Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Μαζί της ξύπνησε ο άντρας μέσα του, κάτι που δεν είχε αισθανθεί με την Καλλιόπη.
“Οι γονείς της άραγε το έμαθαν;”, ρώτησε η θεία σπάζοντας την σιωπή που είχε επικρατήσει.
“Νομίζω η αστυνομία θα επωμιστεί αυτό το θλιβερό καθήκον! Πρέπει τυπικά να γίνει και η αναγνώριση.”, απάντησε η Καλλιόπη.
“Φοβάμαι πως ο παπάς ειδικά δεν θα το αντέξει!”, παρατήρησε με θλίψη η θεία.
“Λέτε να γίνει εδώ η κηδεία;”, συνέχισε.
“Δεν το πιστεύω. Θα θέλουν να την έχουν κοντά τους, να ανάβουν το καντήλι της!”, είπε η Καλλιόπη και ξέσπασε πάλι σε λυγμούς.
Και έτσι έγινε. Ο παπάς κι η παπαδιά κουρέλια σωστά, ήρθαν για τις απαραίτητες διατυπώσεις και μαζί με το μακάβριο φορτίο επέστρεψαν στο χωριό. Η ζωή των κοριτσιών επέστρεψε σιγά σιγά στην καθημερινότητα. Η Καλλιόπη μετά μια διήμερη άδεια γύρισε στη δουλειά και η Μαριγώ στις άσκοπες βόλτες για να ξεπεράσει την ανία της. Το επόμενο Σάββατο η Καλλιόπη την έφερε στη βιοτεχνία να συζητήσει με την ιδιοκτήτρια το ενδεχόμενο να δουλέψει εκεί. Τα βρήκαν και θα έπιανε δουλειά από Δευτέρα που θα σταματούσε η Καλλιόπη.
Όταν η Μαριγώ γύρισε στο ξενοδοχείο βρήκε τον Γιώργο να την περιμένει απέξω.
“Πέρασα να δω πως είσαι”, της είπε δειλά.
“Τώρα που σε είδα πολύ καλύτερα!”, του απάντησε γλυκά.
“Θα ήθελες να πάμε για έναν καφέ;”
“Ας ανέβουμε πρώτα να αλλάξω και φεύγουμε.”
Ανέβηκαν στο δωμάτιο και η Μαριγώ μπήκε στο μπάνιο. Άνοιξε την τσάντα να βγάλει τα καλλυντικά της. Μαζί έβγαλε και το κομποσκοίνι. Το κοίταξε περίεργα, απορώντας πως βρέθηκε εκεί, αλλά δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Χτένισε τα μαλλιά της, βάφτηκε και βγήκε.
“Τι λες να φορέσω;”, ρώτησε τον Γιώργο που καθόταν στην άκρη του κρεβατιού.
“Ότι και να βάλεις θα είσαι μια κούκλα!”, της απάντησε γοητευμένος. Του χαμογέλασε και διάλεξε ένα εμπριμέ κοντό φόρεμα που είχε αγοράσει πρόσφατα. Προτίμησε ένα μικρό τσαντάκι που ταίριαζε καλύτερα με το ντύσιμο που επέλεξε. Αργά αργά έβγαλε το μπλουζάκι και ύστερα το λινό παντελόνι που φορούσε, χωρίς να την νοιάζει πως το έκανε μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Γιώργου! Έμεινε σχεδόν γυμνή μπροστά του φορώντας μόνο το κάτω εσώρουχο. Το γυμνό της στήθος και οι εφηβικές της καμπύλες θα κόλαζαν και άγιο! Πόσο μάλλον έναν εικοσάρι νέο που δεν είχε αντικρίσει ποτέ πριν γυναικείο κορμί γυμνό!
“Συγγνώμη.”, του είπε με δήθεν αθώο ύφος, καθώς τον είδε αναστατωμένο. “Ξέχασα να σου πω να γυρίσεις από την άλλη!” Ο Γιώργος και να ήθελε να απαντήσει μάλλον δεν θα μπορούσε. Αδυνατούσε να αρθρώσει έστω και λέξη!
Του γύρισε την πλάτη και έσκυψε να βρει παπούτσια να ταιριάξει. Ο Γιώργος ξεπέρασε πια τις αντοχές του! Οι ορμές του έπνιξαν κάθε λογική. Έπνιξαν τον όρκο αγαμίας μέχρι το γάμο, που είχε δώσει στον εαυτό του και τον Θεό! Την αγκάλιασε και την έστρεψε προς το μέρος του. Το φιλί που της έδωσε μπορεί να ήταν άτεχνο, όμως περιείχε όλη τη φλόγα της ερωτευμένης του καρδιάς! ΄Έκαναν παθιασμένο έρωτα και έφτασαν σχεδόν ταυτόχρονα στην κορύφωση. Τότε ήταν που ο Γιώργος ξαναβρήκε τον εαυτό του, και σαν τον Απόστολο Πέτρο έκλαψε πικρά για τη στιγμιαία αδυναμία, που του έκλεισε οριστικά το δρόμο προς το όνειρο της ιεροσύνης!.Τότε ήταν που είδε με τρόμο το αίμα στις παλάμες και το πλευρό της Μαριγώς, και τον νεαρό λευκοντυμένο άντρα που τον κοιτούσε με λύπη!
“Συγχώρεσε με!”, φώναξε με οδύνη.
“Για ποιο πράγμα;”, ρώτησε έκπληκτη η Μαριγώ.
“Δεν ζητάω από σένα συγχώρεση δαίμονα!”, της είπε οργισμένος. “Από τον Κύριο τη ζητάω!”
”Μη μου πεις πως τον βλέπεις και εσύ!”, του είπε με τρόμο. Δεν της απάντησε, μόνο ντύθηκε βιαστικά και βγήκε παραπατώντας από το δωμάτιο. Ο ρεσεψιονίστ τον κοίταξε με περιέργεια. Τα αλλοιωμένα χαρακτηριστικά του, μαρτυρούσαν πως κάτι πολύ σοβαρό του είχε συμβεί! Με την ίδια ή μάλλον πολύ περισσότερη ταραχή, αντίκρισε το παραμορφωμένο του πρόσωπο η Καλλιόπη, που μόλις είχε έρθει για επίσκεψη στη Μαριγώ.
”Γιώργο!”, του φώναξε με αγωνία, αλλά εκείνος χωρίς να της απαντήσει έτρεξε να εξαφανιστεί. Απόμεινε μαρμαρωμένη να τον βλέπει να χάνεται τρικλίζοντας. Για μια στιγμή σκέφτηκε να τον ακολουθήσει, όμως προτίμησε να ανέβει στη Μαριγώ. Εκείνη θα της εξηγούσε αν είχε γίνει αυτό που φοβόταν και ήλπιζε πως δεν είχε συμβεί!. Κτύπησε διακριτικά την πόρτα. Το θέαμα της γυμνής Μαριγώς , που μόλις κάλυπτε μια πετσέτα μπάνιου, επιβεβαίωσε τις φοβερές υποψίες της.
“Γιατί;” τη ρώτησε με παράπονο. Η Μαριγώ ανασήκωσε με αδιαφορία τους ώμους.
“Και να πεις πως ήταν τίποτα σπουδαίο!”, της απάντησε προκλητικά.
Η Καλλιόπη δεν περίμενε να ακούσει περισσότερα. Με δακρυσμένα τα μάτια κατέβηκε τις σκάλες και έφυγε τρέχοντας μακριά της. Η απόφαση να την ξεγράψει από τη ζωή της ήταν πια οριστική και αμετάκλητη. Τον Γιώργο θα μπορούσε κάποτε να τον συγχωρήσει, αν και αμφέβαλε πως θα την ξαναπλησίαζε ποτέ.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου