Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Η Χριστονύμφη έδειχνε να καταρρέει. Το τρέμουλο στα χέρια της έγινε πιο έντονο ενώ τα μάτια της είχαν βουρκώσει. Έκανε μια απελπισμένη προσπάθεια να σώσει ότι μπορούσε.
«Μη με πιέζεις σε παρακαλώ! Ότι μπορούσα να σου πω το είπα. Τα υπόλοιπα καλό είναι να τα μάθεις από αλλού. Έχεις παιδί και με καταλαβαίνεις!».
Τα τελευταία της λόγια έμοιαζαν άσχετα όχι όμως για τον παπά Διονύση. Διέκρινε τον φόβο για τα παιδιά της και ίσως τον εγγονό της. Κάποιοι προφανώς την απειλούσαν χρησιμοποιώντας τους για να κρατήσει το στόμα της κλειστό. Ως εκ τούτου κατάλαβε πως δεν υπήρχε περίπτωση να μάθουν κάτι περισσότερο από αυτήν.
«Τουλάχιστον μπορείτε να μας οδηγήσετε που να ψάξουμε για πληροφορίες;», την ρώτησε βέβαιος για την απάντηση.
Η Χριστονύμφη δίστασε για λίγο. Σαν οι τύψεις να την βασάνιζαν που έκρυβε την αλήθεια. Ήξερε πως υπέκυπτε σε θανάσιμο αμάρτημα που θα προστίθοταν σε όσα είχε ήδη διαπράξει. Αλλά ο τρόμος μήπως οι δικοί της άνθρωποι πάθουν κακό εξ αιτίας της φρέναρε τη διάθεση της για ομολογία.
«Ένα μόνο στοιχείο μπορώ να σας πω και παρακαλώ να μην επιμένετε άλλο». Είπε τελικά κοιτάζοντας γύρω της σαν παγιδευμένο αγρίμι. «Αναζητήστε τη μαμή που ξεγέννησε την μάνα της Αρχοντούλας. Ζει, αν και υπέργηρη, και βρίσκεται κάπου στον Πειραιά. Καλλιόπη τη λένε».
«Καλλιόπη τι;», ρώτησε ο παπάς.
«Καλλιόπη σκέτο!», του απάντησε αποφασιστικά.
Η Αρχοντούλα της έριξε ένα βλέμμα γεμάτο περιφρόνηση.
«Ο Θεός να σε συγχωρέσει για τα ψέματα σου!», της φώναξε. «Αν και πολύ αμφιβάλω πως θα το κάνει!».
Βγήκε βιαστικά από το κελί με τον παπά να ακολουθεί γυρίζοντας για λίγο τα μάτια προς την μοναχή, που την είδε να κρατάει το κεφάλι με τα δυο χέρια και να έχει ξεσπάσει σε λυγμούς.
«Και τώρα τι κάνουμε;», ρώτησε η Αρχοντούλα. «Είχα μιαν ελπίδα πως σήμερα θα ξεκαθάριζαν όλα, όμως είμαι και πάλι στο μηδέν».
«Έχουμε ένα όνομα», απάντησε ο παπάς χωρίς να δείχνει σίγουρος πως αυτό θα βοηθούσε. «Και επίσης τις αναλαμπές που έχεις τελευταία! Ίσως αυτές μας δείξουν το δρόμο».
Το πλοίο για τον Πειραιά ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Τρία γκρουπ προσκυνητών από τη Ρουμανία μαζί με τους ντόπιους εκδρομείς έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Αλλά και τα εξωτερικά καθίσματα ήταν όλα πιασμένα και έτσι θα ταξίδευαν όρθιοι. Αν και μια ευγενική κυρία παραχώρησε τη θέση της στον παπά, εκείνος το αρνήθηκε.
Με την άκρη του ματιού είδε ακουμπισμένο στην κουπαστή τον εγγονό της Χριστονύμφης. Ήταν μόνος χωρίς την παρέα του. Τον πλησίασε, δήθεν κοιτώντας τα απόνερα που άφηνε πίσω του το φέρυ.
Ο νεαρός τον κοίταξε καχύποπτα.
«Τι τρέχει παπά και με έχεις πάρει από πίσω; Αν μου την πέφτεις λάθος πόρτα χτύπησες!».
«Δείχνω για τέτοιος άνθρωπος;», Ρώτησε ήρεμα.
«Έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Αν δεν μου την πέφτεις κάτι άλλο θέλεις. Έτσι δεν είναι;».
«Μίλησα με τη γιαγιά σου στο μοναστήρι και έδειξε κάτι να φοβάται. Ξέρεις τίποτα;».
«Η γριά είναι μια θεοφοβούμενη φαντασιόπληκτη. Εγώ απλά της είπα πως η σιωπή είναι χρυσός. Αν ανακατεύεις το παρελθόν μπορεί να βγουν σκελετοί απ το ντουλάπι. Με εννοείς;».
Η ξεκάθαρη απειλή που αφορούσε και το ίδιο τον τρόμαξε. Ο πιτσιρικάς σίγουρα φοβόταν κι αυτός το ίδιο, μπορεί και περισσότερο, αυτό γινόταν ξεκάθαρο. Αν μπορούσε να μάθει ποιους ή τι φοβόταν θα έφτανε στην αρχή του νήματος. Αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα.
«Αυτό το παρελθόν, έχει να κάνει με τη γυναίκα που είναι μαζί μου;».
«Σταμάτα να το ψάχνεις παπά! Δεν ξέρεις που έχεις μπλέξει! Ειλικρινά αν θέλεις το καλό σου και της γριάς, εξαφανιστείτε από προσώπου γης! Αργά ή γρήγορα θα έρθετε αντιμέτωποι μαζί τους και τότε…»
Σταμάτησε απότομα καθώς κατάλαβε πως ήδη είχε πει πολλά.
Γύρισε να φύγει προς το εσωτερικό του πλοίου.
«Πίστεψε με!», τελείωσε τη συζήτηση. «Πάρε στα σοβαρά της προειδοποιήσεις μου. Είμαι άσχημα μπλεγμένος, αλλά κακός δεν είμαι! Γι αυτό σου είπα πράγματα που δεν έπρεπε. Εύχομαι να μη το μετανιώσω!».
Ο παπά Διονύσης απόμεινε σκεφτικός με την εξέλιξη. Ότι του είπε ο νεαρός δεν ήταν καινούργιο. Υποψιαζόταν κι αυτός πως υπάρχει πολύ σκοτάδι στη ζωή της Αρχοντούλας και δεν του έκαναν καμία έκπληξη τα λόγια του. Μάλλον θα έπρεπε να απευθυνθούν στις αρχές μήπως εκείνοι φέρουν αποτέλεσμα. Εξ άλλου όπως όλα δείχνουν, χρειάζονται την προστασία τους.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου