Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Ο Αντρέας μετά το ΟΚ του Μάρκου ετοίμασε προσεκτικά την επιχείρηση που του είχε ανατεθεί. Η μόνη αλλαγή που έκανε στις εντολές που πήρε ήταν ο τόπος του σκηνικού. Η διασταύρωση είχε φανάρια και αρκετή κίνηση, πράγμα που δυσκόλευε πολύ το στήσιμο τροχαίου. Προτίμησε τον αμέσως προηγούμενο δρόμο που είχε μόνο Στοπ και ήταν μονόδρομος. Τρεις πρόθυμοι που χρησιμοποιούσε συχνά για τέτοιες βρομοδουλειές είχαν πάρει ήδη τις θέσεις τους.
Όταν η Ρηνιώ, αφού μάζεψε βιαστικά τα πράγματα της, μπήκε στο αυτοκίνητο, αμέσως ξεκίνησε και ένα Όπελ που ήταν παρκαρισμένο κοντά της. Κόλλησε σχεδόν πίσω της ακολουθώντας την ίδια διαδρομή. Ένα δεύτερο αυτοκίνητο, ένα παλιό Ντάτσουν βγήκε μπροστά της από τον παράδρομο. Με πολλή αργή ταχύτητα κατευθύνθηκε προς το δρόμο που είχε επιλεγεί. Σταμάτησε στο Στοπ να ελέγξει και πέρασε απέναντι. Η Ρηνιώ ακολούθησε και βλέποντας ένα φορτηγό σε αρκετή απόσταση να κινείται με μικρή ταχύτητα, προσπάθησε να περάσει κι αυτή. Ξαφνικά ο μπροστινός της σταμάτησε απότομα κλείνοντας της το δρόμο, ενώ το Όπελ έμεινε ακριβώς πίσω της αφήνοντας την στη μέση της διασταύρωσης!.
Το τριαξονικό ανέπτυξε ταχύτητα, και έπεσε με σφοδρότητα πάνω στο μικρό Φιατάκι. Ούτε που πρόλαβε να ακούσει τους ανατριχιαστικούς ήχους από τις λαμαρίνες που συνθλίβονταν, μαζί με το κορμί της! Ο οδηγός του Ντάτσουν, όπως ήταν φυσικό, συνέχισε προς τη κεντρική διασταύρωση και πήρε το ρεύμα προς Αθήνα. Οι υπόλοιποι δυο δήθεν σοκαρισμένοι κατέβηκαν από τα αυτοκίνητα. Κυρίως ο οδηγός του φορτηγού, που έδειχνε και ελαφρά τραυματισμένος στο μέτωπο, χτυπιόταν και ούρλιαζε, βρίζοντας την κακιά ώρα! Οι περίοικοι που μαζεύτηκαν γρήγορα προσπαθούσαν να τον ηρεμήσουν.
“Δεν έφταιγες παλληκάρι μου”, του είπε ένας ηλικιωμένος. Εσύ πήγαινες κανονικά! Το Φίατ παραβίασε το Στοπ!” Την ίδια απόφαση έβγαλε και η τροχαία, αν και η υπόθεση θα κατέληγε στα δικαστήρια, όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις. Εξάλλου και η μαρτυρία του οδηγού του Όπελ ήταν κατηγορηματική. Η κοπέλα πέρασε το δρόμο χωρίς καν να σταματήσει, ούτε να ελέγξει.
Η είδηση του τραγικού θανάτου έπεσε σαν βόμβα στο περιβάλλον της Ρηνιώς! Ο Αντώνης κατέρρευσε και χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες. Σε κατάσταση σοκ, παρ΄όλες τις ηρεμιστικές ενέσεις, επαναλάμβανε μονότονα:” Εγώ φταίω! Εγώ φταίω!” ΟΙ τρεις άλλοι, η Καλλιόπη, η Μαριγώ και ο Γιώργος μαζεύτηκαν στο σπίτι της θείας και προσπαθούσαν να μαζέψουν τα κομμάτια τους, μετά την οδυνηρή εξέλιξη. Ειδικά η Μαριγώ έδειχνε περισσότερο συγκλονισμένη από όλους! Έτρεμε ολόκληρη και έκλαιγε συνεχώς με λυγμούς.
Μάταια η θεία της Καλλιόπης προσπαθούσε να την συνεφέρει! Ο Γιώργος στράφηκε χαμηλόφωνα στην Καλλιόπη, που επίσης ήταν σε κακά χάλια.
” Νομίζω πως την αδικήσαμε τη Μαριγώ! Τελικά, κυρίως εγώ, έκανα μεγάλο λάθος να την κατακρίνω!”.
Ούτε στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό του πως ίσως, το αγιορείτικο κομποσκοίνι που είχε βάλει κρυφά στην τσάντα της όταν πήγαν στο ξενοδοχείο να της μεταφέρουν τα δυσάρεστα νέα, είχε παίξει κάποιο ρόλο σε αυτή την αλλαγή της συμπεριφοράς της! Η Καλλιόπη συμφώνησε αμέσως με ένα κούνημα του κεφαλιού.
“Εγώ την αδίκησα περισσότερο”, του απάντησε το ίδιο σιγανά. “Της απέδωσα ακόμα και φόνο, ενώ μου ορκιζόταν πως ήταν ατύχημα”
Η αντίδραση της Μαριγώς αυτή τη φορά δεν ήταν εντελώς υποκριτική. Ο θάνατος αυτός δεν ήταν στα σχέδια της. Μια τιμωρία για την στάση της Ρηνιώς στην ταβέρνα ήθελε μόνο, και όχι αυτή την κατάληξη. Με τους άλλους τρεις ήταν διαφορετικά. Την είχαν βλάψει, την είχαν κοροϊδέψει, την είχαν απορρίψει. Δεν είχε άλλη επιλογή! Έτσι τουλάχιστον δικαιολογούσε τον εαυτό της. Μετά από πολύ καιρό πραγματικά ένιωθε λύπη για κάποιον, ακόμα και τύψεις για την προδοσία που έφερε το θάνατο μιας πολύ καλής φίλης!
Ο Γιώργος την πλησίασε, αφού πήρε την έγκριση της Καλλιόπης με ένα νεύμα, και κάθισε δίπλα της στον καναπέ. Άπλωσε το χέρι του και έπιασε το δικό της.
“Σε καταλαβαίνω καλή μου.” της είπε τρυφερά. “Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου με τόσο τραγικό και αναίτιο τρόπο, δεν ξεπερνιέται εύκολα! Πόσο μάλλον που ήταν το δεύτερο κτύπημα μέσα σε λίγες μέρες. Πρέπει να κάνεις κουράγιο! Εμείς θα είμαστε κοντά σου. Θα σε φροντίζουμε και θα σε αγαπάμε!”
Τα λόγια του την ηρέμησαν κάπως.
“Αλήθεια θα με αγαπάτε; ”ρώτησε με πόνο. “
Ο Γιώργος την αγκάλιασε και ακούμπησε το μέτωπο του στο μάγουλο της.
“Να μην αμφιβάλλεις στιγμή! Σε γνωρίζω λίγο, και ίσως σε είχα παρεξηγήσει. Όμως τώρα είμαι σίγουρος πια, πως είσαι υπέροχος άνθρωπος!”
Η Καλλιόπη δεν είδε με καλό μάτι την προσέγγιση του Γιώργου με τη Μαριγώ. Μπορεί να μετάνιωσε γιατί την είχε κακοχαρακτηρίσει, όμως υποσυνείδητα διατηρούσε επιφυλάξεις σχετικά με τις προθέσεις της. Αυτά τα σκαμπανεβάσματα στη συμπεριφορά της, δεν φαίνονταν λογικά. Οπωσδήποτε έπρεπε να βρει τρόπο να προφυλάξει τον Γιώργο από τυχόν μεταστροφή της Μαριγώς, στον κακό εαυτό της. Ο Γιώργος από τη μεριά του, έδειξε να γοητεύεται από το γλυκό και ευαίσθητο κορίτσι, που είδε τις τελευταίες ώρες στο πρόσωπο της Μαριγώς. Ξαφνικά η σεμνή και συνετή Καλλιόπη, σαν να πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου