Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
“Μπορείς σε παρακαλώ Αθανασία μου να φέρεις εκείνα τα κοσμήματα που είχα σχεδιάσει για σένα; Θέλει ο Αντώνης μας να τα δει και να αποφασίσει αν του κάνει η δουλειά μου!”.
“Ότι θυμόσαστε χαιρόσαστε!”, είπε χαμογελώντας και σηκώθηκε να φέρει την κοσμηματοθήκη.
Σε λίγα λεπτά επέστρεψε και την έφερε ακουμπώντας την στο τραπεζάκι. Ο πατέρας την άνοιξε και διάλεξε αυτά που είχε σχεδιάσει ο ίδιος. Το γνωστό μενταγιόν, την επίσης γνωστή καρφίτσα, ένα ζευγάρι σκουλαρίκια και ένα περίτεχνο χρυσό σταυρό με ανάλογη καδένα.
“Αυτά είναι!”, είπε στον Αντώνη. “Τα έφτιαξε ένας πολύ αξιόλογος κοσμηματοποιός στην Αιόλου, που δυστυχώς συχωρέθηκε. Το μαγαζί υπάρχει ακόμα και το δουλεύει ο γιος του. Καλός τεχνίτης κι αυτός, όμως όχι σαν τον πατέρα του!”.
Ο Αντώνης πήρε στα χέρια του το μενταγιόν. Πραγματικά πολύ καλή δουλειά είχε κάνει ο χρυσοχόος. Αν δεν ήξερε τη διαδρομή του μενταγιόν θα έπαιρνε όρκο πως ήταν το πρωτότυπο. Για την καρφίτσα δεν είχε αμφιβολία αφού δεν υπήρχε λόγος αντιγραφής. Κοίταξε και την πίσω πλευρά για να σιγουρευτεί πως υπήρχε η ημερομηνία.
“Πολύ περίεργη σύμπτωση!”, αποφάνθηκε δήθεν έκπληκτος “Ένα ακριβώς ίδιο μενταγιόν βρήκε η αστυνομία σε ένα σαράφη. Το είχαν κλέψει απ τον Ήφαιστο αφού τον σκότωσαν!”.
“Ο μπαγάσας ο κοσμηματοπώλης!', χαμογέλασε ο πατέρας. “Του άρεσε φαίνεται το σχέδιο και το έβγαλε σε αντίγραφο!”.
“Τόσο πολύ του άρεσε”, απάντησε ο Αντώνης,, “που φρόντισε να αντιγράψει και την ημερομηνία, που, αν δεν κάνω λάθος, είναι η μέρα που γεννήθηκα!”.
“Πραγματικά αυτό είναι πολύ παράξενο!”, συμφώνησε εκείνος. “Όμως τι άλλο θα μπορούσε να συμβαίνει;”.
“Αυτό θα ήθελα να μάθω και εγώ! Όπως επίσης άλλη σύμπτωση είναι πως βρέθηκε εδώ αυτή η καρφίτσα που μου έκλεψαν στο δρόμο!”.
“Εννοείς πως αυτή την καρφίτσα την είχες εσύ; Και που τη βρήκες;”.
΅Είναι μεγάλη ιστορία και δεν είναι η ώρα να σας την διηγηθώ. Εσείς πάντως τα είχατε πάντα τα κοσμήματα σπίτι, έτσι δεν είναι;”.
“Αν και δεν τα αναζήτησα εδώ και πολλά χρόνια, υποθέτω πως ναι! Γιατί κάποιος να έκλεβε μόνο αυτά τα δύο;”.
Η μητέρα όλη αυτή την ώρα παρέμενε αμίλητη και ανέκφραστη. Μόνο η χλομάδα στο πρόσωπο θα μπορούσε να δείχνει ταραχή, αν δεν υπήρχε η ασθένεια που την δικαιολογούσε.
“Μήπως η Μυρτώ;” ρώτησε τελικά χαμηλόφωνα. “Τουλάχιστον για το μενταγιόν αφού βρέθηκε στα χέρια του πατέρα της; Όσο για την καρφίτσα ίσως την πήρε κι αυτή αλλά μετάνιωσε και την έβαλε πίσω!”.
“Τι λες τώρα γυναίκα!”, διαμαρτυρήθηκε ο Θεόδωρος. “Τόσα χρόνια στη δούλεψη μας και δεν έχει λείψει ούτε σπυρί σιτάρι! Μην βάζεις κρίμα στο λαιμό σου! Εξάλλου όπως λέει ο Αντώνης, υπάρχει κι άλλο μενταγιόν στα χέρια της Αστυνομίας! Αυτό πως εξηγείται;”.
“Δεν ξέρω, κι ο Θεός να με συγχωρήσει αν συκοφάντησα το κορίτσι. Μια σκέψη έκανα μόνο μήπως λυθεί το μυστήριο!”.
Ο Αντώνης έβαλε τα κοσμήματα στο κουτί και το έκλεισε. Το έδωσε στα χέρια της μητέρας για να το βάλει πίσω στη θέση του.
“Άκρη δεν πρόκειται να βρούμε!”, διαπίστωσε. “Όποτε ας περάσουμε στα ευχάριστα που έρχονται”
Μίλησαν ακόμα λίγη ώρα, κυρίως για τις ετοιμασίες του γάμου και τους αποχαιρέτησε με το μυαλό γεμάτο ερωτηματικά. Ήταν σχεδόν σίγουρος πως η μάνα του έκρυβε πράγματα αλλά επ ουδενί δεν την είχε ικανή να οργανώσει τέτοια συνωμοσία! Άλλος ήταν ο υπαίτιος και αυτόν έπρεπε να ανακαλύψει αν και δεν είχε ιδέα το πως!
Αργά το βράδυ έφτασαν τα στοιχεία από τα κεντρικά της αστυνομίας στο τμήμα.
Ο Ανθυπαστυνόμος τα μελέτησε προσεκτικά και κοίταξε με υποψία την Αρχοντοπούλα που είχε μισόκλειστα τα μάτια ξεκλέβοντας λίγο ύπνο.
“Γιατί είπες πως δεν έχεις ταυτότητα;”, τη ρώτησε αυστηρά κτυπώντας το χέρι στο γραφείο και ταυτόχρονα της έδειξε το αντίγραφο που έστειλαν.
Αγουροξυπνημένη άργησε να καταλάβει την ερώτηση και αφού πήρε στα χέρια της το χαρτί τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα.
“Εγώ είμαι αυτή!”, είπε έκπληκτη. “Όμως ορκίζομαι στο Θεό πως ποτέ δεν έχω βγάλει ταυτότητα! Σήμερα είναι η πρώτη φορά που μπαίνω σε αστυνομικό τμήμα!”.
“Ξέρεις πως υπάρχουν εντάλματα σύλληψης για παράνομες πράξεις στο παρελθόν;”, ρώτησε αγνοώντας τις δικαιολογίες της.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου