Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Σταμάτησε λίγο να δει τις αντιδράσεις του γέροντα. Εξακολουθούσε να έχει την ίδια γαλήνια έκφραση όπως και πριν. Πήρε κουράγιο από το ιλαρό του βλέμμα για να συνεχίσει
“Πίκρανα πολύ τους γονείς μου! Ήμουν δακτυλοδεικτούμενη σε όλο το χωριό. Και όλα αυτά σε μια ηλικία που άλλα κορίτσια παίζουν ακόμα με τις κούκλες τους! Το πιο κακό όμως είναι πως δεν αγάπησα ποτέ κανέναν από τους εφήμερους εραστές μου! Ήταν απλά ένα βίτσιο. Μια αρρωστημένη φαντασίωση να έχω ΄όσους περισσότερους μπορούσα, δίχως καμία πραγματική έλξη”.
Ο ιερέας φόρεσε και πάλι το πετραχήλι του.
“Δυστυχώς δεν τελείωσαν ακόμη τα πάθη μου!”, είπε συνεσταλμένη η Καλλιόπη, βλέποντας αυτή την κίνηση. Ο γέροντας ξαναχαμογέλασε με συγκατάβαση.
“Το ξέρω καλή μου. Όμως τούτο εδώ”, της είπε δείχνοντας το πετραχήλι, “είναι το τηλέφωνο με το οποίο επικοινωνούμε με τον Θεό! Αυτός μας απαντά μέσα από το στόμα του ανάξιου ιερέα. Μπορείς να συνεχίσεις αν είσαι έτοιμη”.
“Το χειρότερο έγινε μόλις λίγο καιρό πριν. Αγάπησα για πρώτη φορά ένα νεαρό, όμως εκείνος γλυκοκοιτούσε την καλύτερη μου φίλη. Προσπάθησα με τα γνωστά μου όπλα- την πρόκληση και τη λαγνεία- να τον πάρω από αυτήν. Μάταιος κόπος, είχε μάτια μόνο για την φίλη μου. Τη νύχτα της Ανάστασης, μετά από μια ακόμη προκλητική μου πράξη, έγινε ένας μεγάλος καυγάς με τους γονείς μου που με ταρακούνησε για τα καλά! Κάτι άλλαξε μέσα μου προς το καλύτερο ευτυχώς. Αποφάσισα να αλλάξω συμπεριφορά και να γίνω ένα συνηθισμένο κορίτσι. Δυστυχώς η μοίρα είχε άλλα σχέδια!”
Και συνέχισε να διηγείται την ιστορία με τον θάνατο του Αριστείδη, όπως ακριβώς έγινε. Για μια μόνο στιγμή, το πρόσωπο του γέροντα έδειξε να χάνει την ήρεμη του έκφραση. Μόνο όμως μια στιγμή και αμέσως ξαναβρήκε τη συνηθισμένη του ιλαρότητα. Έμεινε για λίγο με κλειστά τα μάτια, ένδειξη πως ζητούσε την φώτιση του Θεού και ύστερα άπλωσε το χέρι και της χάιδεψε το κεφάλι.
“Πόνεσες πολύ παιδί μου! Και βλέπω πως η μετάνοια σου είναι ειλικρινής! Στην περίπτωση της δολοφονίας, το μόνο που μπορεί να σου καταλογιστεί είναι η υπόθαλψη εγκληματία. Όμως το έκανες από αγάπη και αυτό σε καθιστά αθώα στα μάτια του Θεού. Όπως ο Άγιος Διονύσιος που συγκάλυψε τον φονιά του αδελφού του. Θα σου διαβάσω τη συγχωρητική ευχή και της Παναγίας θα μεταλάβεις τα άχραντα μυστήρια”.
“Είναι και κάτι ακόμη πάτερ”, του είπε κομπιάζοντας. “Με κάλεσε ο Κύριος να Τον ακολουθήσω!” Έμεινε ατάραχος, λες και το περίμενε.
“Είναι νωρίς ακόμη! Θα τελειώσεις το σχολείο σου και αν δεν έχει αλλάξει κάτι μέχρι τότε, τα ξαναλέμε”!
Πήρε την ευχή του και έφυγε από το ναό ξαλαφρωμένη!
Πετούσε, ένιωθε πως δεν πατούσε πια στη γη! Το ίδιο απόγευμα γράφτηκε στην σχολή βυζαντινής μουσικής της Μητρόπολης Νικαίας. Πίσω της στεκόταν ένας νεαρός άντρας που περίμενε κι αυτός να εγγραφεί.
“Καλησπέρα σας”, την χαιρέτησε ευγενικά. “Σπάνια βλέπει κανείς κορίτσια στη ηλικία σας να ενδιαφέρονται για τόσο πνευματικά πράγματα”!
“Αλήθεια είναι!', του χαμογέλασε. “Και εγώ μέχρι πριν λίγους μήνες, έτσι αισθανόμουν”!
”Και κάτι συνταρακτικό συνέβη για να σας αλλάξει τόσο δραματικά, έτσι δεν είναι”;
“Πραγματικά, κάτι συνέβη. Διαβάζετε το μυαλό των ανθρώπων”;
”Όχι βέβαια!”, της χαμογέλασε. “Απλώς αυτό είναι το προφανές! Είναι δύσκολες οι θεαματικές αλλαγές αν δεν μεσολαβήσει κάτι πολύ σοβαρό. Συγχωρήστε με, σας μιλάω τόση ώρα, χωρίς να έχουμε συστηθεί! Γιώργο με λένε και είμαι στο δεύτερο έτος της Θεολογικής Αθηνών”.
”Χαίρω πολύ! Το όνομα μου είναι Καλλιόπη και θα πάω στην τρίτη λυκείου”.
“Τι θα λέγατε, σας επιτρέπει η σεμνότητα σας να πιείτε έναν καφέ με κάποιον σχεδόν άγνωστο σας”; “Αν ο σχεδόν άγνωστος είναι τόσο ευγενής όσο δείχνει, μάλλον δεν έχω πρόβλημα”!
Περπάτησαν σιωπηλοί μέχρι την πλατεία του Αγίου Νικολάου, και κάθισαν σε μια καφετέρια.
”Κάτι μου λέει πως δεν είσαστε από τα μέρη μας”, της είπε μόλις έφυγε ο σερβιτόρος που έφερε τους καφέδες.
“Έχετε δίκιο. Δεν είμαι από την Αθήνα”, του απάντησε δίχως να του δώσει περισσότερες λεπτομέρειες, και ο Γιώργος δεν της ζήτησε κάτι παραπάνω, καθώς κατάλαβε πως δεν ήθελε να αποκαλύψει πολλά για την ζωή της, τουλάχιστον προς το παρόν.
“Ούτε κι εγώ έχω γεννηθεί στην Αθήνα. Ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός και γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου υπηρετούσε τότε. Αλλά το σπίτι μας ήταν και είναι εδώ στη Νίκαια”. “Είπατε πως σπουδάζετε θεολογία. Δύσκολη επιλογή για επαγγελματική αποκατάσταση δεν είναι”; ”Ασφαλώς! Αν το επιλέξεις για επάγγελμα, δεν έχεις πολλές πιθανότητες εύρεσης εργασίας. Όμως για μένα είναι περισσότερο εσωτερική ανάγκη. Και παρακαλώ να μου μιλάς στον ενικό! Αλλιώς θα αισθάνομαι σαν κάποιος σεβάσμιος γέροντας”!
Γέλασαν και οι δυο με το αστείο, που έσπασε τον όποιο πάγο υπήρχε μέχρι τότε..
”Ξέρεις”, της είπε ξαφνικά, “η μεγάλη μου επιθυμία είναι να υπηρετήσω τον Χριστό και την εκκλησία του”.
Η Καλλιόπη αισθάνθηκε πως αυτός ο νέος δεν μπήκε τυχαία στη ζωή της!
“Εννοείς πως θέλεις να γίνεις ιερέας”;
“Ακριβώς, αν και όταν βρεθεί η κατάλληλη κοπέλα που θα δεχθεί να ανέβει τον Γολγοθά της παπαδιάς! Γιατί πιστεύω πως δεν είμαι ικανός να κρατήσω όρκο αγαμίας. Προς Θεού, μην φανταστείς πως είμαι κανένας έκφυλος! Απλώς δεν νιώθω άξιος να γίνω μοναχός”.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου