Συνεχίστε το μυθιστόρημα!

 Σκεφτήκαμε πως θα είχε ενδιαφέρον να επαναλάβουμε το πείραμα που έγινε πριν χρόνια με το μυθιστόρημα των τεσσάρων.

Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων είναι ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε το 1958 από τέσσερις εκπροσώπους της Γενιάς του ’30, τους Άγγελο Τερζάκη, Στρατή Μυριβήλη, Ηλία Βενέζη και Μ. Καραγάτση.

Κάνουμε λοιπόν την αρχή και καλούμε όποιον-α ενδιαφέρεται να συνεχίσει. Η μόνη προϋπόθεση η κάθε συνέχεια να μην ξεπερνά τις 600 λέξεις.

Κάθε εβδομάδα θα επιλέγουμε ως συντακτική ομάδα το κατά τη γνώμη μας καλύτερο, και που συμφωνεί με το ύφος της αρχικής ανάρτησης , για να αποτελέσει τη συνέχεια.

Καλό είναι να συμμετέχουν όσο περισσότεροι-ες γίνεται για να έχει περισσότερο ενδιαφέρον.

Αυτό δεν σημαίνει πως αν στείλετε μια φορά, δεν μπορείτε να ξαναστείλετε.

Αν σε μια εβδομάδα δεν υπάρχει ανταπόκριση, θα το συνεχίζουμε εμείς.

Μπορείτε να στέλνετε τα κείμενα σας στο tinios60@gmail.com με την ένδειξη για το μυθιστόρημα. Όπως επίσης αν θέλετε να αναφέρεται το όνομα σας ή να δημοσιεύεται ως ανώνυμος.

Φιλοδοξία μας είναι να έχουμε ένα όμορφο αποτέλεσμα και να το προωθήσουμε σε εκδοτικούς οίκους!

Η Αρχή παρακάτω: Θα την βρίσκετε και ΕΔΩ

ΌΛΑ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΟΥ ΛΕΩ!

Όλα τα θυμάμαι, ακόμα και αυτά που λένε οι επιστήμονες πως αποκλείεται!

Λες και ξέρουν αυτοί καλύτερα από μένα, τι θυμάμαι και τι όχι.

Θυμάμαι τη στιγμή που πρωτοβγήκα στο φως. Όχι του ήλιου, αλλά του γυμνού γλόμπου που έστεκε από πάνω μου και μου έκαψε τα μάτια.

Τότε ήταν που έβαλα τα κλάματα και τις κραυγές απελπισίας που βγήκαν από τα σωθικά μου.

Η μαμή που με ξεγέννησε, νονά μου αργότερα, το θεώρησε καλό σημάδι,

“Αυτός θα γίνει σπουδαίος άνθρωπος!”, φώναξε στην ταλαίπωρη μάνα μου, που λίγο την ενδιέφερε αυτό μετά από τους πόνους που της προξένησε η γέννηση μου.

Και να πεις πως ήταν η πρώτη φορά που το έκανε, πάει στο διάολο!

Τρεις μαντράχαλους και μια κόρη, με το συμπάθειο που λένε και οι Μανιάτες,, ξεφούρνισε πριν από μένα!

Αλλά όπως και να το κάνεις, ήμουν ο τελευταίος και τυχερός!

Που λέει ο λόγος δηλαδή.

Όχι πως έχω παράπονο, φωτιά να πέσει να με κάψει! Όμως ρε πούστη μου, κάτι περισσότερο περίμενα από το σύμπαν!

Δεν λέω απ τον Θεό, γιατί κι Αυτός καλά μου φέρθηκε, τέτοιος που είμαι.

Όμως ρε γαμώτο, εκτός από καλή υγεία και μια καλή οικογένεια, λίγα φράγκα παραπάνω, καθόλου δεν θα με χάλαγαν!