Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
"Τι υπέροχο μωράκι ήταν αυτό!”, θαύμασε η Ελπίδα όταν κάθισαν στην παραλία, μετά την βόλτα και τα ψώνια,για ένα χυμό. “Κάπως έτσι θέλω να μοιάζουν και τα δικά μας παιδιά!”.
”Θα μοιάζουν”, της είπε με σιγουριά ψάχνοντας στο πορτοφόλι του.
Βρήκε τη φωτογραφία της Αναστασίας μωρό και της την έδειξε.
“Πλάκα κάνεις! Φτυστό το κοριτσάκι που είδαμε!”
”Ναι είναι φοβερό.”, απάντησε προβληματισμένος με την επιβεβαίωση της γνώμης του.
”Τελικά όλοι έχουμε τον σωσία μας, κάπου στον κόσμο”, διαπίστωσε η Ελπίδα “Πολύ θα ήθελα να γνωρίσω την δική μου!”
“Δεν υπάρχει μάτια μου.”, της χαμογέλασε.”Εσύ είσαι μοναδική!”
Τον ευχαρίστησε με ένα φιλί για την φιλοφρόνηση και σηκώθηκε να ρίξει μια ματιά στα καΐκια τα οποία λικνίζονταν στις προσταγές του Μαΐστρου, που δεν έλεγε να κοπάσει.
Ο Αργύρης προσπαθούσε μάταια να βγάλει από το μυαλό του το ζευγάρι και το μωρό που τον εντυπωσίασε. Άλλωστε είχε δίκιο η Ελπίδα, πως υπάρχουν άνθρωποι που μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό, δίχως να έχουν συγγενική σχέση μεταξύ τους. Αν μπορούσε να θυμηθεί που τους είχε ξανασυναντήσει, ήταν σίγουρος πως θα ηρεμούσε. Το πιθανότερο μια τυχαία συνάντηση κάπου θα υπήρξε, αν και η διαίσθηση του άλλα του έλεγε.
Ευτυχώς η εμφάνιση της Αναστασίας, που ήρθε να τον βρει ειδοποιημένη από τον άντρα της, σταμάτησε αυτή την μάταιη αναζήτηση. Αγκαλιάστηκαν με θέρμη και μετά τις συστάσεις με την Ελπίδα, η Αναστασία τους κάλεσε το βράδυ για φαγητό. Η Ελπίδα είχε τις αντιρρήσεις της και ο Αργύρης συμφώνησε μαζί της.
“Οι γονείς της θα αισθάνονται άσχημα”, την δικαιολόγησε. “Καλύτερα να πάμε κάπου έξω.”.
“Τότε να πάμε στον Κτικάδο!”, τους πρότεινε.”Η ταβέρνα του Βασίλη είναι φανταστική!”. Κανόνισαν να βρεθούν στην εξέδρα στις οκτώ και μιας και ο Γιώργος θα έμενε στο μαγαζί, θα πήγαιναν με το αυτοκίνητο της Αναστασίας.
Όλα κύλησαν υπέροχα το βράδυ. Ο Απόστολος τίμησε δεόντως τις φανταστικές φρουτάλιες και το μπακαλιάρο με σκορδαλιά, και η γυναίκα του τον απείλησε πως θα τον διώξει από το δωμάτιο εξαιτίας του σκόρδου! Απειλή που βέβαια δεν πραγματοποίησε. Αργά, κοντά στα μεσάνυχτα επέστρεψαν στην πόλη με την υπόσχεση το πρωί να κατέβουν στο χωριό. Ο Απόστολος σκόπευε να νοικιάσει αυτοκίνητο και έτσι δεν χρειαζόταν να αγχώνεται η Αναστασία.
Ο Αργύρης θα κοιμόταν στο σπίτι της αδελφής του και έτσι θα είχαν την ευκαιρία να τα πουν μετά από τόσο καιρό.
Το πρωί ξεκίνησαν οι τέσσερις τους για τον Πάνορμο. Το Fiat 124 που νοίκιασαν δεν τους απογοήτευσε καθόλου. Έβγαλε με μεγάλη άνεση τις ανηφόρες, και τα κρατήματα του στις επικίνδυνες στροφές ήταν άψογα. Έτσι με άνεση και χωρίς απρόοπτα έφτασαν σε τρία τέταρτα στο χωριό. Ο ενθουσιασμός της Υπαπαντής μόλις τους αντίκρισε ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής.
Το ίδιο ανυπόκριτη και η χαρά της Φροσούλας που σχεδόν ξημεροβραδιαζόταν στης πεθεράς της, τώρα που έλειπε ταξίδι πάλι ο Νικολής μαζί με τον πατέρα της. Αλλά και τα αισθήματα της Ελπίδας και των γονιών της ήταν το ίδιο θερμά. Συμπάθησαν με την πρώτη ματιά τις δυο απλοϊκές γυναίκες με τους ανεπιτήδευτους τρόπους και δεν έχαναν ευκαιρία να το δείχνουν.
Αργά το απόγευμα αποφάσισαν να φύγουν, με την υπόσχεση να βρεθούν την επομένη στη λιτανεία της εικόνας της Μεγαλόχαρης. Ο Αργύρης με βαριά καρδιά δέχτηκε να μείνει εκεί, υπακούοντας στη θέληση όλων, μηδέ της Ελπίδας εξαιρουμένης. Είχε ανάγκη, του είπε, η μητέρα του να τον χαρεί λίγο πριν γυρίσει στην Αθήνα.
Το τραπέζι που έστρωσε η Υπαπαντή ήταν λιτό και νηστίσιμο. Φασολάκια, ντομάτα σαλάτα και ελιές. Παραμονή της γιορτής και κανονικά ούτε λαδερά δεν έπρεπε, αλλά όπως λένε”ασθενής και οδοιπόρος”, συγχωρούνται. Παρεξηγημένη η φράση αυτή, όμως η Υπαπαντή δεν το γνώριζε, όπως και οι περισσότεροι άλλωστε. Ωδιπόρος είναι η σωστή λέξη, που σημαίνει εγκυμονούσα!
“Θα κατέβει και ο Δήμος”, ανακοίνωσε ο Αργύρης. “Σε λίγες μέρες θα πάρει άδεια”.
Από την απορία στα μάτια της Φροσούλας, κατάλαβε πως έκανε γκάφα, χαλώντας την έκπληξη του αδελφού του, τώρα όμως δεν μπορούσε να το πάρει πίσω.
Η Υπαπαντή πέταξε από τη χαρά της.
“Καλώς να ορίσει!”, ψιθύρισε βουρκωμένη.
Η Τήνος λαμπροφορημένη είναι έτοιμη να υποδεχθεί την Προστάτιδα της. Πλήθος πιστών, ντόπιων και επισκεπτών, έχει κατακλύσει από νωρίς τον ναό και το δρόμο που θα περάσει η πομπή. Συναντήθηκαν με την Ελπίδα και τους γονείς της στο καφενείο κάτω από το ξενοδοχείο του Αλαβάνου, και ανέβηκαν προς τον ναό. Στη μέση περίπου της διαδρομής θεώρησαν πως είναι καλό σημείο για να παρακολουθήσουν τη λιτανεία.
Οι καμπάνες άρχισαν να κτυπούν χαρμόσυνα, σημάδι πως η εικόνα ξεκίνησε την πορεία της προς το λιμάνι. Η Ελπίδα με τους γονείς και την Υπαπαντή κατέβηκαν στον δρόμο, μαζί με δεκάδες άλλους προσκυνητές, για να περάσει η εικόνα από πάνω τους. Δεν τους ακολούθησε ο Αργύρης, που είχε μείνει κοκαλωμένος στη θέση του, ούτε η Φροσούλα, που κατάλαβε ότι κάτι τον απασχολούσε και προτίμησε να μείνει δίπλα του.
“Τι συμβαίνει Αργύρη;”, τον ρώτησε με αγωνία, αλλά απάντηση δεν πήρε.
Η ματιά του ήταν καρφωμένη στο απέναντι πεζοδρόμιο. Εκεί που έστεκε το ζευγάρι με το μωρό που είδε τη χθεσινή ημέρα. Δεν ήταν όμως αυτό που του έφερε αναστάτωση, αλλά ο Άρης που τους συνόδευε! Σαν να ξύπνησε από λήθαργο, αναγνώρισε τα πρόσωπα που προσπαθούσε να θυμηθεί χωρίς αποτέλεσμα μέχρι τώρα. Οι ευτυχείς γονείς στο μαιευτήριο, που ο Πετρής έχασε το δικό του παιδί. Πέρασε κάτω από το σκοινί που οριοθετούσε τον χώρο ανάμεσα σε θεατές και προσκυνητές και πέρασε απέναντι.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου