Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
.Μετά από λίγα λεπτά αναμονής άκουσε τη φωνή του. “Μου είπαν πως πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό. Ελπίζω να είναι πραγματικά γιατί δεν έχω χρόνο για χάσιμο!”
“Στην έχουν στημένη.”, του είπε ξερά με αλλαγμένη φωνή. “Ξέρουν τα πάντα για τους “Γερμανούς”, και την αυριανή παραγγελία!”
“Δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε!”, απάντησε αν και καταλάβαινε πολύ καλά. '
"Εγώ πάντως σε προειδοποίησα”, του είπε και έκλεισε τη γραμμή.
Ο Μάρκος έμεινε για λίγες στιγμές συλλογισμένος και ύστερα σήκωσε το τηλέφωνο.
“Άκυρη η παραγγελία των Γερμανών. Ειδοποίησε να στείλουν μόνο τα δικά μας.”
Ο συνομιλητής του κατάλαβε αμέσως. Χρόνια τσιράκι του δεν υπήρχε περίπτωση να του ξεφύγει το υπονοούμενο.
”Εντάξει, παίρνω αμέσως να ακυρώσω την παραγγελία.”
Ο Μάρκος κάλεσε τη γραμματέα του. “Στείλε μου τον Αντρέα”, διέταξε και αυτή τσακίστηκε να εκτελέσει την προσταγή του. Σε δυο λεπτά ο Αντρέας ήταν στο γραφείο του. Ένας τύπος εύσωμος γύρω στα τριάντα που θύμιζε μπράβο σε νυχτερινό κέντρο.
“Σε θέλω να τελειώσεις μια δουλειά. Έχω μια υπόθεση που πρέπει να κλείσει αύριο. Θα κανονίσεις να φανεί τροχαίο, ξέρεις εσύ!”
“Τόπο και πρόσωπο.”, τον ρώτησε απλά.
“Στη διασταύρωση για Αθήνα, φιατάκι πράσινο, γυναίκα νεαρή. Από το σπίτι μου θα ξεκινήσει. Θα την έχετε σε παρακολούθηση, αλλά δεν θα κάνεις καμία κίνηση αν δεν σου δώσω εντολή.”
Ο τύπος έκανε μεταβολή και εξαφανίστηκε για να κανονίσει τις λεπτομέρειες. “Κανείς δεν πουλάει το Μάρκο κοριτσάκι!”, μονολόγησε, “Εύχομαι μόνο η άγνωστη να κάνει λάθος, αν και μάλλον δεν κάνει!”
Το φορτηγό ψυγείο πέρασε τα σύνορα στις έντεκα το πρωί της επομένης. Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω περιπολικά και μηχανές της αστυνομίας του έκλεισαν το δρόμο. Άνοιξαν την πόρτα και με ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά άρχισαν την έρευνα, αν και ο Αντώνης ήταν σίγουρος πως δεν θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν την κόκα μέσα από τόσες μυρωδιές κρεάτων. Πραγματικά είχε δίκιο και ζήτησε από τον εισαγγελέα που ήταν παρών στην επιχείρηση την άδεια να προχωρήσουν με πιο παραδοσιακούς τρόπους. Ο εισαγγελέας έδωσε την άδεια και πέντε αστυνομικοί με κοφτερά μαχαίρια άρχισαν να ξεσκίζουν τα κρέατα. Όπως ήταν αναμενόμενο δεν βρήκαν τίποτα! Ο υπαστυνόμος ακούμπησε σοκαρισμένος στο καπό του αυτοκινήτου του. Αυτό ήταν το τέλος! Το βλέμμα του εισαγγελέα δεν άφηνε πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
“Υπαστυνόμε”, τον άκουσε να του λέει επιτιμητικά, “Την επόμενη φορά, αν υπάρξει, φροντίστε να είσαστε πολύ πιο προσεκτικός! Φαντάζομαι θα ξέρετε τις συνέπειες της αποτυχίας σας.”
Κούνησε λυπημένος το κεφάλι. “Σήμερα κι όλας θα υποβάλω την παραίτηση μου! Αναλαμβάνω ακέραια την ευθύνη για το φιάσκο.” Ένας αστυφύλακας τον πλησίασε διστακτικά.
“Κύριε υπαστυνόμε, ο αρχηγός σας ζητάει στον ασύρματο.”
“Ξέρεις που μας έμπλεξες υπαστυνόμε;”, άκουσε την οργισμένη φωνή του. “Ο δικηγόρος του μας ζητάει εκατομμύρια για την καταστροφή του φορτίου και τα διαφυγόντα κέρδη! Και μιλάμε για τον Ιωάννου. Το πρώτο όνομα στα δικαστήρια!”
“Αναλαμβάνω την ευθύνη”, επανέλαβε μονότονα. “Υποβάλω προφορικά την παραίτηση μου και επιστρέφοντας θα την υποβάλω και γραπτώς”
“Μακάρι αυτό να έλυνε το πρόβλημα Αλεξίου. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να στερήσεις από το σώμα έναν αξιωματικό που είχε όλα τα προσόντα να διακριθεί και να προσφέρει!”
Το μόνο που ενδιέφερε τώρα τον Αντώνη ήταν να ειδοποιήσει τη Ρηνιώ. Αν δεν ήταν η ίδια που χάλασε τη δουλειά, και ο υπαστυνόμος ήταν σίγουρος πως δεν είναι, κινδύνευε σοβαρά. Ο Μάρκος δεν είναι από τους ανθρώπους που θα κατάπιναν ατιμώρητα τέτοια προδοσία! Πήγε στο κοντινό βενζινάδικο και σχημάτισε τον αριθμό της βίλας. Η αγωνία του έγινε τρόμος όταν δεν απάντησε κανείς. Περίμενε λίγα λεπτά, όσο να καπνίσει ένα τσιγάρο και επανέλαβε την κλήση. Με ανακούφιση την άκουσε να απαντά. “Φύγε αμέσως! Όλα πήγαν στραβά!”, της είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.
Η Μαριγώ δεν ήξερε αν ο Μάρκος την είχε πιστέψει. Έπρεπε να το διαπιστώσει. Σταμάτησε ένα ταξί και ζήτησε να την πάει στη διεύθυνση που έγραφε η κάρτα. Κατέβηκε εκατό περίπου μέτρα μετά τα ψυγεία της επιχείρησης, ζητώντας από τον ταξιτζή να την περιμένει.. Τον Αλέξανδρο, που έμπαινε εκείνη την ώρα, τον αναγνώρισε έστω κι αν ήταν εμφανώς πιο γερασμένος από ότι στην φωτογραφία. Παρέμενε ωστόσο το ίδιο γοητευτικός, ίσως και ακόμα περισσότερο με το κύρος που του έδινε η επαγγελματική του επιτυχία. Η απρόσμενη παρουσία του εκεί την αποθάρρυνε από το να συναντήσει τον Μάρκο. Δεν ήθελε να την δει γιατί αυτό θα έβαζε σε κίνδυνο τα σχέδια που είχε για την συνέχεια. “Μπορούμε να γυρίσουμε πίσω παρακαλώ;”, απευθύνθηκε στον οδηγό, και εκείνος κάνοντας επί τόπου στροφή ξεκίνησε.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου