Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Στην αρχή νόμιζε ότι παραγνώρισε, όταν όμως κατέβηκε και ιπποτικά της άνοιξε την πόρτα, σιγουρεύτηκε. Απέφυγε να κοιτάξει προς το μέρος του γιατί δεν είχε καθόλου όρεξη για κουβέντα μαζί του. Μπορεί και μια μικρή ζήλια να τον έσπρωχνε και όχι μόνο η αντιπάθεια προς το πρόσωπο του. Από την άλλη χάρηκε που ο αδελφός του έδειχνε να βρίσκει το σωστό δρόμο. Μια γυναίκα σαν αυτή ήταν η κατάλληλη να τον επαναφέρει σε ομαλές σχέσεις. Μόνο που φοβόταν ότι ο πλούτος που ήταν εμφανής αποτελούσε την αιτία αυτής της προσέγγισης Ίσως να έκανε λάθος. Μακάρι να έκανε λάθος και να κτύπησε ο έρωτας την πόρτα του αδελφού του οδηγώντας αυτόν στην ευτυχία, και όλους τους υπόλοιπους στην ησυχία τους!
.Ο Πετρής αντιλήφθηκε την παρουσία του εκεί αλλά προσποιήθηκε πως δεν τον είδε, και έφυγε μαρσάροντας προς την Ομόνοια.
“Ποιος ήταν ο νεαρός που σαλιάριζες μαζί του;”, ρώτησε την Βασιλική στο φανάρι που σταμάτησαν.
“Ένας άγνωστος θαυμαστής!”, του απάντησε αυτάρεσκα. “Ζήλεψες μωρό μου;”.
Την κοίταξε δήθεν θιγμένος.
“Δεν θα έπρεπε;”
Έσκυψε προς το μέρος του και τον φίλησε στο μάγουλο.
“Το ότι ξετρελάθηκα μαζί σου, δεν σημαίνει πως θα καψουρεύομαι τον κάθε πιτσιρικά που μου κάνει τα γλυκά μάτια! Είμαι μαζί σου γιατί σε λατρεύω, ρισκάροντας πολλά πράγματα. Μην σου μπαίνουν ιδέες που δεν έχουν καμία βάση!”.
“Και εγώ σε λατρεύω μάτια μου! Γιαυτό καμιά φορά παραφέρομαι! Συγγνώμη, δεν θα ξαναγίνει!”. Τα κορναρίσματα πίσω τους μόλις άναψε πράσινο, τους ανάγκασαν να σταματήσουν εκεί τις αμοιβαίες διαβεβαιώσεις αγάπης.
Ο Αργύρης επιστρέφοντας σπίτι, βρήκε τον Δήμο να τον περιμένει απέξω.
“Είσαι ώρα εδώ;”, τον ρώτησε με ενδιαφέρον. “Δεν σε περίμενα, νόμιζα πως θα είχες δουλειά στο κότερο”.
“Έχω κανένα μισάωρο, που ήρθα. Δεν πήγα σήμερα στο καρνάγιο γιατί περιμένω να στεγνώσει ο πολυεστέρας. Θα πάρει κάνα δυο μέρες!”
Πέρασαν μέσα και ο Αργύρης έβαλε να φτιάξει μια ομελέτα. Από τα λίγα που ήξερε να φτιάχνει στην κουζίνα.
“Μην έχεις μεγάλες απαιτήσεις, και εγώ τώρα μαθαίνω!”, είπε γελώντας.
“Τα τσόφλια δεν τα βάζουμε ξέρεις!”, τον ειρωνεύτηκε ο Δήμος καθώς τον είδε να προσπαθεί απεγνωσμένα να τα βγάλει από το μείγμα!
Γέλασαν σαν μικρά παιδιά, και ο Δήμος πήρε δυο μπύρες από το ψυγείο.
“Στην υγειά μας!”, ευχήθηκε τσουγκρίζοντας το μπουκάλι του με του Αργύρη, που ξαφνικά σοβάρεψε.
“Πως πάει με τον ψυχολόγο; Σε βοήθησε καθόλου;”.
“Είναι εξαιρετικός επιστήμονας Αργύρη. Κάθε συνεδρία με φέρνει όλο και πιο κοντά στη λύτρωση!”.
“Το ήξερα πως είσαι δυνατός και θα τα καταφέρεις!”, είπε ενθουσιασμένος ο Αργύρης. “Σε λίγο καιρό όλα αυτά θα μοιάζουν σαν να αφορούν κάποιον άλλο.”
“Εντάξει.”, τον προσγείωσε κάπως ο Δήμος. “Είμαστε ακόμα στην αρχή. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας!”.
“Και μια μισοκαμένη ομελέτα!” διαπίστωσε με απογοήτευση ο Αργύρης. “Θα την φάμε όμως ούτως ή άλλως, έτσι δεν είναι;”.
Δεν του μίλησε για την απρόσμενη συνάντηση του με τον Πετρή. Κάθε αναφορά στο πρόσωπο του μπορούσε να ανατρέψει ώρες ψυχολογικής υποστήριξης. Ο Δήμος βρισκόταν σε κρίσιμο σταυροδρόμι και το παραμικρό λάθος μπορούσε να τα τινάξει όλα στον αέρα.
“Αύριο φεύγουμε για μια βδομάδα.”, μίλησε μετά από ώρα ο Δήμος. “Ευτυχώς η τελευταία προγραμματισμένη άσκηση μέχρι τον Αύγουστο!”.
“Θέλεις να πω κάτι στη Φροσούλα;”
“Το πρωί μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Πως σου ήρθε τώρα;”
“Επειδή αύριο θα την δω από κοντά! Κατεβαίνω για της Παναγίας.”.
”Κρίμα ρε γαμώτο!Να ήξερες πόσο πεθύμησα το νησί!”
“Μην σε νοιάζει. Θα σου φέρω κοπανιστή και λούτζα, και θα παρηγορηθείς!”, τον πείραξε.
Ο Δήμος έμεινε συλλογισμένος. Ο ψυχολόγος τον είχε συμβουλέψει να μην απέχει από το σεξ για μεγάλο διάστημα, γιατί αυτό θα τον ξαναγύριζε στις φαντασιώσεις, και μοιραία θα τον έφερνε πίσω. Όμως δεν ήταν από τους ανθρώπους που έκανε σχέσεις της μιας βραδιάς. Αυτό το έκανε μόνο την περίοδο της μεγάλης στέρησης και του παροξυσμού του πάθους του. Είχε ήδη πάνω από μήνα να πάει με γυναίκα, πόρνη εννοείται, και οι ορμές του είχαν αυξηθεί επικίνδυνα. Με φοβερή δυσκολία κατόρθωνε να κλείνει τις πόρτες του μυαλού του, για να μην τρυπώσουν οι δαίμονες του . Μέχρι πότε θα το κατάφερνε; Οι επαφές με τις γυναίκες στους οίκους ανοχής, έλυναν εν μέρει το πρόβλημα, αλλά δεν τον κάλυπταν συναισθηματικά. Μόνο η Φροσούλα μπορούσε να τον βοηθήσει. Νοσταλγούσε να την κρατήσει στην αγκαλιά του Να κάνουν έρωτα κάθε φορά που ο νους του επιχειρούσε να ξεστρατίσει.
“Μόλις γυρίσουμε από την άσκηση θα ζητήσω δέκα μέρες άδεια.”, είπε τελικά στον Αργύρη που είχε απορήσει με τη σιωπή του. “Και τότε θα φάω όση λούτζα και κοπανιστή μου κάνει κέφι!”. “Και όση Φροσούλα, επίσης!”, γέλασε ο Αργύρης παρασύροντας τον.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου