Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Στην πρώτη του έξοδο τον επισκέφθηκε στο γραφείο για να τον ευχαριστήσει, προσφέροντας του ένα ρολόι τσέπης κειμήλιο του προπάππου του. Ο Δικηγόρος αρνήθηκε τέτοιο ακριβό δώρο, όμως τελικά υπέκυψε στην επιμονή του, με την προϋπόθεση να φάνε σπίτι του την Κυριακή.
”Περιμένω τον αδελφό και τη νύφη μου από το νησί”, του είπε,με φανερή λύπη. “Έρχονται για τα τελευταία ψώνια πριν τον γάμο, και δεν θα είναι σωστό να τους αφήσω μόνους!”.
”Το ρετιρέ μου έχει μια τεράστια βεράντα, που χωράει όλους τους καλούς!”, τον καθησύχασε. “Και η γυναίκα μου φημίζεται εκτός από τη μαγειρική και για την Αβραμιαία φιλοξενία της!”
“Τότε πρέπει να δεχτώ υποθέτω.”, χαμογέλασε ο Αργύρης. “Ελπίζω να ανταποδώσω την φιλοξενία στην Τήνο, αν μας κάνετε την τιμή να παρευρεθείτε στον γάμο των παιδιών!”
” Πραγματικά θα ήταν υπέροχο!”, αναφώνησε ο Τερζόγλου ενθουσιασμένος. “Έτσι θα ξεπλήρωνε και το τάμα της η γυναίκα μου, που κοντεύει να κλείσει δεκαετία! Ελπίζω να μην έχω τίποτα σπουδαίο εκείνες τις ημέρες!”.
Η σκέψη πως θα ξανάβλεπε τη Ράνια του έφερε μια γλυκιά αναστάτωση. Η Ελπίδα εξακολουθούσε να στοιχειώνει τις νύχτες του, όμως η ζωή προχωρούσε και ο Αργύρης είχε τις ανάγκες του. Και σωματικές αλλά κυρίως συναισθηματικές. Δεν έτρεφε αυταπάτες πως μπορούσε να προχωρήσει σε κάτι σοβαρό μαζί της. Ποιος ήταν αυτός για να απαιτεί από τον διάσημο και πάμπλουτο δικηγόρο να τον δεχτεί στο πλάι της κόρης του; Άλλωστε ένας γάμος δεν ήταν στα κοντινά του σχέδια. Οι φιλοδοξίες του για μεγάλη καριέρα στη δικηγορία, αλλά και μια κρυφή επιθυμία να ασχοληθεί ενεργά με την πολιτική, ήταν οι προτεραιότητες του.
Περπάτησε αφηρημένος αρκετή ώρα. Πάντα όταν είχε την ευκαιρία του άρεσε να διανύει ατέλειωτα χιλιόμετρα, συνήθως χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Αυτό τον βοηθούσε να ταξινομεί τις σκέψεις του, όταν αυτές γίνονταν στο μυαλό του κουβάρι. Ταυτόχρονα τον ηρεμούσε και τον γέμιζε ενέργεια, που τόσο είχε ανάγκη από τότε που άφησε τον καθαρό αέρα του Αιγαίου και εγκλωβίστηκε στην πρωτεύουσα της αιθαλομίχλης.
Στο σπίτι γύριζε μόνο για ύπνο από τότε που η νονά έφυγε μόνιμα για την Κρήτη κοντά στην κόρη και τα εγγόνια της. Ευτυχώς από μεθαύριο θα ξανάπαιρνε ζωή το παλιό τριάρι έστω και για λίγες μέρες. Και επιτέλους τα άξια χέρια της Φροσούλας, θα έβαζαν τάξη στο χάος του εργένικου σπιτιού.
_____
Στο λιμάνι του Πειραιά αυτό το Σαββατόβραδο γινόταν ο κακός χαμός. Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα που προειδοποιούσε για έκρηξη βόμβας σε πλοίο της γραμμής, χωρίς να διευκρινίζει σε ποιο, είχε γεμίσει όλους τους χώρους με περιπολικά, πυροσβεστικά και ασθενοφόρα. Αλαφιασμένοι λιμενικοί απαγόρευαν την πρόσβαση κοντά στα σημεία που θα έδεναν τα πλοία που ήταν προγραμματισμένο να προσεγγίσουν. Ευτυχώς όλο αυτό αποδείχθηκε φάρσα και το μόνο που έμεινε ήταν η ταλαιπωρία των επιβατών από την πολύωρη καθυστέρηση. Μια ταλαιπωρημένη και κάτωχρη Φροσούλα φάνηκε στη μπουκαπόρτα υποβασταζόμενη από τον Δήμο. Ο Αργύρης έτρεξε να πάρει τις βαλίτσες.
“Χάλια φαινόσαστε!”, τους χαμογέλασε αγκαλιάζοντας τους. “Δε λέω περάσατε πολλά βέβαια!” “Και αυτή τη φορά δεν έφταιγε μόνο ο κάβο ντόρος.”, απάντησε ο Δήμος. “Ούτε και ο ανύπαρκτος βομβιστής!”, συμπλήρωσε κλείνοντας το μάτι.
“Αλλά ποιος;”, απόρησε ο Αργύρης.
“Ο πελαργός που βιάστηκε να έλθει!”, είπε συνωμοτικά σκασμένος στα γέλια, κάτω από το αυστηρό βλέμμα της Φροσούλας.
“Θέλεις να πεις!” φώναξε ενθουσιασμένος. “Ελπίζω η Υπαπαντή να μην το έπαθε το εγκεφαλικό!”. “Πλάκα κάνεις; Ποιος τολμάει να της το πει; Εδώ ο Κωσταντής, ο μόνος που το ξέρει, με το ζόρι το γλύτωσε!.
Με χαλαρή διάθεση τα δυο αδέλφια αφού αγόρασαν σουβλάκια και μπύρες από τον κυρ Νίκο, κάθισαν στην κουζίνα να τα πουν. Η Φροσούλα εξαντλημένη προτίμησε να ξαπλώσει, πίνοντας μόνο λίγο γάλα.
“Όλα καλά Αργύρη;”, ρώτησε ο Δήμος “Φαντάζομαι ότι έχει αρκετή λούφα στη λέσχη!”.
“Εντάξει όχι λούφα, αλλά σίγουρα αρκετά χαλαρά. Το καλό είναι πως έχουμε πολλές εξόδους, σχεδόν τέσσερις φορές τη βδομάδα, και τις Κυριακές ελεύθερες, εκτός από μία το μήνα”.
Είπαν αρκετά ακόμη μέχρι που χαράματα σχεδόν αποφάσισαν να πάνε για ύπνο. Ο Αργύρης απέφυγε επιμελώς να ρωτήσει οτιδήποτε σχετικά με το άσχημο παρελθόν και τις επιπτώσεις που μπορεί ακόμα να έχει στον ψυχισμό του Δήμου. Δεν υπήρχε λόγος να ξυπνήσει τέτοιες μνήμες, καθώς όλα έδειχναν πως οι κακές στιγμές είχαν πια ξεπεραστεί. Σε λίγο, σύζυγος και μπαμπάς, και φορτωμένος τις ευθύνες ολόκληρου καϊκιού θα ολοκλήρωνε την ευτυχία που του άξιζε!
Στις δώδεκα ακριβώς το μεσημέρι της Κυριακής ο Αργύρης, κρυμμένος πίσω από μια τεράστια σύνθεση από λουλούδια, που η Φροσούλα επέμενε πως ήταν το πιο κατάλληλο δώρο, κτυπούσε το κουδούνι της οικογένειας Τερζόγλου στο Γαλάτσι.
Τους υποδέχθηκε η Αγνή με ένα πλατύ χαμόγελο και ένα πεταχτό φιλί. Τελικά η παρέα του Αργύρη της άρεσε πολύ και τα έβαλε με τον εαυτό της για την ψυχρή αντιμετώπιση στην αρχή της γνωριμίας τους. Την ίδια καλή εντύπωση της έκανε και το νεαρό ζευγάρι, με το καθαρό βλέμμα και τα φωτεινά πρόσωπα.
Τους οδήγησε, μετά τις συστάσεις, στη μεγάλη βεράντα, όπου ο Τερζόγλου ήδη είχε ξεκινήσει το ψήσιμο στο κτιστό μπάρμπεκιου. Ο Αργύρης με δυσκολία συγκράτησε το γέλιο που του ήρθε αυθόρμητα με την εικόνα που παρουσίαζε ο δικηγόρος. Γεμάτος μουτζούρες σε χέρια και πρόσωπο από τα κάρβουνα, και φορώντας μια παρδαλή ποδιά, της γυναίκας του προφανώς, έδειχνε πραγματικά αξιολύπητος!
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου