Δείτε εδώ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Τον πρώτο άντρα της γυναίκας μου ξέρεις πως τον ξεφορτώθηκα; Ολόκληρη τρομοκρατική οργάνωση έστησα για να τα καταφέρω! Δηλαδή τι τρομοκρατική, κάτι λιγούρια πρεζάκια ήταν που για λίγα φράγκα σκότωναν και τη μάνα τους. Και οι μπάτσοι το έχαψαν! Μήνες ασχολούνταν με τους ανύπαρκτους τρομοκράτες. Μέχρι και 24ωρες βάρδιες έβαλαν να προστατεύουν αυτήν και τον κουνιάδο της! Και έτσι οι μετοχές του μακαρίτη πέρασαν στα χέρια της και αφού ψόφησε στα δικά μου!”.
Σταμάτησε για λίγο την ακατάσχετη φλυαρία του, και άνοιξε πάλι την ταμπακιέρα. Δυο γερές ρουφηξιές του έκαψαν τα ρουθούνια.
“Η γαμημένη πονάει λίγο καμιά φορά αλλά σε πάει στο Θεό! Όχι σ΄αυτόν που ξέρεις Δήμο. Σε άλλον πολύ ανώτερο, που δεν σου ζητάει να στερηθείς τα πάντα για να πας(αν πας) στον Παράδεισο Του. Ο δικός μου το μόνο που ζητάει για τον δικό του παράδεισο είναι μερικά Ευρώ! Εντάξει αρκετά, αλλά άμα υπάρχουν όλα γίνονται πολύ εύκολα! Την καβάτζα ξέρεις που την έχω; Στον τάφο μου! Τι με κοιτάς σα χάνος. Στον οικογενειακό μας τάφο, δίπλα στη μακαρίτισα πίσω από ένα κομμάτι μάρμαρο! Έξυπνο;
Που είχαμε μείνει;, Α, ναι στο θάνατο της φώκιας! Λοιπόν από εκεί και πέρα ήρθε η εκτίναξη στα ύψη! Έπαιρνα το ένα μεγάλο δημόσιο έργο μετά το άλλο. Κι αν δεν ήταν μαλάκας ο Αργύρης θα είχαμε οικονομήσει δισεκατομμύρια. Αλλά είπαμε μαλάκας και ανθρωπάκι! Τότε που μπορούσε να αρπάξει την ευκαιρία που θα μας γέμιζε χρυσάφι, το έπαιξε τίμιος και υπεράνω. Προτίμησε να θυσιάσει ακόμα και την πολιτική του ανέλιξη, για να μην προδώσει, λέει, τις αρχές του! Γι αυτό σου λέω, δεν κάνουν όλοι για τις κορυφές.”.
Σηκώθηκε παραπατώντας και γέμισε με ουίσκι δυο ποτήρια
“Ξέρω δεν πολυπίνεις, αλλά για ένα δεν θα μου χαλάσεις το χατήρι”,είπε προσφέροντας το. “Κάπου θα έχει και ξηροκάρπια, αλλά δεν ξέρω που τα κρύβει το σούργελο η γραμματέας μου!”.
Ήπιε με μια γουλιά πάνω από το μισό ποτό του και συνέχισε το παραλήρημα, πηδώντας χωρίς ειρμό από το ένα θέμα στο άλλο.
“Τέλος πάντων και χωρίς τη βοήθεια του Αργύρη, μια χαρά τα κατάφερα. Πρόθυμοι πάντα υπάρχουν στην πολιτική! Γιατί μην ακούς τις παπαριές που σερβίρουν στο πόπολο. Την πάρτη τους κοιτάνε. Το πως θα γίνουν πλούσιοι μέσα σε μια νύχτα. Νομίζουν πως κυβερνάνε όμως στην πραγματικότητα τις εντολές της αγοράς ακολουθούν. Προσφορά και ζήτηση! Δούναι και λαβείν για να στο πω καθαρευουσιάνικα!
Δεν θυμάμαι σου είπα πως ξεκίνησα την αυτοκρατορία μου; Ωραία ιστορία, θα σου αρέσει. Τον Δημήτρη το λοχαγό τον θυμάσαι; Είχατε γνωριστεί μου φαίνεται. Ε, λοιπόν αυτός ήταν η αρχή.”. Έσκυψε προς το μέρος του και είπε σιγανά με συνωμοτικό ύφος
“Τώρα θα σου πω ένα μεγάλο μυστικό. Ο πατέρας του ξέρεις ποιος ήταν; Δεν θα το πιστέψεις! Ο παππούς μας ο Δήμος! Καλό κουμάσι κι αυτός! Ευτυχώς όμως παμπόνηρος και αδίστακτος. Στην κατοχή έκανε τεράστια περιουσία. Λίρες Δήμο, χιλιάδες λίρες! Να φανταστείς, ένα μικρό μέρος
βρήκα και πάλι έγινα πάμπλουτος! Μόνο που την κρυψώνα την βρήκε πρώτος ο Δημητράκης. Τι να έκανα αδερφέ; Να τον άφηνα να τις πάρει; Του έδωσα λοιπόν μια και τον έριξα στο πηγάδι! Ούτε που θα κατάλαβε τι έγινε! Θεός σχωρέστον!
Με αυτές τις λίρες αγόρασα τις μετοχές που περίσσευαν, το 10% της εταιρίας, και την έπεσα στη γυναίκα του μεγάλου. Με την πρώτη έπεσε! Εσύ ξέρεις τι πέραση έχω σε γυναίκες και άντρες, έτσι δεν είναι; Μετά “έστειλα” τον θείο, παντρεύτηκα τη Βασιλική και τα υπόλοιπα στα είπα. Τον μικρότερο αδελφό, δεν τον σκότωσα εγώ, όχι ότι θα κώλωνα, αλλά πέθανε από καρκίνο.”
Έκανε μια αρκετά μεγάλη παύση και άναψε κι άλλο τσιγάρο, καταβάλοντας μεγάλη προσπάθεια να συνεχίσει γιατί ένας κόμπος του έδενε το λαιμό.
“Ο γιος μου Δήμο ήταν ο ομορφότερο πλάσμα του κόσμου! Κι αν δεν ήταν πραγματικό μου παιδί το αγάπησα παράφορα. Μέχρι που ένας μπάσταρδος το βίασε και το σκότωσε . Το πλήρωσε όμως με τον χειρότερο τρόπο! Τους έκαψα ζωντανούς κι αυτόν και τη γυναίκα του και τον γιο του!
Μετά μπλέχτηκα με τα καράβια. Το ένα έφερνε το άλλο και με τη βοήθεια του λαθρεμπορίου κόκας έγινα ο θρύλος της εφοπλιστικής οικογένειας!Μια εκκρεμότητα έχει μείνει μόνο, και πρέπει να το τελειώνω κι αυτό. Αυτόν τον καριόλη τον Άρη θα βγάλω από τη μέση, και τέρμα οι δολοφονίες! Με εκβιάζει το καθίκι με εκείνο το κωλόπαιδο που του είχα πουλήσει. Μου ζητάει να το αναγνωρίσω, τώρα που πέθαναν η αδερφή του και ο άντρας της. Είδε λεφτά και νομίζει πως θα τα δώσω στην ανιψιά του! Κούνια που σε κούναγε κακομοίρη! Κανείς δεν πρόκειται να μάθει ότι είναι κόρη μου. Δεν θα προλάβεις να το πεις!”.
Με αυτά τα τελευταία λόγια έκανε μια κίνηση με το χέρι, σαν να έλεγε κουράστηκα και έκλεισε τα μάτια.
Ο Ιάσων Νομικός, σηκώθηκε από την καρέκλα.
“Να ξανάρθεις Δήμο, να τα πούμε! Μου κάνει καλό η παρέα σου!”, άκουσε τον Πέτρο Οικονόμου να τον αποχαιρετά.
Δεν απάντησε ούτε αυτή τη φορά. Βγήκε βιαστικά και έκλεισε πίσω του την πόρτα.
Στην είσοδο του μεγάρου καλησπέρισε τον σεκιουριτά και μπήκε στο αυτοκίνητο του. Στα χέρια του ήξερε πως κρατούσε μια πυρηνική βόμβα που μπορούσε να τινάξει στον αέρα τον όμιλο Οικονόμου, και μαζί του ένα μεγάλο μέρος από το οικοδόμημα της μεταπολίτευσης. Έμενε να βρει πως μπορούσε να αξιοποιήσει το υλικό που του έπεσε από τον ουρανό.
Μια συνέντευξη ρουτίνας που του είχε αναθέσει ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας στην οποία εργαζόταν, έμελλε να αποδειχθεί η ευκαιρία που ψάχνει κάθε δημοσιογράφος να του τύχει μια φορά στη ζωή του!
Σταμάτησε σε ένα καφέ στο Μαρούσι, και η πρώτη του δουλειά ήταν να ασφαλίσει το βίντεο που είχε τραβήξει. Το έστειλε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στα δυο e-mail που χρησιμοποιούσε.
Γίνετε μέλος στο Ελληνικό κοινωνικό δίκτυο: https://hellasbook.gr/tinios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου