Δείτε εδώ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Ο Πετρής ατάραχος λες και τίποτα περίεργο δεν είχε συμβεί συνέχισε τον καφέ του. Μέσα του όμως ένιωθε ένα πόλεμο. Σαν δυο διαφορετικοί άνθρωποι να δίνουν μάχη ποιος θα καταλάβει το μυαλό του. Ο ένας ο δυνατός που τον έκανε κορυφή του πλούτου και της εξουσίας, και ο άλλος που τον γύριζε σε άλλες εποχές και καταστάσεις. Πάντα επικρατούσε ο πρώτος, αλλά τελευταία ο δεύτερος σαν να είχε βρει ένα διακόπτη τον κατέβαζε και μπλόκαρε τη λογική του. Αυτό διαρκούσε λίγα δευτερόλεπτα όμως τον αποπροσανατόλιζε και τον έφερνε σε δύσκολη θέση. Όλα άρχισαν με το θάνατο του Άγγελου και την αδυναμία του να δεχθεί την απώλεια. Γι αυτό δεν τον έθαψε αλλά τον κράτησε κοντά του ταριχευμένο. Από τότε κάποιες στιγμές, όταν το επέβαλε ο δεύτερος εαυτός του, πίστευε πως ο γιος του ζούσε και απλά κοιμόταν. Ήξερε ακόμα και μέσα στην παραίσθηση πως δεν ήταν έτσι και αυτό τον παρηγορούσε πως δεν είχε παραφρονήσει. Τώρα όμως ξανάγινε με τον Νικόλα και δεν έπρεπε να συνεχιστεί! Αυτόν τον παρείσακτο εαυτό έπρεπε να τον ξεριζώσει πριν τον οδηγήσει στην τρέλα!
Η μοναξιά στην προσωπική του ζωή ήταν επιλογή του και του άρεσε. Άλλωστε και ο Θεός μόνος ήταν γιατί κανείς δεν μπορούσε να Τον φτάσει, όπως κι εκείνον! Το να μοιράζεται σκέψεις και συναισθήματα με κάποιον σύντροφο τον απωθούσε. Την οικογένεια την απέρριψε, φίλους πραγματικούς δεν έκανε ποτέ, όχι γιατί δεν μπορούσε αλλά γιατί δεν ήθελε. Σαν όλος ο κόσμος να δημιουργήθηκε απλά για να τον υπηρετεί. Έτσι ένιωθε και αυτό πίστευε. Ίσως γι αυτό το υποσυνείδητο του δημιούργησε την δεύτερη προσωπικότητα, σαν αντίβαρο στη μοναχική του ζωή,
Ο Νικόλας επέστρεψε στο χωριό αποφεύγοντας να εξηγήσει τους πραγματικούς λόγους που τον ανάγκασαν να φύγει απ την Αθήνα. Το μόνο που είπε ήταν πως η ζωή εκεί ήταν βαρετή και λαχτάρησε τους χαλαρούς ρυθμούς και τον καθαρό αέρα του Αιγαίου. Η Φροσούλα τον πίστεψε, όχι όμως κι ο Κωσταντής, πολύ περισσότερο ο Αργύρης που επίμονα του ζητούσε την αλήθεια. Δεν είχε σκοπό να αποκαλύψει το τι συνέβη και του άλλαξε γνώμη. Θα έπρεπε όμως!
Μια βδομάδα μετά το γυρισμό του το τηλεφώνημα από το λιμεναρχείο τον τσάκισε!
Το καΐκι του κάηκε ολοσχερώς σχεδόν, από φωτιά που εκδηλώθηκε ενώ ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Κύθνου. Καθαρός εμπρησμός το πόρισμα και ευτυχώς οι δυο Αιγύπτιοι ναύτες πρόλαβαν να πηδήξουν στη θάλασσα και γλύτωσαν με ελαφρά εγκαύματα.
Το χτύπημα που δέχτηκε ο Νικόλας ήταν συντριπτικό. Όλος του ο κόσμος κατέρρευσε σε μια στιγμή. Από τα μεγαλεία της ολιγόμηνης ζωής του στην Αθήνα βρέθηκε κατεστραμμένος. Με τα χρέη στην τράπεζα να τρέχουν και την ασφάλεια να αρνείται να πληρώσει τη ζημιά, καθώς δεν προβλεπόταν στο συμβόλαιο η περίπτωση εμπρησμού. Κι όλα αυτά επειδή δεν άκουσε τις προειδοποιήσεις του Αργύρη! Γιατί δεν είχε πια καμιά αμφιβολία ποιος ήταν ο υπαίτιος της καταστροφής.
Ο δικηγόρος του τον πληροφόρησε πως μπορούσε να κινηθεί νομικά εναντίον του ενοικιαστή που ήταν υπεύθυνος, όμως το να κυνηγήσει έναν φτωχό φαμελιάρη που δεν έφταιγε σε τίποτα, δεν ήταν του χαρακτήρα του να το κάνει.
Τη λύση την έδωσε σαν από μηχανής θεός, ο καλός του άγγελος ο Αργύρης. Ανέλαβε να ξεπληρώνει τις δόσεις των δανείων της τράπεζας και του δάνεισε το ποσόν που χρειαζόταν για να αγοράσει έστω και ένα μικρότερο καΐκι.
Έτσι μπορεί να στάθηκε πάλι στα πόδια του ο Νικόλας, όμως ο πόνος και το γιατί τον βασάνιζαν αμείλικτα. Τι άνθρωπος αλήθεια ήταν ο Πετρής; Και τελικά ποιος θα τον τιμωρούσε για όλα τα εγκλήματα που έκανε; Γιατί αν φέρθηκε έτσι στο αίμα του, πως θα είχε μεταχειριστεί τους άλλους ανθρώπους;
Γίνετε μέλος στο Ελληνικό κοινωνικό δίκτυο: https://hellasbook.gr/tinios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου