ΚΙ ΟΛΟ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ Η ΒΡΟΧΗ (Προς μελοποίηση)

 ΚΙ ΟΛΟ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ Η ΒΡΟΧΗ

Πήρες την απόφαση να φύγεις,

κι άρχισε να κλαίει ο ουρανός,

πόρτα για την κόλαση ανοίγεις,

και κοιτάει θλιμμένος κι ο Θεός.

Κι έχει έναν παλιόκαιρο απόψε,

βρέχει απελπισία και σιωπή.

Την κλωστή, που με κρατάει κόψε,

δεν θ’ αντέξω, στο’ χω ξαναπεί.

Καίει η μοναξιά, τη λογική μου,

τρέμει η καρδιά, το χωρισμό.

Δάνειο μου πήρες, τη ζωή μου,

και πληρώνω το λογαριασμό.

Θρύψαλα μ’ αφήνεις και κομμάτια,

σκέψεις βουτηγμένες, στο ποτό,

στάζει το παράπονο, απ’ τα μάτια,

τ’ όνειρο που μού’κλεψες ζητώ.

(Ρ)

Έφυγες κι η νύχτα μεγαλώνει,

το σκοτάδι, πνίγει την ψυχή.

Τούτη η απουσία με σκοτώνει,

κι όλο δυναμώνει η βροχή.

Τα παλιά σου γράμματα, διαβάζω,

δώσε μου Θεέ μου, αντοχή,

τις φωτογραφίες σου κοιτάζω, 

κι όλο δυναμώνει η βροχή.

Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση