ΕΒΙΒΑ ΦΙΛΕ

ΕΒΙΒΑ ΦΙΛΕ

Φέρε ποτήρια, κι έλα κάθισε κι εσύ,

βάλε ένα δίσκο απ' τα παλιά, του Καζαντζίδη,

τράβα απ’ το πιο καλό βαρέλι σου κρασί,

κι έλα μαζί μας στο πιο όμορφο ταξίδι.

Άσε τη ζάλη να χαϊδεύει το κορμί,

τα μάτια κλείσε κι όλα νιώσε τα δικά σου,

κάνε παζάρια με το Χάρο στην τιμή,

και με τα ρέστα, ξόφλησε τα δανεικά σου.

Έλα να βγούμε απ’ αυτή τη φυλακή,

να πάμε βόλτα με το Στέλιο, ως τ’αστέρια.

Όλη η ζωή, «συννεφιασμένη Κυριακή»,

χρόνια χειμώνες, και καθόλου καλοκαίρια.

(Ρ)

Εβίβα φίλε, να γελάσουμε το θάνατο.

Δυό- δυό ν' ανέβουμε, της λησμονιάς τις σκάλες.

Μάθαμε, χρόνια, να προσμένουμε το Σάββατο,

για να τελειώσει μια βδομάδα, σαν τις άλλες!

Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση