Δείτε εδώ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Το βλέπεις που χαμογελάει;”, τον ρώτησε. “Ξέρεις γιατί; Γιατί αυτός που το έκανε το πλήρωσε πολύ ακριβά! Αποδόθηκε δικαιοσύνη και αυτό ηρέμησε την ψυχή του!”
“Αποδόθηκε;”, ρώτησε με τη σειρά του ο ρασοφόρος. “Και ας υποθέσουμε πως έχεις δίκιο. Όμως ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να δικάζεις και να καταδικάζεις;”.
Ο Πετρής έβγαλε το περίστροφο και το έστρεψε προς το μέρος του.
“Αυτό!”, απάντησε παγερά “Και η εξουσία που έχω επάνω στα αδύναμα ανθρωπάκια! Το χρήμα αγοράζει τα πάντα. Ακόμα και τον Θεό σου σκότωσε!”.
“Ο Θεός μας είναι ζωντανός γιε μου! Πέθανε ναι για τις αμαρτίες μας, αλλά ο Άδης δεν μπόρεσε να τον κρατήσει! Είναι εδώ και μας ακούει!”.
“Αλήθεια;”, ειρωνεύτηκε γελώντας ο Πετρής. “Για ρώτησε Τον λοιπόν, Αυτός με έφτιαξε αυτό που είμαι ή μόνος μου το κατάφερα; Κι αν σου απαντήσει να με χέσεις!”
Ο μοναχός σήκωσε τα μάτια και τον κοίταξε. Αισθανόταν ανήμπορος να αντιμετωπίσει τον δαίμονα που κρυβόταν στην ψυχή του Πετρή. Κι άλλες φορές είχε βρεθεί απέναντι σε ανθρώπους πωρωμένους, αυτός όμως ξεπερνούσε κατά πολύ κάθε προηγούμενη εμπειρία του. Αν έβρισκε την αιτία αυτού του μίσους που ξεπηδούσε από κάθε του κύτταρο, ίσως ανακάλυπτε το κλειδί για να ξεκλειδώσει τα μυστικά που τον βασάνιζαν και τον στοίχειωναν.
“Μου έχει απαντήσει πολλές φορές!”, είπε τελικά με την ήρεμη φωνή του. “Σε όλους μας απαντάει. Αρκεί να έχουμε ανοικτά τα αυτιά της ψυχής. Όσο για την ερώτηση σου, η απάντηση είναι απλή. Μόνοι μας καθορίζουμε το μέλλον μας και οι επιλογές μας είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησης που μας παραχώρησε Εκείνος! Κανείς δεν φταίει για τα λάθη μας όπως και σε κανέναν δεν οφείλουμε τις επιτυχίες μας. Το οικογενειακό περιβάλλον όπως και οι φίλοι έχουν ασφαλώς μεγάλη συμμετοχή στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας, όμως η ευθύνη παραμένει αποκλειστικά δική μας για όποιο καλό ή κακό μας συμβαίνει!”.
Ο Πετρής με μια κίνηση του χεριού, σταμάτησε το θρησκευτικό κήρυγμα του ρασοφόρου. Τίποτα από τα λεγόμενα του δεν τον άγγιξε. Λέξεις και προτάσεις κενές περιεχομένου, που τον άφηναν παγερά αδιάφορο. Απαντήσεις ήθελε και μάλιστα πειστικές. Τι ήταν αυτό που τον διαφοροποιούσε από τους άλλους ανθρώπους; Τι ήταν αυτό που τον έκανε διαφορετικό ακόμα και από τα αδέλφια του; Αν και μέσα του είχε ξεκαθαρίσει τα διλήμματα του, εν τούτοις πάντα τον προβλημάτιζε ο τρόπος που αντιμετώπιζε την ζωή και τα προβλήματα που αυτή του εμφάνιζε κατά καιρούς. Κάποιες φορές, σπάνιες είναι η αλήθεια, θα ήθελε να τα κάνει όλα αλλιώς. Να μην ήταν τόσο απόλυτος στις επιλογές του, κυρίως όσον αφορά τις σχέσεις με τους δικούς του ανθρώπους. Αυτό όμως θα τον απομάκρυνε από τον στόχο και το όνειρο! Το τέλος του ταξιδιού. Τις κορυφές και την καταξίωση! Το βαρύ αντίτιμο που πλήρωνε όλα αυτά τα χρόνια, η μοναξιά, ήταν το ελάχιστο αντίβαρο για την επιτυχία. Έτσι το έβλεπε και αυτή ήταν η αλήθεια του. Την υπερπήδηση των εμποδίων προς επίτευξη του σκοπού του, ποτέ δεν τα θεώρησε εγκλήματα.
Αυτός ήταν από τότε που θυμόταν τον εαυτό του. Τίποτα και κανείς δεν κατάφερε να μπει στην καρδιά του και να του ξυπνήσει συναισθήματα. Απαιτούσε πάντα το απόλυτο, και επειδή κανένας άνθρωπος δεν το πέτυχε ποτέ, πόσο μάλλον ένα φτωχόπαιδο σε ένα απομακρυσμένο νησιώτικο χωριουδάκι, η επιδίωξη αυτή του έγινε εμμονή. Ακόμα και οι σεξουαλικές του ιδιαιτερότητες δεν είχαν να κάνουν πάντα με τη γενετήσια ορμή. Περισσότερο επίδειξη δύναμης και επιβολής στα υποταγμένα θύματα ήταν
Μόνο στην αρχή αυτή καθαυτή η πράξη του πρόσφερε κάποια ευχαρίστηση. Κι αυτό γιατί ίσως οι ευκαιρίες για εκτόνωση στον περιορισμένο χώρο της μικρής κοινωνίας, δεν άφηναν περιθώρια μεγαλύτερης ευελιξίας.
Αυτό που ακόμα και σήμερα τον ερέθιζε ήταν οι καλοσχηματισμένοι γλουτοί! Ανδρικοί ή γυναικείοι του ήταν αδιάφορο. Μάλλον όμως περισσότερο τον εξιτάριζαν οι αγορίστικοι. Ίσως γιατί η πρώτη του εμπειρία ήταν τέτοια. Ίσως πάλι γιατί μια διαστροφή ανεξέλεγκτη τον οδηγούσε εκεί!
Αν κάτι θα άλλαξε από την ιστορία της ζωής του, αυτό θα ήταν σίγουρα ο τρόπος που επέλεξε για τον τέλος του Δήμου. Δεν είχε εξ αρχής σκοπό να τον στείλει στον θάνατο. Αυτό που ήθελε ήταν να τον τρομοκρατήσει. Να τον ταπεινώσει για την προσβολή στο πρόσωπο του. Θα τον άφηνε να βασανίζεται με την υποψία ενός επικείμενου εξευτελισμού και την προοπτική να πεθάνει μόνος και αποξενωμένος σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Και ύστερα θα τον βοηθούσε με την οικονομική του δύναμη να το ξεπεράσει. Άλλωστε το AIDS πια με την κατάλληλη αγωγή δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα χρόνιο νόσημα, όπως ο διαβήτης για παράδειγμα.
Όμως αυτές οι σκέψεις δεν έπαιρναν καν την μορφή ενοχών. Πόλεμο είχε και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται. Ο καθένας μόνος έρχεται, μόνος πορεύεται και μόνος φεύγει από αυτό τον μάταιο κόσμο. Κάποιοι λίγοι, αφήνουν το στίγμα τους στην ιστορία, και κάποιοι απλά ζουν και πεθαίνουν ασήμαντοι. Ο ίδιος ανήκε στους πρώτους! Λίγο τον ενδιέφερε αν οι ιστορικοί του μέλλοντος θα τον κατέτασσαν μαζί με τον Εφιάλτη και τον Ηρόστρατο ή με τον Λεωνίδα και τον Αλέξανδρο. Αρκεί να μην περνούσε απαρατήρητος.
Η είσοδος του εφημέριου του ναού τον έβγαλε από το ονειροπόλημα του. Είχε έλθει η ώρα για την εξόδιο ακολουθία. Ο άγνωστος μοναχός σηκώθηκε αργά και κάνοντας τον Σταυρό του προσκύνησε για τελευταία φορά τον νεκρό Άγγελο. Ύστερα γύρισε προς τον Πετρή και τον κοίταξε στοργικά με τα μάτια υγρά.
“Ψάξε να βρεις το δρόμο σου παιδί μου!”, του είπε τρυφερά. “Μην επιτρέψεις στις εμμονές σου να σε καταστρέψουν! Όταν έχεις τα πάντα αισθάνεσαι θεός. Πρόσεχε όμως γιατί δεν είσαι! Στο έχω ξαναπεί νομίζω!”, κατέληξε με ένα αινιγματικό χαμόγελο.
“Έλα πίσω!” ούρλιαξε ο Πετρής, βλέποντας τον να μπαίνει από την αριστερή πύλη στο ιερό. “ Πες μου ζητιάνε, που βρήκες αυτή την ηρεμία; Ποιος διάολος σε μεταμόρφωσε σε καλοκάγαθο γεροντάκι;”
Γίνετε μέλος στο Ελληνικό κοινωνικό δίκτυο: https://hellasbook.gr/tinios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου