως αν και πόνεσε πολύ, δεν της ήρθε αναγούλα! Αντιθέτως ένιωσε κάτι από εκείνο που αισθάνθηκε στο άγγιγμα του Βασίλη. Τη δεύτερη φορά μάλιστα ήρθε και σε οργασμό. Δυνατό, πρωτόγνωρο!
“Αν ήξερα πως θα ήταν τόσο καλό, δεν θα χρειαζόταν να με εκβιάσεις”, του είπε προκλητικά. “Τώρα πια θα είμαι εγώ που θα στο ζητάω”!
Ο Γρηγόρης της χάιδεψε απαλά το στήθος, έτοιμος και για τρίτο γύρο.
“Πρέπει να φύγω τώρα. Θα με ψάχνουν παντού”!
“Θα ξανάρθεις αύριο”;
“Θα έρχομαι συνέχεια! Τώρα που σε βρήκα, δεν έχω σκοπό να σε χάσω¨”!
Έφυγε γρήγορα, με τον πόνο ακόμα έντονο ανάμεσα στα σκέλια της, αλλά και με την ικανοποίηση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της. Ήταν γυναίκα πια, με έναν απροσδόκητο αλλά ταυτόχρονα τόσο ευχάριστο τρόπο! Ο Γρηγόρης είχε αποδειχθεί ο καταλληλότερος να πάρει την παρθενιά της έστω και ανορθόδοξα. Η μόνη μαύρη σκέψη που έκανε ήταν τι θα γινόταν όταν ξεθύμαινε ο πόθος του για το κορμί της. Θα τα ξέρναγε όλα; Θα συνέχιζε να την εκβιάζει με άλλο τρόπο; Πάντως προς το παρόν αισθανόταν ασφαλής. Το πάθος του ήταν φρέσκο και τόσο δυνατό, που δεν κινδύνευε άμεσα. Εξ άλλου είχε πάρει τις αποφάσεις της για το μέλλον του!
Στην πόρτα του σπιτιού την περίμενε ο Βασίλης. “Που ήσουνα τέτοια ώρα;”, τη ρώτησε και ήταν μια από τις λίγες φορές που της απηύθυνε το λόγο, τον τελευταίο καιρό. Η Μαριγώ ξαφνιάστηκε για λίγο, αλλά γρήγορα βρήκε την ψυχραιμία της.
“Μέχρι το κοινοτικό γραφείο πετάχτηκα, για ένα πιστοποιητικό γεννήσεως. Πρέπει να βγάλω ταυτότητα. Ήδη το έχω καθυστερήσει πολύ”!
“Τέτοια ώρα είναι κλειστά. Άλλωστε λείπεις τουλάχιστον μια ώρα”!
“Δεν βρήκα κανέναν και έκανα μια βόλτα μήπως έρθει κάποιος. Αλλά μάταια περίμενα”.
Ο Βασίλης ήξερε πως του έλεγε ψέματα. Δεν μπορούσε όμως να την πιέσει περισσότερο, γιατί η επόμενη του κίνηση θα ήταν το ξύλο, πράγμα που ήθελε να αποφύγει πάσει θυσία. Έτσι έδωσε τρόπο στην οργή και έφυγε για το καφενείο. Η Μαριγώ το πρώτο που ήθελε ήταν ένα ζεστό μπάνιο. Μπήκε στην μπανιέρα και αφέθηκε στη θαλπωρή του ζεστού νερού και του αφρόλουτρου. Με κλειστά τα μάτια προσπάθησε να αδειάσει το κεφάλι της από κάθε σκέψη. Πάνω εκεί ήρθε ο ύπνος να την πάρει στην αγκαλιά του. Ονειρεύτηκε ότι βρισκόταν σε ένα πανέμορφο λιβάδι, όπου κατά παράξενο τρόπο υπήρχαν μόνο κόκκινα λουλούδια. Όλων των ειδών: γαρίφαλα, τριαντάφυλλα, μαργαρίτες, όλα κόκκινα! Μαγεμένη παρακολουθούσε ένα ουράνιο τόξο, που ποτέ στη ζωή της δεν είχε ξαναδεί. Κι αυτό μόνο σε αποχρώσεις του κόκκινου. Κάπου στο βάθος διέκρινε φιγούρες ντυμένες στα λευκά. Φύλλο δεν μπορούσε να ξεχωρίσει, μιας και φορούσαν μονοκόμματους χιτώνες και είχαν όλοι μακριά μαλλιά ως τους ώμους. Ακόμη κι ο Αριστείδης, που ξέκοψε από τους υπόλοιπους και την πλησίασε είχε μακριά μαλλιά.
“Σε ευχαριστώ!”, της είπε γλυκά. “Αν δεν ήσουν εσύ, δεν ξέρω αν ερχόμουν ποτέ σ΄αυτό το μέρος! Δυστυχώς φοβάμαι πως δεν θα ξανασυναντηθούμε ποτέ, γιατί μάλλον δεν είναι εδώ η θέση σου”!
Το νερό που άρχισε να κρυώνει αρκετά, την ξύπνησε απότομα. Ανατρίχιαζε σύγκορμη, και όχι μόνο από την κρυάδα! Βγήκε και τυλίχτηκε με την πετσέτα. Βιάστηκε να διώξει από το μυαλό το όνειρο. Το απόδωσε στην ένταση της μέρας και στην αγωνία της μην μαθευτεί το μυστικό. Σε καμία περίπτωση δεν υπέθεσε ότι αποτελούσε μιας μορφής προειδοποίηση. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και η εικόνα της την τρόμαξε. Τα πάντα γλυκά της χαρακτηριστικά, είχαν αγριέψει πολύ, σε σημείο να μην αναγνωρίζει σχεδόν τον εαυτό της. Άραγε αυτό το πρόσωπο βλέπουν και οι άλλοι ή μόνο στα δικά μου μάτια φαίνεται έτσι;”, αναρωτήθηκε με τρόμο, αλλά αμέσως συνήλθε, καθώς κανείς ποτέ δεν ανέφερε κάτι σχετικό. Πεινούσε, αλλά η ιδέα να φάει κάτι της έφερε ναυτία. Αρκέστηκε σε ένα ποτήρι παγωμένο γάλα. Τελευταία έτρωγε πολύ λίγο και κάποιες φορές καθόλου! Όλος ο ψυχοσωματικός της κόσμος πλησίαζε στην κατάρρευση, μόνο που δεν έδειχνε να το αντιλαμβάνεται.
Η Καλλιόπη, όπως σχεδόν κάθε απόγευμα ετοιμάστηκε για τους Αγίους Αποστόλους. Η μάνα της δεν τη ρωτούσε πια που πάει, όμως ανησυχούσε που θα έβγαζε αυτή η κατάσταση. Το ότι θα έβλεπε την κόρη της θεοφοβούμενη, ούτε στα όνειρα της μπορούσε να φανταστεί! Αργά ΄η γρήγορα πίστευε πως θα γυρνούσε στην παλιά της καθημερινότητα, αλλά οι μέρες περνούσαν και η Καλλιόπη δεν έδειχνε κανένα σημάδι επιστροφής! Με τον άντρα της δεν το συζητούσαν, ποτέ δεν καταλάβαινε και πολλά και πάντα στήριζε τις επιλογές της κόρης του, όποιες κι αν ήταν. “Ας της βγει τουλάχιστον σε καλό”, προσευχήθηκε σιωπηλά.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου