Δείτε εδώ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Που θα τον βρω αυτό τον τύπο;”, ρώτησε το Λουκά. “Πρέπει να του κάνω μερικές ερωτήσεις”
“Ντίνο Ζησιμόπουλο τον λένε”, του απάντησε μετά από κάποιο δισταγμό. “Τον τελευταίο χρόνο ζει στο πατρικό του σε ένα προάστιο του Βόλου. Έχει εκεί ένα κοσμηματοπωλείο που το κρατούσε πριν ο αδελφός του. Τηλέφωνο του δεν έχω και από ότι ξέρω το έχει κάνει απόρρητο.”.
Ο Αργύρης σημείωσε τη διεύθυνση και σηκώθηκε να φύγει.
¨Δεν θα πεις σε κανέναν άλλο, αυτά που είπες σε μένα.”, προειδοποίησε τον Λουκά. “Και στον ανακριτή που θα πάμε, μεθαύριο κατά πάσα πιθανότητα, θα ζητήσω αναβολή για την απολογία σου. Πρέπει να δω πως θα ξεμπλέξεις από αυτή την ιστορία!”
Μπήκε στο αυτοκίνητο αναποφάσιστος για το πως έπρεπε να κινηθεί από εδώ και μπρος. Η ώρα πλησίαζε οκτώ και το να ξεκινήσει τώρα για τον Βόλο δεν του φάνηκε καλή ιδέα. Θα έφτανε εκεί κοντά στα μεσάνυχτα, ώρα που ασφαλώς δεν προσφερόταν για επισκέψεις. Τελικά κατέληξε πως το καλύτερο ήταν να ξεκινήσει νωρίς το πρωί ώστε να βρίσκεται εκεί γύρω στις δέκα.
________
Ο Ντίνος Ζησιμόπουλος ήπιε την τελευταία γουλιά της βότκας του. Ήταν το τέταρτο ποτήρι, αλλά η διάθεση του δεν έλεγε να αλλάξει. Κανονικά θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένος που κατάφερε να πάρει την εκδίκηση για το χαμό του παιδιού του. Τίποτα τέτοιο όμως δεν συνέβαινε. Η κορούλα του δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει ποτέ πίσω, και τώρα φορτώθηκε και ο ίδιος ένα φριχτό έγκλημα.
Αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο λίγο πίσω όλα θα τα έκανε αλλιώς. Ο Οικονόμου του διέλυσε τη ζωή και μόνο αυτός έπρεπε να πληρώσει το τίμημα. Ποτέ δεν του είχε περάσει από το μυαλό πως θα έκανε μια τόσο αποτρόπαια πράξη. Μπορεί τα χρόνια που έκανε στη Λεγεώνα των ξένων στην Ουγκάντα να είχαν σκληρύνει την ψυχή του. Μπορεί να τσαλαπάτησε ζωές αγοράζοντας τα χρυσαφικά τους σε εξευτελιστικές τιμές, όμως διατηρούσε μέσα του μια σπίθα ανθρωπιάς. Έτσι τουλάχιστον πίστευε, μέχρι πριν λίγες ημέρες.
Σηκώθηκε αργά και αφού έβαλε τον συναγερμό βγήκε και κατέβασε τα ρολά του μαγαζιού.
Στο δρόμο για το σπίτι στριφογύριζε στο μυαλό του το μέλλον. Τίποτα δεν μπορούσε να τον συνδέσει με τη δολοφονία του μικρού Άγγελου. Το ημερολόγιο της κόρης του που φωτογράφιζε τον Πετρή, το είχε ασφαλισμένο στο χρηματοκιβώτιο του σπιτιού, στο οποίο κανείς άλλος δεν είχε πρόσβαση. Ούτε καν η γυναίκα του δεν γνώριζε την ύπαρξη του. Ο μόνος που ήξερε ήταν ο Λουκάς. Από αυτόν όμως δεν είχε να φοβηθεί τίποτα. Εκτός από τα γραμμάτια που είχε στα χέρια του, ύψους τριών εκατομμυρίων δραχμών, ήξερε πολλά για το βεβαρυμένο παρελθόν του, που ήταν ικανά να κρατήσουν κλειστό το στόμα του.
Ο Πέτρος Οικονόμου βέβαια δεν ήταν κάποιος τυχαίος. Αργά ή γρήγορα θα έφτανε στα ίχνη του. Μέχρι τότε όμως θα βρισκόταν με τη γυναίκα και το γιο του πολύ μακριά! Είχε ήδη από καιρό ξεκινήσει τις διαδικασίες να μεταφέρει τις καταθέσεις σε λογαριασμούς του εξωτερικού, και ανέθεσε σε γραφείο να του βρουν σπίτι σε προάστιο του Λονδίνου. Ο μικρός είχε ενθουσιαστεί με την ιδέα της μετακόμισης στην Μεγάλη Βρετανία. Εδώ όλα του θύμιζαν την αδικοχαμένη αδελφή του και ο ψυχολόγος που τον παρακολουθούσε, βρήκε την ιδέα εξαιρετική. Σε δυο τρεις βδομάδες η Ελλάδα και ότι βάραινε την ψυχή τους, θα αποτελούσε παρελθόν!
'Άνοιξε με το τηλεκοντρόλ την πόρτα και πάρκαρε μπροστά στην είσοδο του σπιτιού. Τη στιγμή που έβαζε το συναγερμό ένιωσε κάτι σκληρό να τον πιέζει στην πλάτη, και μια άγρια φωνή να τον προειδοποιεί.
“Μη βγάλεις άχνα αν δεν θέλεις να βρεθείς και εσύ και η οικογένεια σου κομμάτια!”.
Ποτέ δεν το έπαιξε ήρωας, ούτε καν στη δύσκολη εποχή της Λεγεώνας. Τα λεφτά μόνο είχε ανάγκη και μόνο να περνάει ο καιρός τον ενδιέφερε. Έτσι αναγκάστηκε να υπακούσει στον μεγαλόσωμο κουκουλοφόρο, αλλά και στους άλλους δύο που πετάχτηκαν ξαφνικά πίσω από τους θάμνους, σημαδεύοντας τον με τα Καλάσνικοφ.
Ο άγνωστος τον έσπρωξε προς την είσοδο και τον διέταξε κοφτά να ανοίξει την πόρτα.
Η γυναίκα και ο γιος του ήταν καθισμένοι στον καναπέ και έβλεπαν τηλεόραση. Δεν πρόλαβαν να καταλάβουν τι γίνεται καθώς οι δύο συνεργοί τους άρπαξαν και τους φίμωσαν με ταινία τα στόματα. Το ίδιο έκαναν και στον Ντίνο που έτρεμε στην ιδέα να κάνουν κακό στην οικογένεια του.
“Άνοιξε το χρηματοκιβώτιο”, γρύλισε ο άντρας που τον είχε αρπάξει απ τον λαιμό και τον οδήγησε στο γραφείο του, με φωνή που δεν επιδεχόταν καμία αντίρρηση.
Αργά αργά ο Ντίνος έβαλε τους κωδικούς και το άνοιξε. Ο ληστής άρπαξε τα πανάκριβα κοσμήματα που υπήρχαν μέσα, μια δεσμίδα δεκαχίλιαρα και το τετράδιο-ημερολόγιο. Ο Ντίνος μούγκρισε, κάνοντας ταυτόχρονα μια κίνηση με το κεφάλι να τον αποτρέψει από το να πάρει κι αυτό. Χωρίς να δώσει σημασία αυτός, τα έχωσε όλα σε ένα μικρό σακβουαγιάζ και τραβώντας τον τον έσυρε πίσω στο σαλόνι.
Οι δύο συνεργοί είχαν ήδη δέσει σφικτά γυναίκα και παιδί στις καρέκλες, και το ίδιο έκαναν και στον Ντίνο, που ένιωσε το αίμα του να παγώνει όταν είδε τον ένα από αυτούς να καταβρέχει όλο τον χώρο με βενζίνη από ένα μπιτόνι. Περιέλουσε και τα τρία υποψήφια θύματα, που δεν είχαν πια καμιά αμφιβολία για το φριχτό τέλος που τους περίμενε.
“Έχετε τις ευχές του κυρίου Οικονόμου, για καλό ταξίδι!”, ειρωνεύτηκε ο τύπος που φαινόταν επικεφαλής οπισθοχωρώντας προς την εξώπορτα.
Με μια κίνηση έβγαλε από την τσέπη του μπουφάν ένα στουπί και αφού το έβρεξε με λίγο οινόπνευμα και το άναψε, το πέταξε προς το σαλόνι.
“Έχεις μερικά δευτερόλεπτα να μετανιώσεις για τη μαλακία που έκανες!”, φώναξε στον Ντίνο που προσπαθούσε απεγνωσμένα να ελευθερωθεί από τα δεσμά του. ¨Τα βάζουνε ρε μαλάκα με την εξουσία;”
Το γέλιο του αντήχησε ανατριχιαστικό μέσα στην απέραντη σιωπή που έσπαζε μόνο το απαίσιο μουρμούρισμα της φωτιάς που πλησίαζε απειλητικά τα ανήμπορα θύματα.
Λένε πως ο θάνατος από φωτιά είναι ίσως ο πιο βασανιστικός. Ο Ντίνος δεν ήταν σίγουρος αν αυτό ήταν το χειρότερο! Ακόμα και η φρικτή ιδέα να πεθάνει μέσα σε αβάστακτους πόνους είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα, καθώς διάβαζε στα μάτια του παιδιού και της γυναίκας του, τον τρόμο και την απόγνωση.
Έκανε μιαν ακόμα απέλπιδα προσπάθεια να λυθεί από τα δεσμά του, καθώς οι φλόγες-πύρινα φίδια- άγγιζαν ήδη τα παπούτσια του.
“Συγγνώμη”, προσπάθησε να στείλει τηλεπαθητικά το μήνυμα στους ανθρώπους που λάτρευε, όμως αυτοί δεν ήταν σε θέση να το λάβουν. Οι φλόγες τύλιγαν τα κορμιά τους και οι σπασμωδικές κινήσεις τους να εμποδίσουν τον όλεθρο, θα έμοιαζαν αστείες αν δεν ήταν ο προάγγελος ενός εφιάλτη, που στις πιο θερμές προσευχές τους όλοι οι άνθρωποι θα απεύχονταν, ακόμα και για τον χειρότερο εχθρό τους!
Γίνετε μέλος στο Ελληνικό κοινωνικό δίκτυο: https://hellasbook.gr/tinios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου