Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Το φέρυ έφτασε στο λιμάνι και ο παπάς μπήκε στο σαλόνι να ξυπνήσει την Αρχοντούλα, που είχε αποκοιμηθεί κατάχαμα σε μια γωνιά δίπλα στο μικρό μπαρ.
Έφτασαν σπίτι και η πρώτη δουλειά του παπά ήταν να ενημερώσει τον Αντώνη για τα νέα δεδομένα. Η Αρχοντούλα ξάπλωσε στο κρεβάτι με το που μπήκαν μέσα, φανερά εξαντλημένη από την ένταση των ημερών. Ο Αντώνης συμμερίστηκε τις ανησυχίες του παπά, άλλωστε τις είχε προβλέψει. Θα έκανε του είπε μια κουβέντα με τη Δανάη για να καταστρώσουν σχέδιο δράσης. Πάντως του συνέστησε να είναι πολύ προσεκτικός και να αποφεύγουν τις πολλές συναναστροφές, όσο αυτό είναι δυνατό.
_________
ΑΘΗΝΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1936
Η εξαφάνιση της Αθανασίας σήμανε συναγερμό στο σπιτικό του Αφεντούλη.
Η υπηρέτρια δήλωσε πως λίγο πριν τις δέκα το πρωί η κυρία βγήκε με το μωρό για μια βόλτα στα μαγαζιά. Τίποτα περίεργο δεν έπεσε στην αντίληψη της, ούτε πήρε το μάτι της κάποια ύποπτη κίνηση, μέχρι που άκουσε το κλάμα του μωρού και το θόρυβο ενός αυτοκινήτου που απομακρύνονταν.
Οι χωροφύλακες έκαναν φύλο και φτερό όλο το σπίτι και τον κήπο χωρίς να βρουν κανένα ίχνος.
Πέντε ώρες αργότερα μια πέτρα έσπασε το τζάμι της εισόδου. Πάνω της τυλιγμένο με σπόγγο ήταν ένα σημείωμα γραμμένο με μολύβι. Ήταν εμφανής η προσπάθεια αυτού που το έγραψε να αλλοιώσει το γραφικό του χαρακτήρα. Προφανώς έγραφε με το χέρι που δεν χρησιμοποιούσε κανονικά. Δεν ανέφερε πολλές λεπτομέρειες, μόνο πως ζητούσε δέκα χιλιάδες λίρες για να επιστρέψει σώα την Αθανασία, και κυρίως χωρίς την ανάμειξη της χωροφυλακής.
Το πρόβλημα για τον Θεόδωρο Αφεντούλη δεν ήταν οι δέκα χιλιάδες λίρες. Σίγουρα σεβαστό ποσό αλλά υπήρχε. Η αγωνία του ήταν μήπως αφού πάρουν τα λεφτά κάνουν κακό στη γυναίκα του. Απέκρυψε το μήνυμα των απαγωγέων από τις αρχές και περίμενε την ειδοποίηση για το μέρος που θα γινόταν η ανταλλαγή. Δυστυχώς οι απαγωγείς δεν έδειχναν να βιάζονται. Πέρασε μια βδομάδα και ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ώσπου την Κυριακή το βράδυ ήρθε επιτέλους το πολυπόθητο μήνυμα με τον ίδιο τρόπο όπως την πρώτη φορά. Τις λίρες θα της έβαζε σε ένα μικρό βαλιτσάκι και θα το άφηνε στο πρώτο νεκροταφείο, σε τάφο που του υπεδείκνυαν. Τη γυναίκα του θα την έβρισκε στα σκαλιά της Μητρόπολης Αθηνών, δυο ώρες μετά.
Το ρίσκο ήταν μεγάλο. Καμία διαβεβαίωση πως θα κρατούσαν το λόγο τους δεν είχε και οι λόγοι να αθετήσουν τη συμφωνία πολλοί. Κατ αρχάς θα μπορούσε να τους αναγνωρίσει, έστω κι αν είχαν πάρει όλες τις προφυλάξεις και δεύτερο μπορεί να ζητούσαν πολλά περισσότερα κρατώντας την ακόμα. Παρ όλα αυτά αποφάσισε να προχωρήσει.
Άφησε το βαλιτσάκι στον τάφο αφού έριξε μια ματιά τριγύρω μήπως εντοπίσει κάποια κίνηση, πράγμα που δεν συνέβη. Σίγουρα είχαν οργανώσει το σχέδιο τους με μεγάλη προσοχή και έπαιρναν μέτρα ασφαλείας. Με την ψυχή στο στόμα οδήγησε μέχρι τη Μητρόπολη και περίμενε να εμφανιστεί η Αθανασία. Πέρασαν οι δυο ώρες και άρχισε να απελπίζεται. Μαύρες σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό του, πως δεν θα την ξανάβλεπε ζωντανή. Και τότε την είδε! Σέρνοντας τα πόδια της κάθισε στο πλατύσκαλο. Φαινόταν ταλαιπωρημένη. Τα άλλοτε μακριά μαλλιά της τα είχαν κόψει άγαρμπα με ψαλίδι ενώ μώλωπες είχε στο πρόσωπο και τα χέρια. Έτρεξε και την αγκάλιασε με λαχτάρα και εκείνη γαντζώθηκε επάνω του τρέμοντας.
«Όλα τελείωσαν τώρα αγάπη μου!», προσπάθησε να την καθησυχάσει. «Δόξα τω Θεώ δεν σου έκαναν καμιά μεγάλη ζημιά! Λίγη προσοχή χρειάζεται μόνο το μάτι σου από το κτύπημα. Μάλλον θα πρέπει νε το δει γιατρός».
Κούνησε αρνητικά το κεφάλι.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου