Νύμφη κόρη λαγγεμένη (Τραγούδι)

 Νύμφη κόρη λαγγεμένη

Στου άγιου χρόνου τα τεμένη,

νύμφη, κόρη λαγγεμένη,

κάθεται στον αργαλειό.

Την ανέμη της γυρίζει,

και τραγούδι ψιψιρίζει,

για τον πόνο τον παλιό.

Με κλωστή μαλαματένια

αστραπή, κτυπάει τα κτένια,

δυνατά με υπομονή.

Με γητειές, ξόρκια και μάγια,

φαίνει η μάγισσα η νάγια,

ηλιοκέντητο πανί.

Με του πόθου το βελόνι,

μία ράβει, μιά ξηλώνει,

της αγάπης φορεσιά.

Σ'άλλον δίνει στολισμένη,

άλλος με κουρέλια μένει,

μ'άδικη τη μοιρασιά.

Στου άγιου χρόνου τα τεμένη,

μάγισσα καταραμένη,

φτιάχνει ρούχο νυφικό.

Δεν το δίνει όπου κι όπου,

μα όπως γράφει κάθε ανθρώπου,

το δικό του ριζικό.

                      

Δείτε επίσης: Είστε του γλυκού ή του αλμυρού; Μάθετε τι σημαίνει η προτίμησή σας