Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Ο Πετρής ξέσφιξε τον κόμπο της γραβάτας του και γέμισε το ποτήρι του ουίσκι. Ούτε συζήτηση να προσφέρει και στους άλλους.
“Έχετε χάρη που είμαι καλός άνθρωπος”, είπε με σοβαρό ύφος, αλλά αμέσως ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια. “Από βδομάδα σας περιμένω στο φτωχικό μου κύριε Δήμο. Και ελπίζω να εξακολουθήσεις να λείπεις καιρό γιατί προτιμώ την παρέα της γυναίκας σου!”
“Πάμε να φύγουμε Δήμο!”, φώναξε έξαλλος ο Αργύρης τραβώντας τον από το μανίκι. “Στο Θεό σου, σκοπεύεις να εμπιστευθείς γυναίκα και παιδί σ΄αυτόν;”
Ο Δήμος τράβηξε με μια απότομη κίνηση το χέρι του και με σταθερή φωνή του απάντησε.
“Αν ήσουν στη θέση μου θα καταλάβαινες! Δεν θα αντέξω τέτοιο εξευτελισμό. Ούτε και η οικογένεια μου θα το αντέξει!” Και ύστερα απευθύνθηκε στον Πετρή κοιτώντας τον στα μάτια. “Σε εκλιπαρώ, αν σου έχει μείνει στάλα ανθρωπιάς, μην τους πειράξεις! Μην καταστρέψεις το παιδί μου όπως κατέστρεψες εμένα! Μου το υπόσχεσαι;”.
”Εννοείς να μην το πηδήξω όπως πηδούσα εσένα;”, ρώτησε αυτός με απίστευτη κυνικότητα. “Δύσκολα μου βάζεις. Πολύ δύσκολα! Τα αγοράκια είναι η αδυναμία μου! Αλλά θα δούμε, μπορεί ο γιος σου να μην είναι του γούστου μου!” Ο Αργύρης όρμησε να τον αρπάξει από το λαιμό όμως ο Δήμος τον κράτησε σφικτά.
“Πάμε”, του είπε και τον έσπρωξε προς την πόρτα.
“Μια βδομάδα διορία”, του φώναξε ο Πετρής. “Αλλιώς την άλλη Παρασκευή ανεβαίνεις πρωτοσέλιδο!”.
“Έχεις τρελαθεί;” ρώτησε ο Αργύρης αφού βγήκαν από το κτίριο. “Τι πας να κάνεις;”
Ο Δήμος χαμογέλασε πλατιά, πράγμα που φόβισε τον Αργύρη πως έχανε το μυαλό του.
“Έχω μια διαολεμένη πείνα”, του απάντησε επιβεβαιώνοντας τους φόβους του. “Πάμε Μοναστηράκι για σουβλάκια;”.
”Είσαι καλά;”, ρώτησε γεμάτος αγωνία ο Αργύρης.
“Ποτέ δεν ήμουν καλύτερα!” του απάντησε λάμποντας ολόκληρος. “Επιτέλους για πρώτη φορά στη ζωή μου έβαλα εγώ από κάτω τον Πετρή!” Και με αυτά τα λόγια έβγαλε από την τσέπη το μικρό δημοσιογραφικό κασετόφωνο.
Ο Αργύρης έκπληκτος κοιτούσε μια το κασετόφωνο και μια τον Δήμο, μη πιστεύοντας στα μάτια του.
“Αυτό έπρεπε να το έχω σκεφτεί εγώ!”, φώναξε με ενθουσιασμό. “Εγώ υποτίθεται είμαι ο δικηγόρος!”.
“Οπότε τι κάνουμε τώρα;”, ρώτησε ο Δήμος βάζοντας το κασετόφωνο πάλι στην τσέπη.
“Καταρχήν πάμε για εκείνα τα σουβλάκια που λέγαμε”, απάντησε σκασμένος στα γέλια. “Μετά ακούμε προσεκτικά το περιεχόμενο, το αντιγράφουμε και το στέλνουμε μαζί με μια ωραία επιστολή στον αδελφούλη μας!
“Θα πιάσει έτσι δεν είναι;”, ξαναρώτησε με αγωνία αυτή τη φορά ο Δήμος.
“Σε δικαστήριο δεν στέκει, ως προϊόν υποκλοπής. Όμως πολλοί θα πλήρωναν χρυσάφι να έχουν στα χέρια τους την κασέτα. Εφημερίδες, περιοδικά, ανταγωνιστικές εταιρίες! Λες να το ρισκάριζε;”.
“Μάλλον όχι!”, απάντησε ανακουφισμένος ο Δήμος και τράβηξαν για το Μοναστηράκι.
Νωρίς το επόμενο πρωί ο Πετρής έπαιρνε στα χέρια του τον κίτρινο φάκελλο, που έφερε ένας νεαρός, με την ένδειξη. “Από τον αδελφό σου με αγάπη”. Απορημένος τον άνοιξε προσεκτικά. Μια κασέτα και μια δαχτυλογραφημένη σελίδα όλο κι όλο το περιεχόμενο του. Διάβασε το κείμενο και το αίμα του ανέβηκε στο κεφάλι. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Δήμος, γιατί αυτός το υπέγραφε, τον απειλούσε πως θα τον πληρώσει με το ίδιο νόμισμα!
Άνοιξε το στερεοφωνικό και έβαλε την κασέτα να παίξει. Με το που τελείωσε έδωσε μια κλωτσιά που διέλυσε το στερεοφωνικό και πέταξε με μανία ότι υπήρχε πάνω στο γραφείο του..Να την πατήσει αυτός ο πανούργος και έμπειρος πρώην πράκτορας από δυο μαλακισμένα του έπεφτε πολύ βαρύ. Δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει έτσι αυτό! Έχασε μια μάχη, αλλά ο πόλεμος μόλις άρχιζε. Και θα είχε θύματα. Πολλά θύματα!
Δείτε επίσης: Πάρτε 100 σε κουπόνι & 50% έκπτωση στην πρώτη σας παραγγελία με την εφαρμογή μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου