Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
“Ίσως δεν το είχε ακόμα τελειώσει ή, όπως πιστεύουν εδώ να μην τον ικανοποιούσε το αποτέλεσμα και το παράτησε”.
“Άρα μπορεί να επανέλαβε την προσπάθεια με καλύτερα αποτελέσματα. Είναι κι αυτό ένα λογικό συμπέρασμα.”.
“Είναι μια σκέψη που έκανα και εγώ! Όμως για να επιμένει σε αυτό θα πρέπει να το είχε παραγγελία! Αυτό δεν ακούγεται λογικό. Όποιος ήθελε μπορούσε να αγοράσει το πρωτότυπο όσο το είχε στα χέρια του”.
“Εκτός αν κάποιος ήθελε να υπάρχουν και τα δύο”, είπε μετά από λίγη σκέψη. “Μην ξεχνάς πως το πρωτότυπο εμπλέκεται σε μια δολοφονία και θα τον ενοχοποιούσε!”.
“Δεν είναι κακή ιδέα!”, παραδέχτηκε η Δανάη. “Μόνο που το δύσκολο είναι να βρεθεί ο εντολοδότης. Ας είναι. Αύριο με τη νεκροτομή θα δούμε αν ήταν δολοφονία οπότε θα έχουμε περισσότερα στοιχεία”.
Την καληνύχτισε και πήγε στο μπαρ να βάλει ένα ποτό. Μια βότκα με χυμό πορτοκάλι του φάνηκε η καλύτερη επιλογή. Γέμισε το ποτήρι και έριξε μια ματιά στην κρεβατοκάμαρα πριν καθίσει στο σαλόνι. Η Νεκταρία κοιμόταν ήδη προφανώς εκνευρισμένη από την αποτυχημένη έξοδο τους.
Προσπάθησε να αναλύσει τα δεδομένα που γίνονταν όλο και πιο περίπλοκα. Το πιθανότερο ήταν το ίδιο πρόσωπο να ήθελε και τα δύο κοσμήματα για κάποιο ανεξήγητο λόγο. Το μενταγιόν δύσκολο από τη στιγμή που έφτασε στα χέρια της Αστυνομίας, οπότε μια λύση ήταν το αντίγραφο. Όσο για την καρφίτσα αυτό ήταν πιο εύκολο αφού με την αφέλεια του να το κουβαλάει πάνω του τους βοήθησε να το αποκτήσουν.
Μια ιδέα του κατέβηκε ξαφνικά που αν και του έδινε κάποιες εξηγήσεις, ταυτόχρονα τον τρομοκρατούσε. Αν τα κοσμήματα δεν ανήκαν στην Αρχοντούλα αλλά στο πρόσωπο που τα αναζητούσε, όλα θα έμπαιναν σε μια σειρά. Ποιο όμως μπορεί να είναι αυτό το πρόσωπο; Και από την άλλη πως βρέθηκαν στην κατοχή της Αρχοντούλας; Να τα έκλεψε δεν φαινόταν λογικό γιατί με τη φτώχεια που την έδερνε θα τα είχε σκοτώσει για να επιβιώσει. Ένα πρόσωπο του φαινόταν πιθανό να είχε σχέση, όμως αυτή την προοπτική δεν ήθελε ούτε καν να την επεξεργαστεί!
Έβαλε άλλο ένα ποτό, το ήπιε με δυο γουλιές και ξεκίνησε για την κρεβατοκάμαρα. Η ώρα ήταν έντεκα και το πρωί τον περίμενε αρκετή δουλειά.
Ο ήχος του τηλεφώνου τον γύρισε πίσω. Στην άλλη άκρη της γραμμής ο δικηγόρος, που σίγουρα τέτοια ώρα δεν θα έπαιρνε για καλό.
“Ξέρω το ακατάλληλο της ώρας”, του είπε, “όμως αυτό που πρέπει να σου πω, δεν παίρνει αναβολή. Ο Διονύσης βρέθηκε πριν λίγη ώρα κρεμασμένος με το σεντόνι από τα κάγκελα του παραθύρου του κελιού του! Δυστυχώς οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν! Ο γιατρός των φυλακών πιστοποίησε το θάνατο του.”.
Τα μάτια του Αντώνη βούρκωσαν και ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό του. Όσο κι αν θεωρούσε πιθανό το ενδεχόμενο να υπάρξει αυτό το τέλος, η καρδιά του μάτωσε με αυτή την εξέλιξη. Μόλις που κατάφερε να ευχαριστήσει με σπασμένη φωνή τον δικηγόρο για την ενημέρωση και έκατσε βαρύς στον καναπέ.
Η Νεκταρία μπήκε ταραγμένη στο σαλόνι αφού ο θόρυβος την ξύπνησε βίαια. Από το ύφος του Αντώνη κατάλαβε πως κάτι πολύ άσχημο συνέβη. Τον πλησίασε και κάθισε δίπλα του χωρίς να τολμήσει να τον ρωτήσει.
“Ο παπάς αυτοκτόνησε!”, την ενημέρωσε ψυχρά.
“Ω Θεέ μου!”, φώναξε κρατώντας το κεφάλι της με τις παλάμες. Ο Αντώνης την αγκάλιασε και άφησε τον εαυτό του να ξεσπάσει σε γοερό κλάμα, πράγμα που ποτέ πριν στη ζωή του δεν είχε ξανασυμβεί.
Η αντίδραση του Μάνου ήταν παρόμοια. Μπορεί να μην έκλαψε ωστόσο ο πόνος του ήταν το ίδιο βαθύς.
“Ντύνομαι και έρχομαι από κει!”, είπε του Αντώνη, που δεν πρόλαβε να τον αποτρέψει γιατί έκλεισε αμέσως το τηλέφωνο.
Πέρασαν όλη την υπόλοιπη νύχτα σχεδόν αμίλητοι πίνοντας και καπνίζοντας ασταμάτητα, με τη Νεκταρία να προσπαθεί μάταια να τους σταματήσει.
“Ελπίζω να μην σου αναθέσουν τη νεκροτομή”, είπε σε μια από τις λίγες κουβέντες τους ο Μάνος.
“Και να γίνει θα δηλώσω κώλυμα. Μου είναι αδύνατον να κάνω κάτι τέτοιο!”.
Το επόμενο πρωί η Αρχοντούλα είχε στηθεί από νωρίς έξω από την είσοδο των φυλακών Κορυδαλλού. Ήταν αποφασισμένη να μπει μέσα όσο κι αν το απαγόρευαν οι κανονισμοί.
Μόλις άνοιξε η πόρτα έτρεξε προς τα εκεί, αλλά ο φρουρός τη σταμάτησε.
“Για να μπείτε χρειάζεται άδεια από τον διευθυντή. Έχετε κάνει αίτηση;”
“Όχι μάτια μου! Δεν ήξερα ότι πρέπει”
“Περάστε δίπλα στο γραφείο υποδοχής να σας εξυπηρετήσουν. Μόνο την ταυτότητα σας και τη συγγενική σχέση με τον κρατούμενο που θέλετε να επισκεφτείτε χρειάζεται να δηλώσετε.”.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου