ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ
Εδώ, θα καταλήγαμε, μοιραία,
σ’ αυτή την εκκωφαντική σιωπή.
Στη μοναξιά, να κάνουμε παρέα,
κι εκείνη να μη φεύγει από ντροπή.
Αμήχανες βραδιές, φυλακισμένες.
Δυό ρόλοι, σε παράσταση βουβή.
Άδειες ψυχές, αδιάφορες και ξένες,
μιάς σχέσης, που πεθαίνει, ανταμοιβή.
(Ρ)
Αιχμάλωτοι στο ίδιο πεπρωμένο,
μονάχα από συνήθεια εραστές.
Σε ένα τέλος προδιαγεγραμμένο,
ανήμποροι, θλιμμένοι θεατές.
Θυσία στης ρουτίνας το θηρίο,
χαμένοι μέσ’ του χρόνου, τις ρωγμές.
Τα όνειρα παγώσανε στο κρύο,
και γίναν εφιάλτες οι στιγμές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου