ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ιστορίες σε εξέλιξη. Κάθε ανάρτηση,συνέχεια της ιστορίας. Η συνέχεια των ιστοριών θα ανεβαίνουν καθημερινά. Μπορείτε να στέλνετε τις δικές σας ιστορίες στο tinios60@gmail.com Με την Ένδειξη για Ανάρτηση

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2023

ΣΑΝ ΨΕΜΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ (ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ 73η συνέχεια. Στην Ίο)

 Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα


Η Νίκη Σεργή, το πανέμορφο μοντέλο επέτρεψε στον εαυτό της να σπάσει την αυστηρή δίαιτα και να απολαύσει ένα παγωτό χωνάκι. Καθισμένη σε ένα παγκάκι στο λιμάνι της Ίου χάζευε τα κότερα που λικνίζονταν στο ελαφρύ βοριαδάκι. Σε ένα από αυτά την είχαν καλέσει το βράδυ για ένα πάρτι που θα έδινε ο ιδιοκτήτης του. Δεν είχε ιδέα ποιο από όλα ήταν το σκάφος, ούτε ήξερε το όνομα αυτού που τους κάλεσε. Όλα τα είχε κανονίσει ο Ορφέας Δελής, ο πασίγνωστος ηθοποιός και καλός της φίλος, ο οποίος καθισμένος δίπλα της άλλα πράγματα πρόσεχε. Ήταν γνωστή στον κύκλο του η ιδιαιτερότητα του με τις σχέσεις, αν και η προς τα έξω εικόνα του ήταν του αρρενωπού γόη και του περιζήτητου εργένη. 

Το μάτι του είχε καρφωθεί στον ημίγυμνο άντρα πάνω στο ψαροκάικο. Το μαυρισμένο του κορμί που ερχόταν σε αρμονική αντίθεση με τα καστανόξανθα μαλλιά του, και τα υπέροχα μάτια του τον είχαν μαγνητίσει. “Αυτοί είναι άντρες χρυσό μου”, είπε στην Νίκη με παράπονο, “όχι αυτά τα ξενέρωτα πλάσματα που συναναστρεφόμαστε!”. 

Η Νίκη γύρισε να κοιτάξει τον άντρα που εντυπωσίασε τον Ορφέα. Για πρώτη φορά συμφώνησε με το γούστο του.

”Πραγματικά είναι κούκλος”, του απάντησε “Πάντως δεν δείχνει για gay!”, συμπλήρωσε πειράζοντας τον. 

“Και όμως είναι!” διαφώνησε. “Το ένστικτο μου με το είδος δεν πέφτει ποτέ έξω!”

“Τότε τι περιμένεις; Ο δρόμος είναι ανοικτός!”, τον παρότρυνε χαμογελώντας.

“Αφού ξέρεις, δεν είμαι εύκολος στο καμάκι!”,

“Δηλαδή πάλι εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα!”, διαπίστωσε μουτρωμένη.

“'Όπως πάντα!”, της απάντησε και την αγκάλιασε τρυφερά.

Η Νίκη σηκώθηκε βαριεστημένη και σκούπισε χείλη και χέρια με ένα χαρτομάντιλο.

”Μεγάλη η χάρη σου”, φώναξε του Ορφέα καθώς κατευθυνόταν προς το καΐκι.

Από κοντά ο άντρας της φάνηκε ακόμη πιο ελκυστικός. Κοντά στα σαράντα, με τη γοητεία της ωριμότητας αποτυπωμένη στο ηλιοκαμένο του πρόσωπο, έμοιαζε αρχαίος θεός. Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα θα τον διεκδικούσε για τον εαυτό της, όμως χρωστούσε πολλά στον Ορφέα και από τη στιγμή που του άρεσε έπρεπε να κάνει πίσω.

“Υπάρχει τίποτα καλό;”, του φώναξε. 

“Δυστυχώς είναι όλα καπαρωμένα.”, της απάντησε βάζοντας το χέρι αντήλιο για να την δει καλύτερα. “Εκτός από την ψαραγορά και τις ταβέρνες, σήμερα μια μεγάλη ποσότητα από τα πρώτα, την ζήτησαν από ένα κότερο για το βράδυ. Έχουν πάρτι ή κάτι τέτοιο!”. 

“Κρίμα”, του απάντησε με παράπονο. “Αν και μάλλον κάτι θα δοκιμάσω από αυτά. Είμαι καλεσμένη και εγώ σ΄αυτό το πάρτι!”

“Εγώ πάλι όχι”, της χαμογέλασε. “Ευτυχώς γιατί τα βαριέμαι κάτι τέτοια.”

“Ακόμα κι αν έχεις καλή παρέα;”, τον ρώτησε ναζιάρικα. “

Τότε θα άλλαζε”, της είπε περίεργος για το που το πάει. “Όμως δεν έχω!”

“Πως σε λένε; Μιλάμε τόση ώρα χωρίς να συστηθούμε”, ρώτησε η Νίκη αλλάζοντας θέμα για να μην τον τρομάξει με την επίθεση που του έκανε. 

“Δήμο με λένε. Και το καΐκι είναι δικό μου”, της απάντησε με καμάρι.

”Αυτό είναι θαυμάσιο! Εγώ είμαι η Νίκη και είμαι μοντέλο.”. 

Ο Δήμος πήδηξε στον μώλο και στάθηκε απέναντι της. Τώρα που την έβλεπε από πιο κοντά διαπίστωσε μια μεγάλη ομοιότητα με την αδελφή του. Ήταν βέβαια εκθαμβωτικά όμορφη, αλλά όλα τα χαρακτηριστικά της έφερναν πολύ της Αναστασίας. 

“Πάμε να σε γνωρίσω στον φίλο μου.” του είπε πιάνοντας του το χέρι. 

Την ακολούθησε και συνάντησαν τον Δελή που σηκώθηκε να τον χαιρετίσει. Ο Ορφέας αρκέστηκε σε μια θερμή χειραψία, γιατί οτιδήποτε άλλο θα τον έκανε προφανώς να το βάλει στα πόδια. Δεν φάνηκε να τον αναγνώρισε και αυτό του άφησε ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μια πλήγωσε την ματαιοδοξία του, όμως από την άλλη δεν θα πήγαινε μαζί του επειδή ήταν διάσημος. 

“Είναι ωραία η δουλειά σας αν και αρκετά σκληρή, έτσι δεν είναι;”, τον ρώτησε προσφέροντας του τσιγάρο. 

“Η θάλασσα είναι σαν ερωμένη”, του απάντησε κοιτάζοντας τον εξεταστικά. “Με τις γλύκες της, με τις πίκρες, με τα καβγαδάκια. Κανονική ερωτική σχέση!”. 

“Δεν είσαστε από το νησί αν δεν κάνω λάθος. Πρώτη φορά σας βλέπω”.

“Όχι κατάγομαι από άλλο νησί των Κυκλάδων, την Τήνο”. 

“Και θα κάτσετε μέρες εδώ;”

 “Αύριο το μεσημέρι φεύγουμε. Τώρα το καλοκαίρι τα ψάρια πιάνουν καλές τιμές, και δεν είναι να χάνουμε τις ευκαιρίες!”.

Η Νίκη που παρακολουθούσε αμίλητη όλη αυτή την ώρα αποφάσισε να επέμβει. Ο Ορφέας με την ανασφάλεια του, ήταν ικανός να μιλάει με τις ώρες περί ανέμων και υδάτων! 

“Να προτείνουμε στον Δήμο να μας συνοδεύσει το βράδυ;”, ρώτησε δήθεν αυθόρμητα τον Ορφέα. “Πολύ καλή ιδέα!”, συμφώνησε αμέσως αυτός. “Να έχουμε κάποιον να μιλάμε, εκτός από αυτούς τους βαρετούς τύπους, που σίγουρα θα έχουν μαζευτεί εκεί!”  

Ο Δήμος απέρριψε χωρίς δεύτερη σκέψη την πρόταση. Όσο και αν έβρισκε την παρέα και της Νίκης και του Ορφέα ενδιαφέρουσα, αυτές οι κοσμικές συνάξεις ποτέ δεν τον ενθουσίαζαν. Η επιμονή όμως και των δύο τελικά έκαμψε τις αντιρρήσεις του. Στο κάτω κάτω του χρειαζόταν λίγη αναψυχή, σαν διάλειμμα στην δύσκολη ζωή της θάλασσας. 

“Εντάξει λοιπόν, με πείσατε!”, ομολόγησε. “Αρκεί να βρω τρόπο να βγάλω από πάνω μου τη μυρωδιά της ψαρίλας!”. 

“Στο δωμάτιο μας έχει ότι χρειάζεσαι!”, απάντησε η Νίκη. “Πάρε τα ρούχα σου και φύγαμε!”.


Δείτε επίσης: Πάρτε 100 σε κουπόνι & 50% έκπτωση στην πρώτη σας παραγγελία με την εφαρμογή μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου