Δείτε εδώ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Μην ανησυχείς όμως, θα βρω σύντομα τον τρόπο να τους διαλύσω! Να είσαι σίγουρος!”.
Άπλωσε το χέρι και χάιδεψε το κρύο γυαλί που προστάτευε το ταριχευμένο σώμα. Ύστερα έσπρωξε τη λάρνακα πίσω στην κρύπτη και βγήκε.
Μέσα του δεν είχε ξεκαθαρίσει αν ο Αλέξανδρος μπορούσε να τον ακούσει. Ώρες ώρες, όπως απόψε, πίστευε πως απλά κοιμόταν, μα άλλες φορές η ψευδαίσθηση διαλυόταν και αυτό του δημιουργούσε αφόρητο πόνο. Το ότι κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα είχε τέτοιες εμμονές ποτέ δεν τον απασχόλησε. Ο δικός του κόσμος δεν είχε καμία σχέση με των υπόλοιπων. Είχε δημιουργήσει από το μηδέν μια αυτοκρατορία κι αυτό στο ταραγμένο μυαλό του φαινόταν ένδειξη παντοδυναμίας. Άρα μπορούσε να φτιάχνει πραγματικότητες που για τους πολλούς απλά δεν υπήρχαν! Αυτός όμως ήταν ο ένας! Αυτός ήταν θεός, κι από τη στιγμή που το πίστευε, τίποτα δεν μπορούσε να τον βγάλει από τις φαντασιώσεις του.
Ανέβηκε τις σκάλες με τα πόδια αποφεύγοντας τον ανελκυστήρα. Τελευταία είχε παραμελήσει την φυσική του κατάσταση και το λίπος στην κοιλιά γινόταν όλο και περισσότερο εμφανές. Μισούσε τους άσχημους ανθρώπους και αυτή η εικόνα που παρουσίαζε εδώ και λίγους μήνες του προκαλούσε αποστροφή. Λίγη άσκηση λοιπόν, έστω και το ανέβασμα μιας σκάλας, τη θεωρούσε επιβεβλημένη.
Με μεγάλη δυσκολία έφτασε στο κεφαλόσκαλο. Η βαριά του ανάσα και ένα σφίξιμο στο στήθος τον έπεισε να προγραμματίσει ένα τσεκ απ, παρόλο που ο φόβος του για τους γιατρούς και τα νοσοκομεία ήταν σχεδόν μεταφυσικός.
Έριξε μια άγρια ματιά στον Κοσμά που έτρεξε να τον βοηθήσει και με μια κίνηση του χεριού τον έδιωξε. Σιχαινόταν να τον μεταχειρίζονται σαν εύθραυστο αντικείμενο, που κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να γίνει κομμάτια. Τουλάχιστον να το έκαναν από πραγματικό ενδιαφέρον, θα μπορούσε ίσως να το ανεχτεί. Συμφέρον και κολακεία ήταν τα κίνητρα τους και αυτό τον αηδίαζε.
Η οικονόμος τον υποδέχθηκε με την ίδια δουλικότητα. Στο τραπέζι μόλις είχε σερβίρει ο σεφ σολομό με άσπρη σάλτσα και άγρια μανιτάρια.
Έριξε μια ματιά και βγήκε από την τραπεζαρία. Δεν είχε όρεξη απόψε για φαγητό και έτσι τράβηξε για το γραφείο του. Το ησυχαστήριο του όπου κανείς δεν επιτρεπόταν να μπει χωρίς τη άδεια του. Ακόμα και όταν το συγύριζαν οι καθαρίστριες απαιτούσε να είναι παρών. Δεν έκρυβε κάτι σημαντικό εκεί, όμως ήταν ο δικός του χώρος και δεν ήθελε να τον μοιράζεται με κανέναν.
Μια ανεξήγητη δυσθυμία βάραινε την ψυχή του. Κανονικά θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένος με την εξέλιξη που είχε η ιστορία με το πλοίο, όμως κάτι σαν κακό προαίσθημα πλάκωνε την καρδιά του. Από εκείνα τα ξαφνικά βυθίσματα στη θλίψη, που δεν μπορείς να προσδιορίσεις την αιτία τους.
Κι αυτή τη φορά ούτε η κόκα βοήθησε την κατάσταση. Εξακολουθούσε να πνίγεται από το δυσάρεστο συναίσθημα. Από αυτή την προειδοποίηση για κάτι κακό που επρόκειτο να συμβεί.
Προσπάθησε να το παλέψει με τη λογική. Δεν είχε τίποτα να τον απασχολεί σε σχέση με τις δουλειές του. Όλα πήγαιναν ρολόι κι αν εξαιρέσεις τη στραβή με το φορτίο, τα πάντα ήταν υπό έλεγχο και ο ίδιος απολάμβανε το θαυμασμό ακόμα και των αντιπάλων του. Όσο για την προσωπική του ζωή, εκεί δεν υπήρχε κανείς που να τον ενδιαφέρει αν ζει ή αν πέθανε!
Βγήκε στη βεράντα και έριξε τη ματιά του στη φωτισμένη πισίνα. Ο καιρός ήταν ακόμα σχετικά ψυχρός, όμως ένιωσε την ανάγκη για μια νυχτερινή βουτιά. Πέταξε με γρήγορες κινήσεις τα ρούχα του και κατέβηκε ολόγυμνος τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν εκεί.
Το άγρυπνο μάτι του Κοσμά παρακολουθούσε όλες τις κινήσεις του όπως πάντα. Μπορεί η βίλα να φυλασσόταν όλο το εικοσιτετράωρο από σεκιουριτάδες, όμως αυτός ποτέ δεν εμπιστευόταν τις ικανότητες τους.
Το κουδούνισμα του κινητού του Πετρή τον ξάφνιασε. Έριξε μια βιαστική ματιά στην οθόνη για να δει ποιος τον καλούσε. Το μόνο που είδε ήταν ένας αριθμός κινητού. Προφανώς δεν ήταν καταχωρημένος στη μνήμη και έτσι ο Κοσμάς θεώρησε πως δεν έπρεπε να τον ενοχλήσει.
Η επαφή του Πετρή με το κρύο νερό δεν ήταν τόσο ευχάριστη όσο είχε υποθέσει. Παραήταν παγωμένο ακόμα και για τα δικά του γούστα. Ωστόσο κολύμπησε με γρήγορες κινήσεις κανένα δεκάλεπτο. Τόσο άντεξε και βγήκε αρπάζοντας το μπουρνούζι και φορώντας το βιαστικά.
“Κάποιος σας τηλεφώνησε”, του είπε ο Κοσμάς, δίνοντας του μια πετσέτα για να σκουπίσει τα μαλλιά του.
Χωρίς να του απαντήσει πήρε στα χέρια το κινητό και έψαξε την τελευταία κλήση. Ο αριθμός δεν του έλεγε τίποτα παρόλα αυτά αποφάσισε να τον καλέσει. Η φωνή που άκουσε να απαντά δεν του άρεσε καθόλου. Είχε χρόνια να μιλήσει με τον πατέρα του, γιατί αυτός ήταν, και δεν είχε καμιά όρεξη να το κάνει τώρα. Ο Νικολής σαν να κατάλαβε τη δυσφορία του του είπε πως δεν θα τον απασχολούσε πολύ. Απλά του ζήτησε να συναντηθούν για κάτι πολύ σοβαρό. Του ήρθε να τον στείλει στο διάολο, όμως κάτι στη φωνή του, τον έκανε να δεχτεί.
“Αύριο κατά τις δέκα στο γραφείο μου.”, πρόσταξε. “Θα δώσω εντολή να σου επιτρέψουν να μπεις. Μην αργήσεις και μη διανοηθείς να σπαταλήσεις τα δέκα λεπτά που θα σου διαθέσω. Ο χρόνος μου ξέρεις είναι πολύτιμος!”, του φώναξε και έκλεισε εκνευρισμένος τη γραμμή.
Τι σκατά ήθελε ο γέρος; Δεν του έφτανε η κακοκεφιά που τον βασάνιζε, θα έπρεπε να υποστεί και την παρουσία του; Γιατί εξακολουθούσαν να τον ενοχλούν αφού αυτός τους είχε προ πολλού ξεγράψει;
Έβαλε πάγο σε ένα μεγάλο ποτήρι και το γέμισε με βότκα. Έτσι κι αλλιώς ύπνος δεν θα τον έπαιρνε και έτσι κάθισε αναπαυτικά στον καναπέ, αφού πρώτα έβαλε ένα CD με το Animal των Pink Floyd.
Αγαπούσε τον ήχο του συγκροτήματος αν και δεν καταλάβαινε τίποτα από τους στίχους. Τα αγγλικά του αν και είχαν βελτιωθεί με τα χρόνια, δεν είχαν φτάσει σε επίπεδο να του επιτρέπουν να κατανοεί απόλυτα τα νοήματα. Αυτό δεν τον εμπόδιζε να απολαμβάνει τα ακούσματα.
Γίνετε μέλος στο Ελληνικό κοινωνικό δίκτυο: https://hellasbook.gr/tinios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου