Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Όμως αυτά αργούσαν ακόμη. Και η στράτευση και η Δημοκρατία. Όχι πως ήταν σίγουρος για κανένα από τα δύο. Ανά πάσα στιγμή, με διάφορες προφάσεις, μπορούσαν να του κόψουν την αναβολή, και όσο για τη Δημοκρατία, τίποτα δεν έδειχνε πως θα ερχόταν σύντομα Κανείς όμως δεν ξέρει πότε ένα ηφαίστειο θα εκραγεί!
“Σ΄αγαπάω μωρό μου!¨, της είπε σιγανά. “Όσο τίποτα στον κόσμο! Κάθε λεπτό που είμαι μακρυά σου είναι ένα αβάστακτο μαρτύριο. Μόνο εσύ ξέρεις να με ανεβάζεις όταν έχω τις μαύρες μου. Και η αλήθεια είναι πως έχω πολλές τελευταία!”.
“Τότε φοβάμαι πως οι στιγμές μοναξιάς σου θα αυξηθούν από αύριο!”, του απάντησε χαριτωμένα. “Οι γονείς μου αποφάσισαν να εκπληρώσουν ένα τάμα στην Παναγία, και έτσι αύριο φεύγουμε για το νησί σου. Ο πατέρας σκέφτηκε πως είναι καλή ιδέα να είμαστε εκεί στην γιορτή Της, την Κυριακή”.
Ο Αργύρης ξέσπασε σε ένα δυνατό γέλιο.
“Αν είναι δυνατόν!”, φώναξε ενθουσιασμένος. ”Ο πεθερούλης μου μου έκανε το καλύτερο δώρο! Ξέρεις πόσο λαχταρούσα να βρεθώ του Ευαγγελισμού στην πατρίδα μου;”.
“Δηλαδή;”, ρώτησε η Ελπίδα έκπληκτη.
“Δηλαδή αύριο ταξιδεύουμε μαζί για Τήνο!”, της απάντησε κεφάτος και τη φίλησε αποχαιρετώντας την..
Η καλή του διάθεση μετά τη συνάντηση με την Ελπίδα, χάλασε αμέσως με το που έφτασε στη Νομική. Τα κατεβασμένα κεφάλια όσων συμφοιτητών του ήταν εκεί, δεν προμήνυαν τίποτα καλό. Τους καλημέρισε, όμως το μόνο που εισέπραξε ήταν παγωμένα βλέμματα.
“Δεν έμαθες τα νέα;”, τον ρώτησε καχύποπτα ο Σίμος ο τεταρτοετής. “Δεκαπέντε άτομα μπαγλάρωσαν, οι περισσότεροι φίλοι σου. Όλος ο πυρήνας της οργάνωσης σου βρίσκεται στα χέρια τους και τους ετοιμάζουν για θητεία. Μόνο εσύ στάθηκες τυχερός και τη γλύτωσες!”, κατέληξε κοιτώντας τον περίεργα.
Ο Αργύρης χαμήλωσε τα μάτια. Δεν άντεχε να διαβάζει την υποψία στα μάτια του Σίμου.
“Ναι, η τύχη με βοήθησε”, απολογήθηκε με φωνή που μόλις ακούγονταν.
“Να πάρεις κανένα λαχείο τότε!”, αντιγύρισε ο Σίμος και ο Αργύρης προτίμησε να μη δώσει συνέχεια, γιατί καταλάβαινε πως ότι λεγόταν δεν θα του άρεσε καθόλου!
Ευτυχώς δεν συμμερίζονταν όλοι τη γνώμη του Σίμου, αν και οι περισσότεροι είχαν και αυτοί παρόμοια ερωτηματικά.
Παρακολούθησε με δυσκολία την παράδοση, κρατώντας σημειώσεις, και έφυγε με βαριά καρδιά, χωρίς να μιλήσει σε κανένα. Η μόνη του σκέψη να αποδείξει πως δεν ευθυνόταν για την ταλαιπωρία των συντρόφων του. Ήταν άδικο να τον κατηγορούν, έστω και καλυμμένα, γι΄αυτή την εξέλιξη. Ρίσκαρε και τη ζωή του πολλές φορές για τον αγώνα, και δεν του έπρεπε τέτοια αντιμετώπιση. Δεν τους κρατούσε κακία, μόνο ένα παράπονο ανέβηκε στα μάτια του και κύλησε με τη μορφή δακρύων στα μάγουλα του.
Αντιπάλευαν μέσα του η απόφαση να αποσυρθεί από τα κοινά, με τη θέληση του να εντείνει τους αγώνες. Τα λόγια της Ελπίδας ξανάρθαν στο νου του:” Όχι δεν θα κάνεις τώρα πίσω. Δεν θα κάνουμε πίσω!”. “Ναι”, αποφάσισε οριστικά. “Δεν έχω δικαίωμα να κάνω πίσω τώρα που όλα μοιάζουν να καταρρέουν. Σαν τον Φοίνικα πρέπει να αναστηθεί η επανάσταση μέσα από τις στάχτες της!”. Χαμογέλασε με την αναφορά του στο μισητό πουλί της χούντας! Ακόμη και τους μύθους κατάφεραν να σκοτώσουν τα καθίκια!
Με την επιστροφή του από το νησί θα πλησίαζε τη Δημοκρατική Άμυνα. Αρκετά πειραματίστηκε με ομαδούλες και γρουπούσκουλα, που είχαν υποτυπώδη οργάνωση και περιορισμένες δυνατότητες. Η κεντροαριστερά ήταν ο δικός του χώρος, και μέσα από αυτόν θα συνέχιζε να παλεύει.
Ένιωσε έντονη την επιθυμία να πιει έναν καφέ στο κέντρο μετά από καιρό. Κάθισε στο πεζοδρόμιο του Ζόναρς και παρήγγειλε φραπέ. Δυο τραπεζάκια αριστερά του παρατήρησε την εντυπωσιακή μελαχρινή γυναίκα, που έδειχνε αρκετά ευκατάστατη. Τίποτα επάνω της δεν φαινόταν ψεύτικο. Δεν φορούσε εξεζητημένα κοσμήματα, αλλά και το κολιέ και τα ασορτί σκουλαρίκια της ήταν φινετσάτα και προφανώς πανάκριβα. Το ίδιο και η καφέ τσάντα επώνυμου οίκου. Τα μακρυά μαύρα μαλλιά της πιασμένα σε ένα κομψό κότσο, την μεγάλωναν κάπως όμως της προσέδιναν ένα αρχοντικό στυλ, τόσο ταιριαστό με την όλη προσωπικότητα της.
Έμεινε να την κοιτάζει αδιάκριτα αρκετά δευτερόλεπτα και αυτή του η αδιακρισία τράβηξε την προσοχή της. Δεν έδειξε να ενοχλείται, αντίθετα φάνηκε να απολαμβάνει το φλερτ του άγνωστου όμορφου νεαρού, και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα κατακόκκινα χείλη της. Ο Αργύρης έσπευσε να τραβήξει τη ματιά του, προσποιούμενος πως ψάχνει τον σερβιτόρο.
“Μήπως έχετε φωτιά;”, την άκουσε έκπληκτος να τον ρωτάει, και βλαστήμησε τον εαυτό του που δεν φρόντισε να έχει επάνω του αναπτήρα, παρόλο που δεν κάπνιζε!
“Δυστυχώς δεν καπνίζω.”, απάντησε μουδιασμένα. “Μπορώ όμως να σας βρω!”
”Μάλλον δεν θα χρειαστεί!”, του απάντησε βλέποντας την αστραφτερή Mercedes-Benz W116, να σταματάει ακριβώς μπροστά τους. “Ήρθε ο καλός μου και πρέπει να φύγω! Στο επανιδείν!”, τον χαιρέτησε στέλνοντας του ένα φιλί με μια τσαχπίνικη κίνηση.
Ο Αργύρης δεν ανταπέδωσε την χειρονομία φοβούμενος την αντίδραση του συνοδού της. Με μεγάλη περιέργεια προσπάθησε να δει μέσα από το μισάνοιχτο παράθυρο τον τυχερό που την είχε στο πλάι του. Και όταν τον αναγνώρισε έμεινε άγαλμα! Αυτό το υπέροχο πλάσμα ανήκε στον Πετρή!
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου