ΖΩΗ Σ’ ΑΦΑΣΙΑ
Μια ζωή ξοφλημένος, με σκυμμένο κεφάλι,
μια ανάσα μονάχα, και σέρνεσαι πάλι.
Μια πρέζα ευτυχία δανεική, όλο κι όλο,
κι ύστερα θύμα, να σου πιάνουν τον κώλο.
Με εντούρο ή χάμερ, με κουκούλα ή όχι,
με μολότοφ ή κόκα, μια ζωή στην απόχη.
Σ’ ένα ξέφρενο γύρο, ορισμένου θανάτου,
σου κρατάνε μια θέση, σε μιαν άκρη του πάτου.
Σ’ έχουν εύκολη λεία, σε κρατάνε στο χέρι,
στη γωνιά σε στριμώχνουν, και σου στήνουν καρτέρι.
Σου πουλάνε ελπίδα, ή στα παίρνουνε όλα,
γίνε άνθρωπος πάλι, απ’ τη λάσπη ξεκόλλα.
Κάθε λίγο παράτα, τα είδωλα απαρνήσου,
τα κρυμμένα φτερά σου, βρες τα και ξαναντύσου.
Σπάσε τις χειροπέδες, κάνε εσύ το κουμάντο,
όπλισε την ψυχή σου, ξαναγίνε κομάντο!
Ζωή σ’αφασία, και στην κάνουνε τράκα,
το τυρί τους το είδες, μα δε βλέπεις τη φάκα,
το παιχνίδι στημένο, και σε παίζουν για πλάκα,
μην αφήνεις, ρε φίλε, να σε πιάνουν μαλ@κα.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου