Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Τον ευχαρίστησε σφίγγοντας το χέρι του με θέρμη, και έτρεξε να κάνει αυτό που της υπέδειξε.
Ο Αντώνης παρέμεινε λίγο στους χώρους του νοσοκομείου μήπως συναντήσει τον παράξενο τύπο, χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι αποφάσισε να γυρίσει σπίτι.
«Ωραίο ρεπό και σήμερα!», ειρωνεύτηκε μονολογώντας. «Τουλάχιστον έμεινε το βράδυ για λίγη εκτόνωση».
Η συζήτηση με τη Δανάη στην γνωστή πιτσαρία του κέντρου επικεντρώθηκε αποκλειστικά στην περίπτωση του Μπάρμπα Νίκου και του άγνωστου άντρα.
Δεν ήταν στις αγαπημένες του γεύσεις η πίτσα, αλλά η Δανάη ξετρελαινόταν με αυτές, οπότε τις έκανε το χατίρι.
«Δηλαδή μου λες να ζητήσουμε φρουρά για το γέρο;», τον ρώτησε μπουκωμένη με ένα τεράστιο κομμάτι πίτσας. «Πρώτον η περιοχή είναι στη δικαιοδοσία της Χωροφυλακής, και μην περιμένεις από τους μπασκίνες να δράσουν, και δεύτερον είναι εντελώς παράλογο να φρουρούν ένα ανήμπορο γέρο επειδή κάποιος ρώτησε γι αυτόν! Το καταλαβαίνεις φαντάζομαι!».
«Και τι προτείνεις λοιπόν;», ρώτησε ανακατεύοντας ανόρεχτα τη σαλάτα του. «Να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια;».
«Μάλλον το αντικείμενο του ενδιαφέροντος του άγνωστου πρέπει να είναι η γριά.», απάντησε παίρνοντας με το χέρι ένα δεύτερο κομμάτι. «Αυτήν πρέπει να βρεις γιατί αυτή κινδυνεύει, αν βέβαια έχουν λογική όλα τα παράλογα που σκέφτεσαι!».
«Σε ολόκληρη την Αθήνα και τον Πειραιά;», διαμαρτυρήθηκε. «Ούτε η Ιντερπόλ να ήμουνα!».
«Τότε βασίσου στην καλή σου τύχη! Που ξέρεις, μπορεί να σου χαμογελάσει!».
Η ειρωνεία της άρχισε να γίνεται εμφανής και ο Αντώνης προτίμησε να μη δώσει συνέχεια. Αυτοί οι μπάτσοι που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα του έσπαγαν τα νεύρα, πριν ακόμα μπλέξει με μια απ αυτούς! Πόσο μάλλον τώρα που ήταν αναγκασμένος να δέχεται στωικά την παντογνωσία της συντρόφου του!
«Θα έρθεις αύριο μαζί μου στο μνημόσυνο;», τη ρώτησε προσπαθώντας να αλλάξει την κουβέντα.
«Αν και δεν τον ήξερα το μακαρίτη, λέω να σου κάνω παρέα, γιατί όλο παραπονιέσαι πως σε παραμελώ!».
Τελείωσαν το δείπνο τους και έφυγαν για κάποιο μπαράκι να συνεχίσουν τη βραδιά τους. Ο Αντώνης πρότεινε τον Πειραιά και το μαγαζί του γιού ενός συναδέλφου, που είχε πολύ καλή φήμη. Χαλαρή μουσική από πιανίστα και μια τραγουδίστρια που όσοι την είχαν ακούσει έλεγαν πως είναι πολύ καλή. Ευκαιρία να βρει και την εκκλησία για να μην ψάχνει το πρωί.
Και ευτυχώς που το έκανε γιατί λίγο το ξενύχτι λίγο το ποτό ξύπνησαν γύρω στις οκτώμισι. Με το ζόρι και τρέχοντας σαν τρελοί έφτασαν στην εκκλησία μόλις τελείωνε η Λειτουργία. Αρκετός κόσμος που την είχε παρακολουθήσει παρέμενε και στο μνημόσυνο. Ανάμεσα τους φυσικά η Μυρτώ και λίγοι άστεγοι που ήρθαν να τιμήσουν το φίλο τους. Εντύπωση έκανε του Αντώνη πως δεν παρευρισκόταν ο πατέρας του. Προφανώς, σκέφτηκε, δεν ήθελε να αφήσει μόνη τη μάνα.
Η εκκλησία σχετικά μικρή, όμως αγιογραφημένη με τέχνη που μαρτυρούσε έμπειρο και με ταλέντο αγιογράφο.
Όταν ο παπά Διονύσης βγήκε στη Ωραία Πύλη για να ξεκινήσει την ακολουθία, ο Αντώνης τσιμπήθηκε για να δει αν είναι ξύπνιος! Ο Παπάς του ονείρου του που μάταια έψαχνε τόσον καιρό, στεκόταν εκεί μπροστά του στα τρία μέτρα. Τελικά η ζωή παίζει τα πιο περίεργα παιχνίδια, συλλογίστηκε, και έσκυψε στο αυτί της Δανάης.
«Το πιστεύεις ή όχι αυτός είναι ο παπάς που ψάχνω!».
Η Δανάη του πίεσε το μπράτσο καθώς τα βλέμματα έπεφταν επάνω τους.
«Το συζητάμε στο τέλος», του απάντησε επιτιμητικά. «Όλοι μας κοιτάζουν παράξενα!».
Κι όμως αυτή δεν ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη της ημέρας! Γυρίζοντας το βλέμμα στο εκκλησίασμα, πρόσεξε μια γριά που έσβηνε τα κεριά στο μανουάλι. Φορούσε τσεμπέρι και είχε γυρισμένη την πλάτη, όμως ήταν σχεδόν σίγουρος πως δεν του ήταν άγνωστη. Και όταν γύρισε προς το μέρος του μια ανατριχίλα διέτρεξε τη ραχοκοκαλιά του. Δεν μπορούσε να πει με σιγουριά πως είναι η Αρχοντούλα, γιατί μόλις μια φορά την είχε δει κι αυτήν από μακριά. Όμως η φυσιογνωμία της του γεννούσε κάτι οικείο. Μια συμπάθεια που ξεπερνούσε τον οίκτο και τον ωθούσε να τρέξει να την αγκαλιάσει!
«Σύνελθε Αντώνη!», παρότρυνε τον εαυτό του. «Ακόμα και να είναι η Αρχοντούλα τίποτα δεν δικαιολογεί τα αισθήματα που μου δημιούργησε η παρουσία της.
Με ένα νόημα έδειξε στη Δανάη πως βγαίνει έξω να πάρει αέρα και την απέτρεψε στη βούληση της να τον ακολουθήσει.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου